You're My Mate (Voltooid)

14

Pov Anabella
Ik word wakker door mijn wekker. Vermoeid zet ik hem uit.

Oh nee school. Denk ik nu. Ik zucht en pak mijn mobiel. Ik heb 1 bericht van Nicolas.

'Goeiemorgen. Daniël gaat mee. Eerst houd hij wel wat afstand maar zal ingrijpen waar nodig. Hij staat om 8 uur aan de schoolpoort. Zie je snel. Xx Nico'

Stuurt hij, glimlachend kijk ik naar het berichtje. Maar dan moet ik me haasten.

Ik doe mijn ochtendroutine en stap vlug naar school. In een hoekje zie ik Daniël.

Hij doet teken dat ik gewoon door moet lopen. Ik doe wat hij zegt en stap naar mijn kluisje.

Ik doe hem open en stop de overige boeken erin. Ik doe hem dicht en wil me recht stellen, maar ik krijg een duw.

Ik verlies mijn evenwicht en knal volop tegen de kluisjes aan. 'Oh niet gezien' zegt James lachend.

Hij schopt me ook een paar keer. Ik kreun van de pijn.

Opeens word hij met een volle vaart van me afgeduwd. Meteen is iedereen stil.

Daniël gaat dreigend voor hem staan. 'Ik zweer je gast raak haar nog 1 keer aan en ik breek je arm' zegt hij eng.

Ik zie dat hij een beetje bang word maar toch heeft hij de moed om me te slaan.

Ik was ondertussen al recht gaan staan. Daniël gromt boos en pakt zijn arm. Hij draait het helemaal om en je hoort een krak.

Hij schreeuwt het uit van de pijn. 'Bij deze ben je gewaarschuwd en dat geld voor iedereen' roept hij hard.

Hij helpt meer naar buiten. 'Alles oké' vraagt hij. 'Enkel mijn buik doet pijn van die schoppen' zeg ik.

Hij knikt 'laat is zien' zegt hij. Ik doe mijn t-shirt wat omhoog. Hij hapt naar adem.

Zelf kijk ik ook. Hij is helemaal blauw met groene plekken. Vlug doe ik mijn t-shirt naar beneden.

'Wij gaan eerst naar het ziekenhuis' zegt hij. We stappen de auto in opweg naar het ziekenhuis.

Daar word ik onmiddellijk opgevangen en in een kamer gezet.

De dokter doet wat testjes en ik moet een paar dagen ter observatie blijven.

'Ik ga Nico wel bellen' zeg hij. 'Nee' roep ik meteen. Vragend en verward kijkt hij me aan.

'Anders maakt hij zich meteen zorgen' leg ik uit. Hij knikt begrijpend.

'Maar hij komt er achter hoor' zegt hij. Ik zucht. 'Ik weet het' zeg ik en kijk naar de grond.

Hij plaats zijn duim en wijsvinger onder mijn kin zodat ik hem wel moet aankijken.

'Kijk, ik denk eerlijk gezegd dat het gepest niet echt zal ophouden. We kunnen proberen om je op een andere school te zetten' stelt hij voor.

Goedkeurend knik ik. 'Heb jij eigenlijk al een mate' vraag ik nieuwsgierig.

Teleurgesteld schud hij zijn hoofd. 'Oh, sorry dat ik het vroeg. Moest ik het weten zou ik het niet vragen' ratel ik door.

Hij stopt me door zijn hand op mijn mond te leggen. 'Rustig aan dame' zegt hij grinnikent.

Hij haalt zijn hand van mijn mond. Een klein lachje kan ik niet onderdrukken.

'Sorry ik wou je gewoon niet kwetsen ofzo' zeg ik.

'Maar je kwetst me niet' zegt hij met een vreemde ondertoon. Hij komt een heel klein beetje dichter bij me zitten.

Moeilijk slik ik. 'Hoezo' vraag ik verbaasd.

'Kijk tuurlijk vind ik het niet zo leuk dat ik geen mate heb, maar ik kan wel dit doen' zegt hij mysterieus.

Angstig kijk ik hem aan. Wat gaat hij doen? Langzaam komt hij dichertbij.

Mijn ogen worden groot en ik ga meer naar achter zitten.

Please laat iemand komen, smeek ik in mezelf. Ik krijg het benauwd.

Hij pakt mijn handen vast en zijn lippen zijn een centimeter van de mijne verwijderd.

Alsjeblieft laat iemand komen, smeek ik verder. Ruw drukt hij zijn lippen op de mijne.

Met alle macht probeer ik hem van me af te krijgen wat niet lukt.

Ik begin te huilen. Dit wil ik niet.

-----
VERBETERD