You're My Mate (Voltooid)

42

Ik hoop dat het wat goed is.

Pov Anabella
De volgende dagen heb ik vooral geoefend om te veranderen, gelukkig met kleren al aan.

Al zeg ik het zelf, ik heb het al aardig onder de knie. Op dit moment rennen ik en Nico door het bos.

'Kom, verderop is een meertje' linkt Nico me. Ik maak een instemmend geluidje.

Op een drafje lopen we ernaartoe. Eenmaal daar gaan we liggen en veranderen we terug.

Genietend sluit ik mijn ogen en denk aan niets, wat echt een heerlijk gevoel is.

Plots hoor ik wat geritsel. Nico blijkbaar ook want hij trekt me dichter naar hem toe.

Uit de bosjes komt een redelijk oude man tevoorschijn. Je kunt niet ruiken of hij een weerwolf is ofzo.

'Je bent het echt' fluistert hij naar mijn richting. Vragend kijkt Nico me aan. 'Ken je hem' vraagt hij zachtjes. Verbaasd schud ik mijn hoofd.

Als ik me weer terug naar de man wil keren is hij al verdwenen.

Nu ben ik echt verward en Nico blijkbaar ook. 'Misschien was het een vergissing' opper ik. Twijfelend kijkt hij me aan.

'Of misschien iemand die mijn familie kende maar ik herinner hem niet meer' stel ik dan voor na even nadenken.

Twijfelend knikt hij. 'Maak je er niet druk om, het zal wel een vergissing zijn' zeg ik zo geruststellend mogelijk maar toch een beetje onzeker.

Ik graaf in mijn geheugen om het gezicht van de man te herkennen. 'Doe geen moeite je kent hem niet' zegt Lynn.

'En hoe weet jij dat dan' vraag ik verbaasd. 'O-oh, niks h-hoor' zegt ze en sluit de band. Vaag.

Ik besluit het Nico te vragen, misschien weet zijn wolf wel meer? 'Nico, weet Joshua hier meer over? Lynn deed zo vaag' zeg ik en trek een gefrustreerd gezicht.

Hij grinnikt om mijn gezicht maar word dan weer serieus. 'Ja mijn wolf deed ook vaag, ik probeerde te herinneren of ik die man al eerder zag maar Josh zei dat ik geen moeite moest doen dat ik hem toch niet ken' zegt hij.

Sprakeloos kijk ik hem aan. 'Precies hetzelfde bij mij' fluister ik. 'Wie is die man toch' vraag ik me luidop af.

'Ik weet het niet maar ik wil het wel weten' antwoord hij mijn gedachte.

'Er staat ons iets te wachten, maar wat?' Zeg ik en kijk hem onderzoekend aan.