De Donees Academy

Hoofdstuk 18

Het gestaar en geroddel verergerde toen ik de eetzaal binnenliep. Het was dinsdagochtend en iets vertelde me dat meneer Fisher de rest van de school erop had geattendeerd dat ik een Jager was geworden.

Ik speurde de eetzaal af en zag mijn vrienden aan de tafel van de Jagers zitten alsof het niets was. Ze kenden elkaar pas een dag, maar het zag eruit alsof ze jarenlange vrienden waren. Zelfs Caden en Alec zaten met een kleine glimlach op hun gezicht te eten.

Ik wilde op ze aflopen, maar ik werd tegengehouden door iets, ahum iemand. 'Zijn de geruchten waar?' vroeg ze met haar irritant hoge stem.

Kayla en haar bende volgelingen stonden voor me. Het bleef me verbazen hoe ze het voor elkaar kreeg om een chic schooluniform er zo hoerig uit te laten zien.

Twee van haar 'hoofd' volgelingen, Elena en Aphrodite waren het volgens mij, knikten geestdriftig. Ze zagen er precies hetzelfde uit als Kayla: zwaar opgemaakt en een ultrakort schooluniform. Het enigste verschil tussen ze was dat Elena lichtbruin haar had en Aphrodite zwart. Ze konden zo uit de film meangirls gestapt zijn.

'Hallo! Ze vroeg je wat, geef eens antwoord,' snauwde Aphrodite me toe.

Oja, de geruchten. Ik was niet gek. Dit ging waarschijnlijk over mijn komst bij de Jagers. 'Welke geruchten bedoel je?' vroeg ik onschuldig. Voor hetzelfde geld ging het toch over iets anders.

Elena rolde met haar ogen. 'De geruchten die zeggen dat je een Jager en copycat bent.'

'We weten natuurlijk allemaal wel dat het pure bullshit is en dat je dit bedacht hebt om de aandacht van de hele school te krijgen,' voegde Kayla toe. Ze bestudeerde haar nagels.

'Dan moet ik je helaas teleurstellen, want de geruchten zijn waar.'

Drie monden vielen open en vormden een verbaasde 'O'.

'Je liegt!' beschuldigde Elena me dommig.

'Waarom zou ik erover liegen? Als jullie me niet geloven, vraag het maar aan meneer Fisher. Nou, als jullie even aan de kant willen gaan, ik wil graag nog eten vandaag.' Ik wilde me tussen Kayla en Elena wringen, maar Kayla greep mijn arm beet en boorde haar nagels in mijn huid.

'De Jagers zijn off-limits voor je. Vooral Caden, hij is van mij. Je bent het niet waard om bij ze te horen,' siste ze naar me.

'Ten eerste Kayla, ik ben van niemand en dus al helemaal niet van jou. Ten tweede, Rose is wel een Jager en een copycat en daarmee hoort ze bij ons,' zei een stem achter ons.

Kayla draaide zich razendsnel om, zodat ze oog in oog kwam te staan met een zwaar geïrriteerde Caden. Ik had niet verwacht dat hij het voor me op zou nemen. Het gesprek van gisteren had blijkbaar echt geholpen.

'Caden, schatje,' kirde ze. Inwendig kromp ik ineen door de bijnaam. 'Is dat echt waar? Of zit je nou weer met me te dollen?'

'Ben je doof of kan je gewoon niet luisteren? Het is waar. Kom mee Rose, ik wil graag mijn ontbijt nog opeten,' hij staarde me aan, 'vandaag nog.'

Daar was de arrogante Caden weer. Zo kende ik hem. Snel liep ik achter hem aan. Hij maakte enorme stappen. Al was hij dan ook een hele kop groter dan mij. Ik was niet klein hoor, mijn lengte werd beschouwd als gemiddeld, maar Caden en eigenlijk alle Jagers waren gewoon uitzonderlijk lang. En knap.

Ik ging aan de tafel zitten en pakte een broodje. 'OMG! Rose, ben je echt lid van de Jagers?' Xavier deed de hoge stem van Kayla na. Hij hield een denkbeeldige microfoon voor mijn gezicht. 'Hoe voelt het nou om te werken met het meest aantrekkelijkste schepsel op aarde: Xavier? Is hij net zo wo-'