Είδα μια παρέα αγοριών να κάθετε σε κάτι σκαλάκια. Έπρεπε να περάσω από μπροστά τους.
Είχα αγχωθεί καθώς με κοίταζαν όσο πλησίασα..κάπως..πονηρά..δεν ξέρω, δεν είμαι καλή στο να κρίνω τέτοια.
Ουφ. Ας χαλαρώσω λίγο.
Είχα φτάσει δίπλα τους και συνέχισα να περπατάω χαλαρά. Προσπαθούσα τουλάχιστον.
Μέχρι που ένας από αυτούς σηκώνετε και ξαφνικά νιώθω ένα χέρι να με σταματάει.
Γύρισα και αντίκρισα έναν τύπο να είναι κοντά μου ενώ οι άλλοι κοίταζαν.
"Βρε βρε μια πριγκίπισσα." Λέει καθώς με κοίταζε από πάνω μέχρι κάτω.
"Χμ άσε ήσυχο το κορίτσι ρε" είπε άλλος ένας και με πλησίασε και αυτός με χαμόγελο.
Είχα αρχίσει να φοβάμαι. Αρκετά. Πολύ βασικά. Για την ακρίβεια παρά πολύ.
Ξαφνικά σηκώνετε άλλος ένας( Ο Αχιλλέας είναι αυτή τη φορά 😛).
"Ρε μαλακές αφήστε την κοπέλα. Φοβάται. " λέει αυτός με ένα επίσης πονηρό χαμόγελο.
Όταν τον είδα μπορώ να πω πώς κόλλησα κατά κάποιον τρόπο. Στο βλέμμα του. Μα τι λέω; Μόνο αυτό μου έλειπε τώρα. Να ερωτευτώ και πόσο μάλλον έναν αλήτη.
Τους έκανε να απομακρυνθούν από εμένα.
"Συγνώμη" λέει με ένα βλέμμα που δεν μπόρεσα να προσδιορίσω τι εννοούσε.
Δεν μπόρεσα να απαντήσω. Απλά γύρισα και έφυγα με γρηγορότερο βήμα.Αυτος πηγε ξανα στην παρεα του.Ένοιωθα τα βλέμματα τους. Άκουγα κάποια σχολείο που έκαναν και μάλλον κάπως χυδαία. Παρ'όλα αυτά δεν καταλάβαινα ακριβώς τις εκφράσεις που χρησιμοποιούσαν.
Είχα φύγει πλέον από εκεί και μια ανάσα ανακούφισης βγήκε καθώς πέρασα το κατώφλι του σχολείο μου.
Ευτυχώς δεν είχα αργήσει.
Κούνημα το κεφάλι μου για να διώξω τις σκέψεις από όσα είχαν προηγηθεί αφού δεν θέλω να με επηρεάσουν. Και μπήκα στο προαύλιο.
Είδα τις φίλες μου.
Κάναμε μια ομαδική αγκαλιά και πηγαίναμε προς τον χώρο του σχολείου.
"Τι λέτε σήμερα να κοιμηθούμε σπίτι μου;" πρότεινα.
"Ναι!" Είπαν χαρούμενα με μια φωνή αλλά μας διέκοψε το κουδούνι.
"Τέλεια! Θα τα κανονίσουμε στην προπόνηση αργότερα. " είπα χαρούμενη και κάπως έτσι άρχισε η σημερινή μου ημέρα.
Δεν είπα τίποτα για αυτούς στα κορίτσια. Δεν το θεώρησα σημαντικό. Ίσως να τους το πω το βράδυ.
Μπήκαμε για μάθημα και μια ώρα αργότερα βγήκαμε ένα δεκάλεπτο διάλυμα. Κάπως έτσι τελείωσαν πέντε ώρες αφού σήμερα σχολουσαμε νωρίτερα..
Γειά σας!!♡
Χαίρομαι πολύ που σας αρέσει η ιστορία. 😻
Λοιπόν σχολιάστε 💬 και κάντε vote ☆ για να ανεβάσω το συντομότερο. 😘
BẠN ĐANG ĐỌC
-The last dance-
Lãng mạnΑυτή ήταν σε όλα τελεια. Πειθαρχημένη, αθώα και δωσμενη στον χορό. Αυτός ανεξέλεγκτος, χωρις όρια και με μια διαλυμένη οικογένεια πίσω του. Ένα στοίχημα θα τους φέρει κοντά αλλά τίποτα δεν θα πάει όπως ήταν σχεδιασμενο και όπως περίμεναν. Θα παραμε...