De Donees Academy

Hoofdstuk 29

"So you gotta fire up, you gotta let go.
You'll never be loved 'til you've made your own.
You gotta face up, you gotta get yours.
You never know the top 'til you get too low."
- Imagine Dragons

=

Van: Hendrik Hagens
Onderwerp: Klusje
Maak de wc's van je kantoor anders even schoon. Spullen staan in de kopieerruimte.

Tot hier en niet verder.

Ze waren eerste klas idioten. Na de hele ochtend een document van 500 pagina's 60 keer te hebben uitgeprint, was mijn geduld op. Het was donderdag en dit was pas mijn vierde dag bij het DBI, maar de jongens waren allemaal gepromoveerd en ik kreeg taken die volstrekt onlogisch waren. Mijn geduld was helemaal op.

'Ik weiger,' zei ik hardop. Ik maakte een rondje met mijn stoel. Meneer Williams had me, na me met walging te hebben aangekeken, vanochtend in dit hok gedumpt en ik was in het begin nog vol goede moed aan de slag gegaan. Na alle hersendode taken, was ik het echter zat. Ze behandelden me hier alsof ik gestoord was. Ik zal ze eens laten zien wat gestoord is.

Ik stond op, liep naar de kopieerruimte toe en pakte de stapels papieren die het document van 500 pagina's voorstelden. Toen ik weer in het kantoor stond, draaide ik me naar de camera toe. Mijn hart klopte in mijn keel van hetgeen wat ik ging doen, maar ik ging géén wc's schoonmaken.

Ik gooide al het papier de lucht in. Duizenden velletjes dwarrelden om me heen en vielen op de grond. Om mijn statement kracht bij te zetten, stampte ik erop. 'Ik weet dat jullie me kunnen horen!' riep ik, recht in de camera kijkend.

Langzaam pakte ik een paar papiertjes van de grond die nu bezaaid ermee was. 'Ik... Stop... Hiermee.' Bij elk woord scheurde ik een blaadje kapot.

Met een plof ging ik in mijn stoel zitten alsof ik de koningin van de wereld was. 'Dus, stelletje idioten. Tenzij jullie iets zinnigs voor me hebben, kunnen jullie je loopmannetje Williams laten komen om me naar huis te brengen, want hiervoor loop ik geen stage. Dank u zeer.' Uit woede en frustratie gooide ik de inhoud van mijn pennenbakje op de grond, bovenop de stapels papier die al over de grond verspreid lagen.

Een tijdlang gebeurde er niks, maar op een gegeven moment knalde de deur open. Ik verwachtte het gezicht van meneer Williams te zien, maar ik zag iemand anders.

Een jonge gespierde man stond in de deuropening. Hij kon haast niet erg veel ouder zijn dan mij. Zijn warrige blonde haar zat mooi in model en zijn indringende donkerbruine ogen staarden me aan. Een grijns speelde rondom zijn volle lippen toen hij de puinhoop in het kantoor zag. Ik was sprakeloos door zijn aanwezigheid. Hij had een bepaalde air van macht en zelfverzekerdheid om zich heen hangen, iets wat in contrast stond met zijn jonge leeftijd. Ik wist niet wat het was, maar deze jongen was bijna net zo ongelooflijk knap als Caden. Mijn blik viel op zijn donkerblauwe uniform en verschillende badges die erop zaten.

'Ik ben niet het loopmannetje Williams,' zei hij met een diepe stem.

'Dat had ik al gezien ja,' zei ik defensief.

Zijn grijns werd zowaar nog groter. 'Eindelijk iets bruikbaars tussen de stagiaires. Ik ben officier Asher Dalton.'

Asher liep op me af en ik stond op uit mijn stoel om hem een hand te geven. Hij gaf me een hand, maar trok me toen dicht naar hem toe. 'Bewaar die woede. Daardoor heb ik je gekozen,' fluisterde hij haast intiem in mijn oor, maar ik wist dondersgoed dat hij het door de camera's deed.