You're My Mate (Voltooid)

12

Pov Annabella
Geschrokken kijk ik rond. Tot Nico begint de lachen. 'Verdomme, doe dat nooit meer' roep ik.

Onschuldig heft hij zijn handen op. 'Sorry' mompel ik. Hij trekt me in een knuffel. 'Is er iets' vraagt hij zachtjes.

Ik haal mijn schouders op. En mijn ogen vullen zich weer met tranen. 'Hee, wat is er' vraagt hij weer.

'Mijn broer' krijg ik er met moeite uit. 'Je broer? Wat is daarmee' vraagt hij fronsend. Ik laat hem het berichtje zien.

'Is dat echt zo' vraag ik zacht en kijk naar beneden. Hij schud zijn hoofd.

'Hij gedraagt zich anders sinds hij bij dat meisje is' zegt hij duidelijk van zijn zaak. Ik zucht. 'Gisteren ging hij zelfs bij haar slapen, hij heeft me nooit alleen gelaten.' Zeg ik verdrietig.

Weer trekt hij me in een knuffel  'kom ik breng je naar huis' zegt hij. 'Ja ik heb hongeeer' zeg ik.

Hij grinnikt. We stappen in de auto en rijden naar mijn huis. 'Kom je mee binnen' vraag ik waarop hij knikt.

We gaan naar binnen en meteen neem ik een koek. Mijn oog valt op een papiertje. Ik stap er naartoe en lees het.

'Ana, ik ben weer bij Julia, je weet alles wel staan. Gr Jens'

Staat er. Meteen is mijn honger over. Ik leg de koek en het papiertje op de keukentafel en ga zuchtend naar boven.

Pov Nicolas
Zuchtend hoor ik Ana naar boven gaan. Ik frons mijn wenkbrauwen. Mijn oog valt op een papiertje en haar koekje.

Ik lees het papiertje. In mijn hoofd scheld ik. Vlug ga ik ook naar boven. Zachtjes open ik haar deur.

Daar ligt ze op haar bed met een deken over haar heen. Stilletjes ga ik op het bed zitten. Ik doe het deken van haar af.

Ze blijft zwijgen en kijkt naar beneden. Ik trek haar op mijn schoot en knuffel haar. 'Anders kom je ook bij mij slapen' grap ik.

Ik hoor een zachte grinnik wat een glimlach laat groeien op mijn gezicht.

'We maken een afspraak. Als hij dit nog 2 keer laat gebeuren kom je bij mij slapen' zeg ik.

Ze kijkt me aan. 'Deal?' vraag ik. 'Deal' zegt ze. 'En nu hup hup, douchen, eten, boekentas maken en slapen' zeg ik grappend streng.

'Ay ay sir' zegt ze en probeert serieus te kijken. Ik grinnik. 'Maar ik moet gaan ik zie je morgen en ik haal je weer op' zeg ik.

Ze knikt. 'Goed, alvast slaapwel' zeg ik en druk mijn lippen op de hare.

Ik trek terug en verlaat de kamer. Zuchtend ren ik naar huis. Kon ik haar gewoon meteen meenemen.

Eenmaal thuis aangekomen groet ik de rest. Ik eet mijn pizza op, die ze over hebben gelaten voor mij, en ga dan naar mijn bed.

Denkend aan Ana val ik in slaap.

-- volgende dag --
Vermoeid kijk ik naar al het papierwerk. Alfa zijn kost veel tijd. Gelukkig worden wij bijna nooit aangevallen.

Als ik zie dat het bijna tijd is roep ik Wout. 'Ik ga Ana ophalen, hou jij het hier even in het oog?' Vraag ik.

Voor hij iets kan zeggen klop ik op zijn schouder 'dankje' zeg ik met een fake glimlachje.

Ik ga naar mijn auto en rijd naar haar school. De school is zo te zien al uit want veel kinderen lopen er hier niet.

Een meisje komt strompelend mijn kant uit. Haar kap van haar sweater bedekt zowat heel haar gezicht. Ook loopt ze een beetje mank.

Als ik zie wie het is worden mijn ogen enorm groot. Dat is Ana! Meteen stap ik naar haar toe.

'Wat in godsnaam is er met jou gebeurd' roep ik.

----
VERBETERD