De Donees Academy

Hoofdstuk 27

'Nee hoor, mam. Dit heeft geen gevolgen voor mijn normale schoolwerk. Ik combineer school sowieso al met het hele Jager-zijnde, dit verandert er weinig aan,' zei ik. Normaal gesproken belde ik elke zondag met mijn familie, maar Fisher's mededeling vond ik belangrijk genoeg om mijn moeder vandaag nog te bellen.

Er klonk wat ruis aan de andere kant van de lijn en ik hoorde dat mijn moeder iets riep naar iemand, waarschijnlijk Dan aan haar geïrriteerde stem te horen. 'Oké, ik ben er weer lieverd. Je broer had weer eens problemen met school. Maar, als ik het goed heb, heb je dus elke maandag en donderdag je stage, elke dinsdag een missie en dan heb je woensdag en vrijdag over voor school? En dan maakt meneer Fisher nu aan de hele wereld bekend wie je bent.' Haar stem klonk paniekeriger bij elk woord.

'Klopt, al kunnen missie's op willekeurige tijdstippen voorkomen. Maar ik kan het aan en als ik op één vak achterloop, dan grijpt Fisher in. En die beroemdheid kan ik ook wel aan, denk ik,' zei ik aarzelend. Mijn kamerdeur ging open en ik zag Zoey tevoorschijn komen. Ik zwaaide naar haar en gebaarde dat ik met mijn moeder praatte.

'Hé, Rose, paas die joint eens door,' schreeuwde ze luid. Ik stak mijn middelvinger naar haar op.

Gelukkig had mijn moeder Zoey door, want ze lachte alleen maar. 'Dat was Zoey,' zei ik grinnikend. 'Je moet haar echt eens ontmoeten.'

'Neem haar een keer mee. Ik ben alleen geen fan van de Jagers, ik ken al die jongens geen eens. Maar als jij weet dat je het aankan, sta ik het allemaal toe. Ook al betekent dat dus dat mijn dochter beroemd wordt en dat ze het nog drukker krijgt dan ze het al heeft.'

'Je bent echt fantastisch mam! Ik hou van je, maar ik moet nu ophangen, want we moeten naar Henry Cadrix gaan.'

'Hou ook van jou. Hoe laat kwam die show erop zei je?'

'7 uur 's avonds vandaag,' zei ik.

'Je vader, broer en ik gaan kijken,' deelde ze me mee. 'Pas goed op jezelf.'

'Doeg, zal ik doen,' zei ik en toen hing ik op.

'Ik wil jou moeder echt hebben,' zei Zoey.

'Snap ik, ik bof met haar,' zei ik met een glimlach. 'Ik heb alleen het gevoel dat die beroemdheid sterk overdreven wordt, ik bedoel, hoe interessant vindt iedereen dit nou echt?'

Zoey liep naar mijn bed toe en plofte er languit op neer. 'Ik denk echt niet dat het overdreven wordt. Kijk maar eens naar al het drama wat er was gemaakt toen jij op zo'n late leeftijd een Gekozene was geworden.'

Ik trok een gezicht. De haatberichten zaten nog steeds in mijn geheugen gegraveerd, al trok ik me er nu niks meer van aan.

'Bovendien,' ging Zoey verder, 'is de pers en wereld geobsedeerd door Gekozenen. Omdat jij op zo'n late leeftijd Gekozene bent geworden en je geen ouders hebt die Gekozenen zijn, heb je dat niet erg meegemaakt. Ik kan me echter wel herinneren dat de pers me vroeger soms achtervolgde, omdat ze de nieuwtjes over mijn ouders wilden weten.'

'Dat lijkt me vreselijk klote,' zei ik alleen maar.

'Was het ook,' zei Zoey schouderophalend. 'Iedereen die hier is, heeft in zekere mate last gehad van de pers. Natuurlijk heb je hier ook leeghoofden rondlopen die er hopeloos van genieten, zoals Kayla.'

Ik lachte. 'Ik geloof je. Het is gewoon even wennen dat... nou ja, dat ik bijvoorbeeld op tv kom vanavond. Straks zet ik mezelf voor schut.' Alleen het idee al dat ik iets idioots zou doen voor nationale tv, zorgde ervoor dat ik in een donker hol wilde kruipen.