You're My Mate (Voltooid)

17

Pov Anabella
Langzaam word ik wakker. Het is hier echt saai.

Opeens komt Daniël zachtjes binnen. Meteen word ik weer bang.

'Uh het spijt me Ana mijn wolf Alex nam de controle over van mij. Ik wou het echt niet doen. Begrijp me niet verkeerd je bent een leuke meid maar ik wacht liever op mijn mate' zegt hij schuldig.

Een klein glimlachjes siert mijn mond. 'Gelukkig' zuchtte ik.

'Vrienden' vraagt hij. 'Vrienden' bevestig ik waarop we elkaar een vriendschappelijke knuffel geven.

Hij gaat in een stoel zitten. Juist als hij zit komt Nico binnen.

Hij kijkt even met samengeknepen ogen maar laat het dan rusten.

Gelukkig, denk ik maar. Ik wil niet dat ze ruzie hebben door mij.

'Als je uit het ziekenhuis komt mag je meteen bij mij intrekken' zegt hij.

Verrassend kijk ik hem aan. 'Zo vlug al? Vinden je ouders dat wel goed? Ik ben nog maar 16' zeg ik.

Gerustellend knikt hij. 'Bij weerwolven is dit heel normaal' zegt hij.

Nog steeds verassd knik ik. Glimlachend pakt hij mijn hand vast.

~~ 2 dagen later ~~
Eindelijk mag ik het ziekenhuis uit. Ik moet nog juist wachten op Nicolas.

We hadden afgesproken om eerst mijn spullen deels op te halen en daarna naar het roedelhuis te gaan.

De deur gaat open en Nicolas komt glimlachend binnen gestapt. 'Klaar' vraagt hij.

'Klaar' zeg ik grinnikend. Hij pakt mijn hand vast en begeleid me me naar buiten.

Echt spullen had ik daar niet. We stappen in de auto en Nico rijd. 'Wow ik wist niet dat je kon autorijden' zeg ik verbaasd.

Hij kijkt me aan. 'Nu wel' zegt hij. Zachtjes lach ik. We komen aan bij mijn huis.

Ik pak de sleutel uit mijn rugzak open de deur. Ik stap meteen naar mijn kamer.

Ik doe de rugzak van mijn rug en ga op mijn bed zitten. Nico komt naast me zitten en legt een arm om me heen.

'Hoe moet het met school' vraag ik. 'Je gaat gewoon naar school dicht bij het roedelhuis' zegt hij.

Glimlachend kijk ik hem aan. Ik besluit mijn spullen te pakken.

Ik prop een aantal kleren in mijn rugzak en ook mijn toilettas met de nodige dingen erin.

Ook neem ik een aantal andere spulletjes mee. 'Moet ik mijn boeken nu ook meenemen?' Vraag ik.

Hij schud zijn hoofd. 'Je krijgt daar boeken' zegt hij. Ik knik.

'Ze vinden het toch niet erg he dat ik opeens midden in het jaar afkom' vraag ik.

'Tuurlijk niet en zowel krijgt die persoon met mij te maken' zegt hij speels en gaat in een vecht houding staan.

Ik moet er toch om lachen. 'Kom dan gaan we' zegt hij. Ik knik.

We stappen weer de auto in nadat ik alles had afgesloten.

Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen en ik leg mijn hand op zijn hand.

Uit mijn ooghoeken zie ik hem glimlachen. 'Als we je spullen op de kamer hebben gelegd gaan we even langs mijn ouders' deelt hij mee.

Zenuwachtig knik ik. Als dat maar goed afloopt. 'He niets aan de hand' zegt hij.

Ik sluit mijn ogen en knik. Als we er zijn groeten veel mensen Nico.

Wat best logisch is. Hij is de Alpha. 'Oh uh kom je bij mij op de kamer' vraagt hij zenuwachtig.

Even twijfel ik maar knik dan toch. Opgelucht haalt hij adem.

Als we mijn spullen hebben gedumpt gaan we naar zijn ouders. Ik ben echt zenuwachtig.

Nico ziet het en geeft een gerustellend kneepje in mijn hand.

Hij klopt op de deur. 'Binnen' zegt een vrouw. Oke hier gaan we dan.

----
VERBETERD