De Donees Academy

Hoofdstuk 12

We hadden eindelijk herfstvakantie. Dat betekende dat ik een week lang terug kon gaan naar Whitmore. Ergens was ik wel bang om mijn oude vriendinnen weer te ontmoeten. Vooral de laatste weken had ik geen contact met ze gehad. Ik volgde al twee weken de lessen van Christov en dat was tijdrovend. Christov beulde me af, maakte me vaak woedend, maar ik werd er wel sterker door. Nog steeds zat ik vaak onder de blauwe plekken, maar mijn lichaam raakte er sneller aan gewend. Ik ontwikkelde zelfs spieren en dat vond ik helemaal niet erg.

Na de lessen van Christov maakte ik mijn huiswerk en daarna viel ik al snel in slaap. Mijn rooster was zwaar, maar ik was vastbesloten om het vol te houden. Ik had ook nog wel een sociaal leven, want in het weekend sprak ik vaak af met Brittany, Mason, Rochelle en Zoey. Ook zag ik ze nog tijdens de lessen en pauzes.

'We zijn er, miss Adair,' zei George, mijn chauffeur. Ik had gedacht dat mijn oude chauffeur Luko me ging brengen, maar blijkbaar had de Donees Academy altijd een aantal chauffeurs paraat staan die op commando leerlingen naar hun bestemmingen vervoerden. Niemand had een privé cauffeur.

Opgewonden sprong ik de Mercedes uit voordat George mijn deur open kon doen. Ik pakte mijn tas, een koffer had ik achterwegen gelaten omdat heel veel spullen van me nog thuis lagen, en liep naar mijn oud vertrouwde huis toe.

'Bedankt George!' riep ik nog over mijn schouder heen. Ik hoorde hem toeteren en wegrijden.

Ik belde aan. Toen mijn ouders opendeden knuffelde ik ze meteen. Ik had ze gemist.

'Hoe gaat het met je?' vroeg mam terwijl ze me kritisch bekeek. Pap woelde door mijn haar heen.

Ik grijnsde. 'Goed,' zei ik en dat meende ik. Ik speurde de gang af. 'Waar is Dan?'

'Ik wist niet dat je me zo erg miste,' zei iemand arrogant. Ik rolde met mijn ogen toen Dan van de trap afliep. Snel rende ik op hem af en voordat hij kon reageren sprong ik bovenop hem in een knuffel.

Dan wankelde toen ik half aan hem hing. 'Ben je nou zwaarder geworden?' hoorde ik hem brommen.

Ik liet hem los en lachte. 'Misschien, of jij bent gewoon slapper geworden.'

Voordat er een discussie kon komen, kwam mijn moeder tussenbeide. 'Laten we eerst samen gaan lunchen.'

Mijn ouders hadden hun best gedaan om een perfecte lunch te maken. Het voelde goed om weer thuis te zijn. Ik had niet last gehad van heimwee op de Donees Academy, maar dat betekende niet dat ik mijn ouders niet gemist had.

'Hoe zijn je lessen, Rose?' vroeg mam toen we met z'n alle aan de eettafel zaten.

'Leuk en zwaar. Je hebt de gewone lessen die ik op mijn oude school ook had en die kan ik bijbenen. Maar dan heb je Gavebeheersing en daar ben ik zo slecht in dat ik nu een nieuwe trainer heb. Christov Pavlov heet hij en hij is een sadist,' zei ik terwijl ik een hap nam van mijn sandwich.

Dan keek geïnteresseerd. 'Wat doe je tijdens Gavebeheersing?'

'Normaal gesproken had je praktijk- en theorielessen. De praktijklessen zijn dan weer verdeeld in conditietraining, veldtraining en beheersing. Bij veldtraining moet je door een doolhof dat een soort van paintball veld is. Bij Christov zijn de lessen anders. Ik heb daar alleen krachttraining, conditietraining en vechttraining.' Het woord 'vechttraining' mompelde ik, want ik wist dat mijn ouders daar geen fan van zouden zijn.

Dan zag er stomverbaasd uit. 'Je leert gewoon hoe je moet vechten daar?' Hij floot. 'Zo'n school wil ik ook wel.'

Mijn vader fronste. 'Hoe bedoel je vechten?'