You're My Mate (Voltooid)

15

Pov Nicolas
Vandaag is Daniël naar school met Ana. Maar na een uurtje kruipt er een naar gevoel over me.

Ik besluit om naar haar school te gaan. Daar tik ik een meisje aan. Arrogant draait ze zich om, maar als ze me ziet knippert ze een paar keer.

'Waar is Anabella' vraagt ik meteen. Geërgerd zucht ze. 'Ziekenhuis' zegt ze nors en loopt weg.

Ik krijg het een beetje benauwd. Meteen rijd ik naar het ziekenhuis.

Ik vraag waar ze ligt en word meteen doorgewezen.

Ergens heb ik een raar gevoel in mijn onderbuik.

Als ik bij haar deur aankom maak ik die met een klap open en daar zie ik iets wat ik niet wilde zien.

Daniël zoent Anabella, mijn mate. Dreigend grom ik. Daniël kijkt verschrikt omhoog.

Vlug kijk ik naar Ana, ze is aan het huilen en haar hart klopt snel.

'Maak dat je wegkomt' zeg ik boos. Meteen loopt hij weg.

Langzaam ga ik bij haar op het bed zitten. Ze kijkt me bang aan. 'I-ik wou het niet' zegt ze en huilt weer.

Ik trek haar voorzichtig in een knuffel. 'Weet ik' sus ik haar. Na een tijdje gaat haar ademhaling regelmatig wat aangeeft dat ze slaapt.

Ik leg haar neer en stap naar een dokter. 'Uhm dokter wat is er met de patiënt in kamer 213' vraag ik.

'Uh even kijken. Aha. Ze is in elkaar geslaan en ze moet een paar dagen ter observatie blijven. Ze kan last hebben van haar buik want daar is ze hard geraakt' zegt hij.

Dankbaar kijk ik hem aan en bedank hem.

Vlug stap ik weer naar de kamer van mijn mate. Als ze wakker word wil ik voorstellen om bij me in te trekken.

Zou ik zelf veel leuker vinden ook. Haar broer is er toch niet meer. Hij vind Julia blijkbaar heel belangrijk.

Begrijp me niet verkeerd. Ik hou ook van mijn broer en zus en mijn mate. Maar ik geef ze alledrie liefde en verwaarloos ze niet.

Ik hoop echt dat ze bij me wilt komen wonen.

Maar eerst Daniël opzoeken. Meteen word ik weer boos. Hoe durft hij?

Ik sta op en loop de kamer uit.

-----
VERBETERD