De Donees Academy

Hoofdstuk 31

Behendig draaide ik om mijn eigen as heen, liet ik vlammen van vuur langs me heen tollen en schoot ik vier van de simulatiebewakers neer. Het gevecht was echter niet over. Ik maakte met mijn Gave ijspegels waarmee ik de andere bewakers doodde. Tegelijkertijd liet ik metalen platen omhoog zweven die de aanvallen van de bewakers tegenhielden.

In de grote finale knetterde elektriciteit door mijn handen en liet ik het stormen in de simulatieruimte. Toen ik alle bewakers had verslagen, klonk er een piep en ging de deur open. Hijgend liep ik de ruimte uit.

Christov stak zijn duim op vanuit de control room toen ik naar buiten kwam. Het was maar een training, maar dit was mijn beste score tot nu toe. Ik zag Caden fronsend naar het scherm kijken waarop mijn score stond.

'Ha, ik heb de highscore nu!' riep ik uit. Eindelijk had ik Caden verslagen hierin.

'Wees maar niet te blij. Misschien vermoord Caden je nu in je slaap,' zei Zane.

Iemand kwam klappend aanlopen. Ik keek op en zag Christov naar ons toe lopen, met een klappende meneer Fisher achter zich aan. Oja, ik was spontaan vergeten dat hij ook bij deze training wilde zijn.

'Fantastisch!' zei Fisher, 'Je bent volleerd lid van het team zeg. Nu heb ik met mijn eigen ogen gezien wat je kan. Hoeveel Gaven heb je?'

'Water, aarde, vuur, lucht, metaal, hout, elektriciteit en weer,' somde ik op.

Meneer Fisher kreeg een machtsbeluste blik in zijn ogen, 'Waarom nog zo weinig? En waarom alleen elementen? Je kan zoveel meer. Je zou alles kunnen beheersen.'

En dat was nou precies het probleem van mijn Gave. Natuurlijk, de mogelijkheden waren eindeloos, maar er zat een keerzijde aan. Ik had laatst elektriciteit en het weer gekopieerd van Irene en Ivan en daarvan was ik enorm geschrokken. Ik was namelijk in een soort 'trance' terecht gekomen waarin ik het liefst alle Gaven die er bestonden zou willen overnemen. Het was teveel en ik kon in een klap begrijpen hoe Afgedwaalden hun Gaven gebruikten voor iets slechts, want op dat moment had ik dat maar al te graag ook willen doen. Het was beangstigend geweest en ik had mezelf eruit getrokken, maar sindsdien had ik geen Gave meer gekopieerd.

'Gaven met elementen ken ik qua structuur, daarom kopieer ik alleen die. Bovendien staan mensen niet in de rij om mij hun Gave te laten kopieëren,' gaf ik Fisher mijn standaard antwoord.

'De jongens hier wilden het wel, toch?' vroeg Fisher door.

Stuk voor stuk keken Caden, Ethan, Dylan, Zane, Liam, Xavier en Alec ongemakkelijk. Ik kon het ze niet kwalijk nemen. Je wilde nou eenmaal niet dat iemand aan je Gave kwam, ook al was het alleen om te kopieëren. Irene en Ivan waren er ook al terughoudend over geweest, maar ik mocht het bij hun doen als test.

'Dat gaan we niet doen, Fisher. Rose gaat eerst deze Gaven beheersen. En dan pas kijken we verder. We doen niet alles in een keer. Dat is teveel. Je moet balans hebben,' zei Christov.

Fisher wilde een hele boel zeggen, maar voor het eerst hield hij zich angstvallig stil. De radartjes in zijn hoofd waren aan het werk en dat beangstigende me meer dan ooit.

=

'Tijd voor de missie,' zei Liam zangerig toen we al onze uniforms aantrokken.

'Hoe vrolijk zijn we toch weer,' zei Alec sarcastisch. Ik pakte een pistool en geweer uit het wapenrek onder toeziend oog van Briston. Caden gaf me een kogelvrij vest aan die ik aandeed. Daarna stopte ik er een paar rookbommen in. Fisher wilde deze missie opvallend weinig kwijt over onze doelwitten. Het enigste wat we wisten was dat ze bewaakt werden door verschillende mensen en ze zich nu in een villa bevonden, net iets buiten New York. Het was een simpele missie en het plan was duidelijk.