De Donees Academy

Hoofdstuk 10

'Mijn halfzusje? Je maakt een grapje zeker?'

Ethan keek verbijsterd naar Xavier. Xavier schudde zijn hoofd en haalde zijn schouders op. 'Het zijn haar herinneringen, ze heeft niks met hem gedaan.'

Er schoot iemand in de lach.

Allemaal draaiden we ons om. Zane stond nog steeds voor de deur, maar hij schudde van het lachen. 'O man! Dit is... Ethan, ze lijkt ergens wel op je. Hetzelfde engelachtige gezicht,' bracht hij hijgend uit.

'What the fuck Zane? Dit is dus niet grappig. Ik kom erachter dat ik een halfzus heb!' Gefrustreerd staarde Ethan naar Zane.

Zane hield zijn handen omhoog in een 'ik geef me over' gebaar, maar hij lachte nog zacht. 'Kom op Ethan. Dit is beter dan het eerste wat we over haar dachten. Een halfzus is ook niet zo erg hoor. Jullie kunnen beste vrienden worden met elkaar.'

Ethan en ik keken elkaar vol afschuw aan.

Dit keer barstte Xavier ook in lachen uit. Hij liep op me af. Bang om alweer 'onderzocht' te worden, zette ik een stap achteruit. Xavier sloeg echter alleen een arm om me heen.

'Ze is ook heel schattig Ethie. Als jij geen vrienden met haar wordt, dan word ik dat wel, niet waar Rose?' Xavier trok me dichter naar zich toe en ik kreeg een kleur. Shit, ik bloosde zo snel. Daar kon ik niks aandoen, als een jongen met me flirtte had mijn hoofd daarna heel veel weg van een tomaat.

Xavier sloeg me geamuseerd gaande. Iemand kuchte en we keken naar Ethan.

'Rose, laten we dan overnieuw beginnen, oké? Normaal ben ik veel aardiger, je hebt een slechte indruk van me gekregen.' Ethan glimlachte charmant.

Ik haalde de arm van Xavier van me af. Zijn nabijheid maakte me nerveus. 'Ja, nieuwe start dan maar.' Ik glimlachte naar Ethan, maar ik vergat niet dat hij een tijdje geleden nog praatte over het door de war halen van mijn gedachten.

'Ben je niet boos op je vader?' vroeg ik aarzelend aan Ethan.

Ethan keek van me weg. 'Jawel, maar het is nou niet bepaald een verrassing. Hij heeft vaker affaires met vrouwen. Ons gezin is verre van perfect. Ik was alleen heel kwaad toen ik dacht dat hij het ook deed met iemand van onze school,' hij gebaarde naar me, 'maar dat is dus niet zo.'

Medelijdend keek ik naar hem. Ik mocht dan wel geadopteerd zijn, maar mijn gezin behandelde me alsof ik een van hen was en we hadden nooit problemen. Natuurlijk vond ik mijn broer soms heel vervelend, maar dat hoorde erbij.

Het viel stil. Ik keek naar de klok en vloekte. Shit! Ik was de tijd vergeten. Technisch gezien zou ik nu al 10 minuten in mijn Engels les moeten zitten.

'Ik moet gaan, mijn les is al bezig en... Meneer Green gaat me vermoorden!' Ik kreunde. Net zoals mevrouw Moore, had meneer Greene een hekel aan laatkomers.

'Heb je nog niet eerder een les geskipt? Kom mee, dan laat ik je zien wat ik met Liam's auto heb gedaan,' zei Zane grijnzend.

Ik twijfelde. Met de Jagers een uur spijbelen? Ieder normaal meisje had meteen 'ja' gezegd, maar ik was hier nog maar net en spijbelen stond niet erg hoog op mijn to-do list.

Dat herinnerde me eraan. In tegenstelling tot andere leerlingen, hadden Xavier, Ethan en Zane nog niet gevraagd waarom ik nieuw was.

Wat maakte het eigenlijk ook uit? Ik kon een les wel overslaan. Meneer Green zou me sowieso nooit zijn les inlaten. 10 minuten te laat was voor hem een doodzonde.