Chap.o51
Late ako sa unang klase ko pero pumasok pa din ako. Hindi naman ako sinita ng prof ko nang pumasok ako kahit na kalahating oras na akong late. Kaya naman diretso akong pumunta sa designated seat ko at nakinig na lang sa discussion ng prof namin.
I was late because of my fault. Kung hindi ko kasi hinalikan si Ysrael kanina sa parking, hindi sana ako late. Malay ko bang magrerespond ito at ito pa mismo ang nagpatagal sa akin. I mean, he did not let me go kanina. We got inside my car and made out. Kung hindi lang kay Jude baka kung ano na ang nagawa namin.
Jude was my savior. He saved me from going overboard. If not with him, I already lost my purity. It is not that I don't want to give it to Ysrael. I just want to value my innocence 'til marriage. But honestly, when I am with him, I would go stupid and forget what I value. Yan ang epekto sa akin ng isang Jude Ysrael Maniego.
Nakinig na lang ako sa prof ko after at habang busy ako sa pakikinig, nakita ko naming nag-ilaw ang phone ko na inilapag ko kanina sa desk ko. Kinuha ko naman ito. May nagtext pala.
Hey honey. Lunch later?
It was Ysrael.
Nireplayan ko naman ito. Syempre sinigurado kong hindi ako makikita ng prof ko.
Stop texting me! I'm in my class. I replied.
Ilang segundo lang nagreply na ito agad. Ang bilis ha. Wala ba itong klase?
I miss you that's why don't expect me not to text you.
Napangiti nang wala sa oras sa reply nito. Ysrael's really sweet. Vocal din ito. He always tells what he wants to say.
Damn you! Stop that, kinikilig ako.
At nakangiti ko nang inilapag ang phone ko. Damn him! Ang bilis nya talaga akong mapakilig. He's good in making me smile and blush.
Kinuha ko na after ang phone ko nang umilaw na naman ito.
Did I? Ikaw rin naman ah. Pinapakilig mo ako.
Magre-reply na sana ako nang tawagin ako ng prof namin. He made me stand and leave the class. At dahil no choice ako, I leave the room.
Hindi ko naman maiwasang hindi ito isisi kay Ysrael. He was the reason of it. Kung bakit ba kasi nagti-text ito kahit na nasa klase ako? May kasalanan din naman ako. Nagreply pa din ako.
I decided to go home na lang. Lunch break na kasi kung matatapos ang dalawang klase ko. Two hours yung subject na yun at absent daw ang prof namin sa next subject. So uuwi na lang ako.
I was walking down the silent corridor when my phone rang. It was Ysrael. Wala ba talaga itong klase?
"Hello..." Bungad ko dito nang sinagot ko ang tawag.
[Hey honey. You didn't reply. Are you all right there?]
Gusto kong isisi dito kung bakit ako napalabas sa klase ko pero nang narinig ko ang pag-aalala nito, parang ayoko nang sisihin ito. May fault din naman ako.
"I'm okay. Diba may class ka?" I couldn't help but ask.
[Nag-cr ako kunwari.] He laughed.
"Baliw ka talaga."
[Syempre. Baliw ako sayo eh.]
Damn! Bakit ba ang galing bumanat ng lalakeng ito?
[Lunch later, okay? Sige, honey. Bye. See ya later.] And he hung up.
Dammit Ysrael!
Hindi na lang ako umuwi at napagdesisyunang pumunta na lang sa COE. Hihintayin ko si Ysrael para sabay na kaming mag-lunch. Honestly, I want us to work. I want this relationship to work.
Dahil hindi ko alam ang klase nito, sa bench area na lang ako naghintay. While waiting, I logged in in Facebook and posted a status.
Sitting alone here at the bench part. Patiently waiting for him.
At habang naghihintay pa din, nagbasa na lang ako ng mga status. I was busy reading my facebook friends' status when a notice poppped in. Someone's requesting for a friend request. Tinignan ko naman ito at nalaman na si Ysrael ito. Agad ko naman itong in-accept.
At dahil walang magawa, I viewed his profile. Madami syang likes and comments, huh.
Sige pa din ako sa pag-stalk dito nang bigla na lang na may yumakap sa akin sa gilid ko. Tinignan ko naman ito and I was more than surpised to see Ysrael beside me. He was still hugging me. Paano nito nalaman na nandito ako? Did he see my post?
Humiwalay na ito pagkatapos saka ngumiti. Agad ko naman itong sinita.
"Diba may klase ka?" Sita ko dito na panay ang ngiti pa din hanggang ngayon.
"Yep, but I'm excused. Stomachache." Paliwanag nito.
"Stomachache, really? Why are you beaming then? May tao bang nakangiti dahil sa sakit ng tiyan?" I questioned. Nakapagtataka naman kasi na sa akin ito dumiretso imbes na sa cr.
"Uhm. .." Nag-isip ito ng excuse at dahil wala yata itong maisip, ngumiti na lang ito after.
"See? Ysrael naman eh. Ba't ka nag-cut? Graduating ka na at--."
"Hush, honey." He cut me off. "Naging excited lang ako sa post mo and I am this overwhelmed kaya nga agad na akong gumawa ng excuse sa prof ko para makalabas na sa klase ko. Sorry..." He said sincerely.
"Promise me papasok ka sa klase mo." Wika ko.
"Pero..."
"No buts, Ysrael. Pumasok ka na at promise ko sayong hihintayin kita."
"Fine but promise me na wala kang lalapitan at kakausapin na lalake dito. Promise me too that you won't let any man come near you. And promise me na hindi ka titingin sa ibang guy maliban sa akin." Mga kondisyon nito.
"Promise, promise, promise. Oh ayan na. Masaya ka na?"
"Yep." And he gave me a peck after.
Tumayo na ito at masayang tumakbo. Sobra ang ngiti nito at 'di ko din mapigilang wag mahawa dito. Napangiti na din ako ng wala sa oras.
"I love you, honey." Narinig ko pang sigaw nito nang papalayo na ito.
I love you? Did he mean it?
