De Donees Academy

Hoofdstuk 19

'We hebben een probleem,' zei ik met overslaande stem. Caden, Alec en Ethan keken naar de buizen die ik verlichtte en uitten toen alle drie zeer kleurrijke vloeken.

'Oké, oké, oké. Niet in paniek raken. Ivan zei dat we uitgangen over het hoofd zagen. Die moeten we nu dus gaan zoeken.' Ik verbaasde mezelf met dat ik een klein beetje de regie overnam van Caden, maar ik wilde hier niet verdrinken.

Alle drie de jongens knikten meteen.

We liepen te zoeken naar een uitgang, totdat het water tot aan onze middel stond. Er was ook niks waarmee je het water uit de buizen kon tegenhouden. Het stroomde te hard eruit.

'Ivan laat ons niet verdrinken, toch?' Ik klonk wanhopig.

'Weet ik niet. Je moet het beschouwen als levensecht, bewusteloos raken we dus sowieso wel,' zei Caden, hij klonk moedeloos.

Gefrustreerd keek ik naar de buizen. Ivan wilde dat we niet opgaven, maar hij deed er alles aan om te zorgen dat we het wél deden. Dat weigerde ik. Ik ging hem laten zien dat ik niet nutteloos was. Ik liep door het water heen naar de drie buizen toe. Elke metalen buis stak iets uit de muur.

'Wat doe je Rose?' vroeg Caden geïrriteerd. 'Daar heb ik al gekeken en er is geen uitgang.'

Ik raakte doorweekt toen ik onder een buis keek en de straal water op me stroomde. Iets trok mijn aandacht: aan de zijkant van elke buis zat, bijna niet op te merken, een klein vierkantje met een paar schroeven erin.

'Ik weet het! Zoek iets waarmee je een schroef kan losdraaien, snel,' zei ik enthousiast. Caden, Alec en Ethan keken me aan alsof ik gek was geworden, maar ze gingen wel opzoek.

'Ik weet niet hoe ik hieraan ben gekomen, maar ik heb hier een schroevendraaier voor je,' zei Alec terwijl hij op me afliep en me de schroevendraaier overhandigde. Dit moest het zijn, anders had er geen schroevendraaier in deze ruimte gelegen. Het water liep nu al tot mijn borst. Ik moest opschieten.

'Schijn me bij,' droeg ik Ethan op. Hij richtte zijn geweer op de buis. Ik begon met de schroevendraaier de vier schroeven van buis los te draaien. 'Volgens mij heb ik hier het bedieningspaneel van een buis.'

Benieuwd haalde ik de plaat ervan af toen de vier schroeven eruit waren. Alle vier uitten we een juichkreet toen we lampen, schakelaars, stoppen en draden zagen: we hadden het bedieningspaneel gevonden!

'Ik wil de pret niet bederven. Maar wie kan het uitschakelen? Ik ken het bedieningssysteem niet,' zei Caden toen we iets rustiger waren.

'Ik weet niks van machines af,' gaf Alec toe.

Ik hoorde Ethan vloeken. 'Ik ook niet.'

Aan hun woorden te horen, dachten ze het typische over meiden en dat ze dus niks van machines afwisten. Toevallig had ik op mijn oude school techniek gevolgd, een vak dat ik echt heel leuk had gevonden. Uiteindelijk heb ik het laten vallen, omdat mijn andere vakken er helemaal niet op aansloten, maar dat betekende niet dat ik het vergeten was. Bovendien had ik thuis altijd gesleuteld aan kapotte machines en apparaten.

'Ik kan het doen,' zei ik.

'Echt waar?' vroeg Caden sceptisch.

'Caden, verlicht het voor me. Alec en Ethan, zoek iets scherps waarmee ik een draad kan doorknippen.'

Het water stroomde door en erg veel tijd om na te denken was er niet. Iedereen deed daarom snel wat ik ze had opgedragen. Mijn verlegenheid was nu weg, want ik weigerde om hier te verdrinken.

Geconcentreerd staarde ik naar het bedieningspaneel voor me. Het was ingewikkeld, maar ik dacht dat ik bepaalde punten herkende. Ik verplaatste mijn aandacht naar een bos met verschillende kleuren draden. Die moest ik hebben. Het leek net een bom. Ethan stond aan mijn linkerkant en gaf me een mes. 'Ik denk dat het groen is die ik moet doorknippen,' zei ik nadenkend.