De Donees Academy

Hoofdstuk 1

'Nee,' gromde ik gefrustreerd terwijl ik een grijs shirt bij de steeds groter wordende stapel kleding op mijn bed gooide.

'Nee. Dit al helemaal niet.'

'Allemachtig, heb ik dit shirt nog?'

Ik kon niks vinden om aan te trekken naar school. Het was de eerste schooldag en ik wilde een goede indruk maken. Na een lange tijd tussen mijn kast gekeken te hebben, gaf ik de hoop op. Ik pakte uiteindelijk maar een witte blouse van de stapel kleding die op mijn bed lag. Ik trok er een zwarte broek onder aan en nadat ik een beetje make-up had aangebracht, staarde ik peinzend naar mezelf in de spiegel. Oké, ik zag er simpel uit. Het moest er maar mee door.

'Lieverd.'

Ik draaide me om en ik zag mijn moeder in de deuropening staan. Ze keek me aan en er verscheen een grote frons op haar gezicht toen ze de stapel kleding op mijn bed zag. 'Het is al half 8. Je moest toch kwart voor 8 wegfietsten?'

Shit.

Ik stormde mijn kamer uit. 'Ja, o kut. Allie vermoord me als ik te laat kom,' zei ik terwijl ik met twee treden tegelijk de trap afliep.

Ik hoorde mijn moeder lachen. 'Ruim die kleding vandaag nog op Rose,' riep ze nog. Ik gaf geen antwoord en rende naar de keuken toe. Snel maakte ik een boterham voor mezelf en terwijl ik die opat trok ik mijn jas aan. Haastig liep ik naar de schuur en ik stapte net op mijn fiets toen ik me opeens iets realiseerde.

Mijn tas.

Vloekend rende ik terug naar de keuken en pakte mijn tas. Mijn moeder verscheen in de deuropening met een geamuseerde uitdrukking op haar gezicht. 'Veel plezier op school lieverd.'

'Dankje,' zei ik terwijl ik naar mijn fiets rende. Ik stapte op mijn fiets en nadat ik vluchtig op mijn mobiel had gekeken, wilde ik mezelf slaan. Nog drie minuten om bij Allie te komen, terwijl ik er normaal vijf minuten of langer over deed.

Natuurlijk had ik tegenwind. Het zat me ook nooit mee.

Ik trapte me gek en toen ik eindelijk hijgend bij Allie's huis aankwam, zweette ik me kapot.

'Rose Alexandra Adair!' brieste Allie toen ze me zag aankomen fietsen.

Verontschuldigend keek ik haar aan, maar er verscheen wel een grijns op mijn gezicht. 'Allison Taylor Lewis, ook hallo. Ik ben perfect op tijd, niet waar?'

'Vijf minuten, Adair. Vijf minuten te laat,' zei Allie kwaad, maar ik zag dat ze een twinkeling in haar ogen had. 'Maar als ik je zo zie vind ik dat je al genoeg gestraft bent. Je ziet er beeldig uit.' Met een sceptische blik keek ik haar aan en toen ze giechelde wist ik al genoeg.

Veel tijd om erover na te denken had ik niet, want Allie fietste al door en ik hield haar met moeite bij.

Na een paar minuten fietsen kwamen we aan bij Eagle High School. Het massieve schoolgebouw was niet erg verwelkomend. Bij Eagle High School werd alles wat te maken had met sport niet licht opgevat. Het schoolgebouw, dat geverfd was in de zwarte en gouden kleuren, liet dat zien. Op sommige muren was zelfs de kop van een adelaar geverfd. Aan de bomen hingen zwarte en gouden slierten. Vooral het rugbyteam was populair hier. Het basketbalteam ook, maar het rugbyteam bepaalde toch echt de gang van zaken.

Leerlingen liepen alle kanten op. De meeste stonden buiten te wachten tot de bel ging, want het was lekker weer en de zon scheen fel. Het leek haast nog zomer. Allie sleurde me mee. We liepen langs de rugbyers, cheerleaders en andere groepen heen en toen kwamen we aan bij onze eigen groep.

'Allie, Rose!' riep Nina en ze gaf ons meteen een knuffel. We hadden elkaar de hele zomervakantie niet gezien, want ze had tijdens de vakantie haar familie in Australië bezocht.