42 (deel 2)

1.8K 90 7
                                    

Pov Anabella
'Ik zou het ook echt niet weten' zegt hij. 'Misschien moeten we het gewoon laten rusten, het kan een vergissing zijn' zeg ik.

Hij knikt en we gaan weer liggen. Ik sluit mijn ogen even. 'Kom we gaan weer terug' mompelt Nico.

Ik knik en stel me recht. Ik verander naar mijn wolf. Hij rolt zijn ogen en veranderd ook.

'Zo ver is het niet hoor' linkt hij. 'Weet ik wel, ik vind het nog steeds cool dat ik in een wolvenvorm kan veranderen.' Zeg ik terug.

Hij maakt een geluidje en dan gaan we op een drafje naar het roedelhuis. Als we er bijna zijn veranderen we weer naar onze mensenvorm.

'Ik moet nog wat zaken bekijken, ben zo terug' zegt hij en geeft me een kus.

Ik mompel wat en besluit naar de bibliotheek te gaan. Tijd om wat meer over mijn soort te lezen.

Ik strompel richting de bibliotheken en ga meteen naar de categorie weerwolven.

Met mijn vingers glij ik over de kaften. 'Te saai, te saai, te saai' mompel ik.

Ik hurk me op mijn knieën en doe daar hetzelfde. Mijn vinger stopt bij een redelijk oud boek.

Voorzichtig pak ik het boek. 'The Special Wolf' is de titel. Dit is wel wat interessanter dan 30 boeken over het ontstaan van weerwolven vind ik.

Ik zet me achterin op een tafel en sla het boek open.

'Lang, heel lang geleden was er een speciale wolf. Ze was uniek. Helaas is ze door de toen huidige Alpha van de Red Pack vermoord.

De legende gaat over een wolf, Sanne heette ze, ze was specialer dan de rest. Ze was sneller, behendiger. Ze had betere zintuigen dan eender wie.

Normale wolven kunnen andere wolven op 50 meter afstand ruiken. Zij kan dat op 100 meter al, sommige zeiden zelfs nog verder.

Ze bracht vrede en was dolgelukkig met haar mate maar wat ze niets wist is dat het een slechte mate was. Iemand die je gewoon niet tegen wil komen.

Later gebruikte hij haar als persoonlijke slaaf. Ze zag de buitenwereld niet meer. Ze werd zo zwak dat haar wolf - onbekende naam - afstierf.

Haar mate - Kennedy Xander - vond dat het wel genoeg geweest was en vermoorde haar. Hij had nooit spijt. Maar wat hij niet wist is dat ze speciaal was.

Ze was de enige die nog bestond. Mensen noemden haar een Whity.

Kennedy Xander heeft er voor gezorgd dat er geen Whity's meer bestaan tot onze grote spijt.'

Ik klap het boek zachtjes dicht. Vreemd boek, denk ik in mezelf. Wel zielig voor Sanne. Zin om de rest te lezen heb ik niet meer echt.

Ik ben best moe. Toch zit ik nog de hele tijd met mijn gedachte bij Sanne, de enige speciale wolf.

You're My Mate (Voltooid)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu