You're My Mate (Voltooid)

16

Pov Nicolas
Buiten zie ik Daniël al vlug zitten. Boos loop ik op hem af.

Als hij mij ziet staat hij meteen op. 'Gast het spijt mij echt. Alex (zijn wolf) nam het over.' Zegt hij meteen.

Met samengeknepen ogen kijk ik hem aan. 'Ik zal het nooit meer doen' belooft hij. Ik knik.

'Goed, maar ik zweer nog 1 keer' zeg ik dreigend. Vlug knikt hij.

Ik draai me weer om en ga naar Ana toe. Ik zie dat ze wakker is.

'Hee' zegt ze. 'Hee' zeg ik en druk mijn lippen op de hare. 'Nogmaals sorry' mompelt ze.

'Jij kon er niets aan doen' sus ik. 'Ik wou iets vragen' begin ik nerveus.

Vragend kijkt ze me aan en pakt mijn hand. Ik verstrengel onze vingers.

Een glimlach siert haar mond. Ik haal diep adem. 'Zou je het zien zitten om bij mij te komen wonen' vraag ik voorzichtig.

Verasd kijkt ze me aan 'ja graag' zegt ze blij. Opgelucht haal ik adem.

'Euhm is het ook goed als ik je binnenkort voorstel als Luna' vraag ik dan ook.

Ze knikt haar hoofd. 'Graag' zegt ze. Met een grootte glimlach kijk ik haar aan.

Ik trek haar voorzichtig in een omhelzing. 'Ik regel alles wel met Jens oké? Rust jij nog maar eens goed uit.' Zegt ik.

Ze knikt dankbaar. Ik geef haar nog een kus op haar voorhoofd en verlaat de kamer.

Ondertussen bel ik Jens op.
(J : Jens, N : Nicolas)

J : Wat moet je?

N : Euh kunnen we praten

J : Best

N : oké, nu bij het park

J : Best

N : Oke

Ik leg af. Waw zijn humeur is er ook niet beter op geworden hoor.
En zo kortaf. Ik heb veel medelijden met Ana. In de verte zie ik Jens al afkomen.

'Wat moet je' vraagt hij. 'Anabella komt bij mij in het roedelhuis wonen' zeg ik meteen.

Hij schud lachend zijn hoofd. 'Ik dacht het niet' zegt hij. 'Ik dacht het wel' zeg ik boos.

'Gast ze woont nog bij mij' zegt hij. 'Gast jij bent nooit thuis sinds jij bij die Julia bent. Je weet waarschijnlijk ook niet dat ze twee keer in elkaar is geslagen en dat ze nu ook in het ziekenhuis ligt' roep ik boos.

Hij lijkt duidelijk te schrikken. Hij krabt aan zijn achterhoofd. 'Oke mij best dat ze bij jou komt wonen' zegt hij en gaat weer weg.

Met mijn mond open kijk ik hem aan. Wie denkt hij wel niet dat hij is.

Ik draai me op en stap richting het roedelhuis. Als ik bij het bos aankom laat ik Joshua vrij.

Al veel te lang geleden. 'Dat je het weet' gromt hij. 'Sorry maat, ik had andere dingen aan mijn hoofd' zeg ik onschuldig.

Bij mijn roedelhuis aangekomen ga ik naar mijn ouders. 'Hee mam en pap' zeg ik. Ze begroetten mij terug.

Eerst praten we over de zaken van het alpha zijn. Ik heb besloten het vandaag tegen mijn ouders te zeggen.

'Uh mam, pap, ik moet jullie iets vertellen' zeg ik. 'Zeg maar' zegt mijn vader.

Ik adem nog eens in een uit. 'Ik heb mijn mate gevonden' zeg ik.

'Echt? Dat is super!' Roept mijn moeder enthousiast. 'Gefeliciteerd man' zegt mijn vader en geeft me een hand.

Mijn moeder daarentegen geeft me een dikke knuffel. 'Wanneer mogen we haar zien' vraagt ze enthousiast.

'Als ze uit het ziekenhuis is' beloof ik hun.

'Ziekenhuis' vragen ze verward. Ik leg hun het hele verhaal uit, maar dat van Daniël laat ik eruit.

Ze knikken begrijpend. 'Ga je haar dan ook voorstellen als Luna' vraagt vader. Ik knik.

Ze knikken terug. Nu denk je vast. Huh? Hij werd pas alpha als hij 18 is en hij is 17. Wel omdat mijn vader ziek is en niet meer de roedel kan trainen enzo heb ik het meteen overgenomen.

Maar goed eerst mijn broertje en zusje nog zeggen. Als ik het heb verteld maak ik me klaar om het goede nieuws aan Ana te zeggen ook al weet ze het.

----
VERBETERD