De Donees Academy

Hoofdstuk 13

'Heb je me gemist?'

Met een grimas staarde ik naar Christov. Dit was de eerste les na de herfstvakantie en ik had er eigenlijk wel zin in. De week vakantie in Whitmore was een drama geweest. Allie, Lynn, Elena en Nina hadden geen contact meer met me gezocht. Het enigste leuke was dat ik Florence had ontmoet, de vriendin van Dan. Ze was echt beeldschoon en grappig. Bovendien boeide het haar niks dat ik een Gekozene was.

'Eigenlijk wel,' gaf ik toe terwijl ik de bandages omdeed. De laatste tijd kon ik niet stoppen met nadenken over de nare reacties van nieuwsberichten die over mij gingen. Toen ik het aan Zoey had verteld, had ze gezegd dat het pure bullshit was en dat er niks van klopte, maar ergens bleef het aan me knagen. Ik had regelmatig gelezen dat ik het niet waardig was om een Gekozene te zijn, om verschillende redenen die neer kwamen op te lelijk, te zwakke Gave en noem het maar op. De lessen van Christov maakten mijn gedachten leeg en daar was ik nu echt aan toe.

'Mooi zo. Heb je nog geoefend?' vroeg Christov terwijl hij klaar ging staan in de ring.

Trots keek ik hem aan. 'Ja! Met mijn broer.' Ik grijnsde door de herinnering. Dan dacht dat hij ging winnen, maar ik had hem ingemaakt en zijn ego gekrenkt.

'Laten we eens kijken of je nog weet wat ik je heb geleerd,' zei Christov goedkeurend.

De eerste paar minuten van het gevecht gingen goed. Ik ontweek, dook en deelde een paar stoten uit (die Christov overigens allemaal blokkeerde), maar halverwege begon Christov het tempo enorm te verhogen. Dat liet zien dat hij nog nooit op zijn 'maximale' had gevochten bij mij en volgens mij hield hij zich nog steeds in.

'Je bent afgeleid,' merkte Christov op. Hij maakte een schijnbeweging waar ik intrapte en een seconde later kreeg ik een klap tegen mijn kaak aan.

Ik uitte een gefrustreerde kreet en probeerde hem terug te slaan. 'Niet waar.'

'Jawel,' hield hij vol. 'Wat is er, meisje?'

Hijgend staarde ik hem aan. 'Ik.. ik heb een ruzie gehad met mijn oude vriendinnen en ik heb negatieve persberichten over mezelf gelezen,' gaf ik onwillig toe.

Christov keek me ongelovig aan. 'Is dat het?'

'Ja,' gaf ik met een rood hoofd toe. Dit was dus de reden dat ik het niet aan hem wilde vertellen: hij zou me belachelijk maken en het afdoen als onzin.

'Heb je enig idee wat ik je nu aan het leren ben?'

Niet begrijpend staarde ik naar hem. 'U leert me hoe ik moet vechten,' zei ik langzaam.

'Meisje,' hij liep op me af. 'Dit is zoveel meer dan dat. Fysiek en mentaal,' hij tikte me tegen mijn hoofd aan, 'moet je sterker worden. Daar heb je geen keuze in. Fisher wilt dat ik je leer hoe je je Gave moet gebruiken, maar dat wil ik je niet leren. Ik wil je leren hoe je met je eigen leven om moet gaan. Wat hebben die persberichten en vriendinnen over je gezegd?'

'Mijn vriendinnen noemden me arrogant, irritant en bekakt. Die persberichten zeiden dat ik het niet waard was om een Gekozene te zijn. Ik ben er te lelijk voor, ik kan niet met mijn Gave overweg en het is zinloos om me dat te leren,' dreunde ik monotoon op. Noem me overgevoelig, maar ik herinnerde me bijna elk woord van elk bericht dat negatief was over mij.

'Haal je motivatie daar dan uit,' zei Christov vastberaden. 'Laat zien dat al die mensen die zeggen dat je iets niet kunt, dat je faalt en dat je beter kan opgeven, ongelijk hebben. Niemand mag bepalen wie je bent. Ik leer je hoe je moet vechten, maar blijkbaar doe je dat alleen bij mij. Vecht ook in je eigen leven. Bewijs iedereen dat je hier thuis hoort. Bewijs iedereen dat je niet zomaar een Gekozene bent, maar bewijs ze dat je de beste Gekozene bent die ze ooit hebben gezien. Je moet stoppen met het luisteren naar de meningen van anderen over jou. Je moet beginnen met het geloven in jezelf.'