You're My Mate (Voltooid)

5.

Pov Nicolas
Het was zo moeilijk om mijn wolf onder controle te houden maar nu mag ik het eindelijk zeggen.

'Annabella...' ik neem diep adem en zeg vol trots 'jij bent mijn mate' ze kijkt verward dan raar dan vragend en dan weer een beetje blij.

Mijn wolf word zo gek. 'Oh' zegt ze. 'I-ik weet niet wat zeggen' zegt ze. Dan komt de dokter en ze kijkt opgelucht.

'Jasper?!' Zegt ze verbaast en blij. 'Annabella?!' Zegt ook hij blij en verbaast. Ik grom eens en de jongen genaamd Jasper kijkt me raar aan.

Maar ik negeer het. Ik ben het wel gewend. 'Nou je mag naar huis' zegt hij. 'Echt ooo dankje dankje' en ze geeft hem een knuffel.

Ik grom weer en Wout en Daniël komen binnen en zeggen 'kom bel je broer, wij gaan naar huis.' Zegt Daniël 'm-maar...' verder geraakte ik niet want Wout trok me mee.

Eenmaal buiten begin ik te roepen 'dude, ik wil bij mijn mate, mijn mate, mijn mate moet bij mij blijven.' Zeg ik boos 'Gast rustig, dat gaat sowiso niet mogen van haar broer. Ik zal wel met hem praten maar nu niet.' Zegt hij. Oke daar heeft hij een punt.

Pov Jens
Nadat mijn zusje me gebeld had kwam ik er meteen weer aan. Bram kon ik nergens vinden de klootzak.

Ik weet van hun weervolven bestaan af (A/N : hij weet nog niet dat ze mates zijn). Maar ik heb het mijn zus nog niet gezegd.

Ik stap binnen en het is nog steeds moeilijk om haar zo te zien in gips. 'Hee Ana wakker worden, we gaan naar huis.' Ze opent slaperig haar ogen en knikt.

'Gaat het? Heb je pijn?' Nog steeds slaperig knikt ze. Ik raak al lichtjes in paniek. 'Waar? Toon het mij' zeg ik bezorgd. 'Huh?' Zegt ze 'laat maar' zeg ik.

Ze was gewoon nog te moe. Ik zet haar in een rolstoel en teken haar ontslag papieren. 'Ze gaat de komende tijd nog zeer moe zijn door de pijnstillers' zegt de dokter en geeft me een papiertje voor de volgende afspraak.

Ik knik dankbaar. 'Jens' hoor ik Nicolas zeggen. Geïrriteerd draai ik me om 'wat' zeg ik bot. Ik zie hem de hele tijd naar mijn zusje kijk oh nee, het zal wel niet 'ze is mijn mate' zegt hij liefdevol. 'O god' zeg ik en leg mijn hand op mijn voorhoofd

Ze hebben me ook uitgelegd wat een mate is en als ze elkaar ontmoeten dat ze bij elkaar intrekken. 'Ik weet wat je denkt maar dat gaat niet gebeuren. Ze slaapt de eerste 2 nachten nog sowiso bij mij en ik wil geen gemaar. Dus toedeloe ik app je wel' en weg ben ik.

Ik zet haar op de achterste bank zodat ze gemakkelijk zit en ik rij naar huis. Eenmaal thuis is het al 23:00 en ik doe haar pyjama aan. Zonder dat ik iets zag uiteraard. Ik ken mijn zusje.

Zelf trek ik een pyjama broek aan en ga naast haar liggen en leg beschermend een arm om haar heen. Binnenkort zal ik haar moeten missen. Je vraagt je vast af huh? Jullie ouders dan? Wel die zijn een jaar geleden vermist. En nu woont Ana bij mij.

Pov Annabella
Ik word wakker en naast me ligt Jens in zijn pyjamabroek. Beter ook dacht ik. Oe de vorige keer was ik zo boos als hij in zijn ondergoed liep. Ik grinnik bij die gedachte.

'O hee zus' zegt hij slaperig en geeft een kus op mijn voorhoofd. 'Hai broer, kom we gaan ontbijt maken ik heb zo een honger!' En sta met moeite recht met behulp van mijn broer.

'O god waarom hadden wij trappen?' Vraag ik als ik naar de trap kijk. 'Spring op mij rug zussie' zegt hij 'zeker' frons ik 'ik ben namelijk geen veertje maar een varken' zeg ik 'wel nee joh' zegt hij en ik spring op zijn rug.

Ik moet toegeven, hij is best gespierd. Na ons ontbijt stap ik wankelend richting trap als de bel ga. Ik zucht 'ik ga wel 'zegt mijn broer lachend. Ik knik dankbaar.

Ik zet een misstap en omdat mijn broer er niet is val ik op de grond. Ik heb me gesneden aan een mes omdat ik me probeerde recht te houden. Ik wacht wel op men broer. Het is te vermoeiend om alleen op te staan.

'Ana tis voor jou' zegt hij. 'O ze zal vast boven zijn ik ga haar wel halen' ik rol met mijn ogen.

O geniaal idee ik doe alsof ik dood ben. Hun reacties zijn altijd zo grappig. ' AAAA ' dat was niet echt mannelijk broertje.

Oh ja doodspelen. 'Fack Ana wat is er gebeurd?' Wel ik speel dood dommerik... nu komt de tweede persoon, mijn bezoek blijkbaar ook bij mij staan. 'Wat heb je gedaan' roept hij boos, hee wacht ik ken die stem.

'Ik heb niks gedaan Nico ze moet gevallen zijn terwijl ik jou binnenliet.' Zegt mijn broer. Juist ja het was Nicolas. Ze staan al een tijdje te kibbelen.

Hello? Ik ben aan het dood gaan. 'Thanx dat jullie zo over mij in zitten' zeg ik en rol met mijn ogen.

---
VERBETERD