De Donees Academy

Hoofdstuk 9

Alsof Ethan Daxton wist dat we het over hem hadden, keek hij onze kant op. Zijn ogen vernauwden zich toen hij mij zag.

'Shit shit shit! Heeft hij soms een super gehoor? O nee... Hij weet het. Hij weet het,' zei ik volkomen in paniek. Ik kreeg een kleur toen de rest van de Jagers ons allemaal aankeken. William Daxton ging me vermoorden. Zijn zoon wist het.

Zoey keek in de war naar de tafel van de Jagers. 'Ja, volgens mij heeft Alec iets met geluid als Gave, maar hij mag zijn Gave niet gebruiken. Dat mag alleen onder de les. Ik heb geen idee waarom ze ons aankijken, maar ze kunnen ons niet gehoord hebben.'

Dromerig zuchtte Brittany. 'Ze zijn zo hot. Ik zou willen dat ze elke pauze zo naar ons keken.'

Nou, dan zag zij toch iets heel anders als mij. Ik vond ze helemaal niet knap nu, ik vond ze eerder erg angstaanjagend. Allemaal staarden ze dreigend onze kant op. Ik ontspande me toen ze weer verder gingen met eten. Ethan wierp nog een blik op me, maar ook hij draaide zich uiteindelijk om.

'Dit is niet goed,' zei Rochelle. Ik was het helemaal met haar eens. 'Ik weet niet waarom ze zo naar ons kijken, maar dit gaat voor problemen zorgen.'

Ik begreep er ook niks van. Als Ethan dan toch niet wist dat hij mijn halfbroer was, waarom keek hij dan zo? Ik kon niks gedaan hebben om ze kwaad te maken, want ik had nog nooit met ze gepraat. Ik had geen eens les met ze.

Ethan freaking Daxton was mijn halfbroer.

Dat moest ik even laten bezinken.

Ik had een hele knappe halfbroer.

Oké, nee, het was heel fout om zo over hem te denken. Stop.

Deze school roddelde erop los, vooral over de Jagers, dus ik had wel wat verhalen over Ethan gehoord. Hij leek op een engel met zijn honingblonde haar, haalde bijna altijd perfecte cijfers en van alle Jagers was hij het meest 'beschaafd'. Natuurlijk waren er ook andere verhalen, die beweerden dat Ethan met zijn Gave, het manipuleren van gedachten, alle leraren overhaalde om hem hoge cijfers te geven.

De bel ging en ik stond op. 'Ik weet niet wat het is. Ik kan het me niet hebben ingebeeld, want jullie zagen het ook. Misschien... misschien keken ze naar een tafel achter ons?' Zelfs ik vond dat dát belachelijk klonk. Rochelle, Brittany en Zoey keken me sceptisch aan.

'Nee, ik denk dat ze naar die lieftallige plantenbak achter ons keken,' zei Rochelle en ze rolde met haar ogen.

'Nou, ik denk dat we nu een antwoord krijgen op onze vragen,' merkte Zoey op. Mijn ogen werden groot toen ik Ethan op ons af zag lopen.

Noem me een lafaard, maar ik had nog niet de moed om mijn halfbroer te ontmoeten. Hij kon gedachten manipuleren! Geef toe, dat is behoorlijk creepy.

Ik mompelde een 'doeg' en maakte me snel uit de voeten. Zoey riep me nog wat achterna, maar ik was te erg bezig met mijn ontsnappingsmissie.

Het eerste uur had ik politicologie. Snel liep ik naar het lokaal toe. Mevrouw Moore stond voor het lokaal op haar leerlingen te wachten. Ze was een sadist. Ze kickte erop om leerlingen bergen met huiswerk mee te geven. Net toen ik het lokaal was ingegaan, knalde ze de deur dicht. 'Nee Joshua! Te laat is te laat!' riep ze naar een jongen die waarschijnlijk maar 10 seconden te laat was.

Ik ging op mijn plek zitten. Mason zat normaal naast me, maar hij was er vandaag niet. Mevrouw Moore wandelde zelfverzekerd naar het bord toe. Ze was een van de oudste leraressen van deze school, maar ze was nog steeds fit.

Ze begon met een PowerPoint presentatie over de basis van het Amerikaanse rechtssysteem. In het begin had ik me afgevraagd waarom we geen boeken of schriften hadden, maar de Donees Academy verwachtte een hoge mate van zelfstandigheid van de leerlingen. Tijdens mijn eerste schoolweek waren er boeken en schriften bij mijn kamer afgeleverd. Die boeken en schriften moest je alleen niet meenemen naar je les. Je had ze om huiswerk zelf te maken op je kamer. De lessen hier waren puur theorie. Het was een heel ander systeem dan mijn oude school, maar ergens was het wel fijn. Je kon je eigen tijd inplannen.