De Donees Academy

Hoofdstuk 8

Twee weken vlogen voorbij.

Ik had het hier ook oprecht naar mijn zin. Bijna alle lessen waren goed te doen. Bij sommige vakken liep ik zelfs voor, omdat ik de lesstof al behandeld had op mijn oude school. Ik had alleen moeite met de lessen die we kregen na de lunchpauze.

Op mijn rooster werd het 'Gavebeheersing' genoemd, maar wat mij betreft had er beter HEL kunnen staan. Oké, ik overdreef misschien een heel klein beetje. Gavebeheersing werd opgedeeld in theorie- en praktijklessen. De theorielessen waren te doen, maar de praktijklessen waren klootte.

Ik faalde hopeloos.

De praktijklessen bestonden uit conditietraining, veldtraining en beheersing. Vooral met die laatste twee had ik moeite. Ik was niet de sportiefste, maar de conditietraining kon ik bijhouden. Vroeger had ik het namelijk volgehouden om een keer per week te gaan hardlopen. Bij veldtraining moest je echter door een doolhof heen waar soldaten met paintball geweren verstopt zaten. Het doel was om er zo snel én schoon mogelijk uit te komen.

De eerste keer dat ik daaruit kwam, zat ik onder de knalrode paintball verf.

Ik had zeker weten geschiedenis geschreven door de langste tijd ooit neer te zetten. De rest van de klas had me uitgelachen. De meeste kwamen zonder verfspatten het doolhof uit, aangezien zij dit al heel lang gedaan hadden. Het was oneerlijk.

Om het nog erger te maken, karma was een bitch, zaten de twee personen die ik juist probeerde te vermijden in mijn klas van Gavebeheersing. John en Kayla. Ironisch genoeg konden zij ook vuursturen. Ik vond het bij ze passen, want ze waren beide erg onvoorspelbaar en snel opgefokt. Vuur paste in dat opzicht helemaal niet bij mij.

Mijn klas van Gavebeheersing bestond uit 'meesters der elementen'. Iedereen beheerste een element: water, aarde, lucht of vuur. We waren met 20 en onze leraar, meneer Lee, was een geduldige man die lucht beheerste. Elementen vertegenwoordigden je persoonlijkheid, maar ik was niet opvliegend, dominant of erg ambitieus (volgens meneer Lee kenmerkte dat het element vuur). Ik snapte niet waarom vuursturen mijn Gave was. Het klopte gewoon niet.

Ik had meneer Lee verteld dat ik me niet compleet en 'herboren' voelde en hij leek even diep in gedachten te zijn verzonken voordat hij een passend antwoord had. 'Geduld Rose,' meneer Lee gebruikte liever onze voornamen, 'en het komt vanzelf. Je bent al laat met je Gave en daarom is dit waarschijnlijk een nare bijkomstigheid.'

Nou, op die nare bijkomstigheid na, ging het verder prima met me. In twee weken was ik steeds meer dingen te weten gekomen over Rochelle, Brittany, Mason en Zoey. Rochelle had een voorliefde voor sarcasme, iets wat hilarisch was. Brittany praatte altijd heel veel, maar als er een andere jongen bij ons aan de tafel kwam zitten, klapte ze volledig dicht. Mason was een uitzondering voor haar.

Mason en Zoey hadden nog nooit een relatie met elkaar gehad, maar Mason flirtte wel meedogenloos met Zoey. Ik had het er wel eens met Zoey over gehad, maar ze werd daardoor knalrood en ze stamelde iets over 'idioot' en 'niet serieus nemen'. Iedereen kon zien dat ze gek op elkaar waren en ik had het tot mijn persoonlijke missie gemaakt om ze aan elkaar te koppelen.

Ik had het hier zo druk dat ik amper tijd had om met Allie, Lynn, Elena en Nina te praten. Onze relatie verslechterde nu al. Het kwam door de afstand en ik voelde me er vreselijk door.

Het was nu zaterdagmiddag en ik was bezig met mijn huiswerk voor wiskunde. Mijn gedachten vlogen alle kanten op. Vanavond had ik met Mason, Zoey, Rochelle en Brittany afgesproken om naar R&U te gaan. Dat was 'het café' op de campus waar je volgens Zoey heerlijke sushi kon eten. Ik was er nog nooit naartoe gegaan, voornamelijk omdat je daar een vermogen kwijt was aan een koffie. Het was trouwens ook nieuw voor me dat je sushi kon eten in een café.