-The last dance-

{46} Θα τα καταφέρω; Θα τα καταφέρω!

Αχιλλέας έφυγε και μπηκα να κανω ενα μπάνιο.

Γεμισα την μπανιέρα και μπήκα μεσα.

Πέρασε αρκετή ωρα και αναγκάστηκα να βγω αφού το νερο κρυωσε.

Φορεσα άνετα ρούχα και πέρασα ολη την ημέρα στο κρεβάτι.

Έπρεπε να ξεκουραστω γιατί αυριο αρχίζουν τα δύσκολα.

Το επόμενο πρωι.

Ξύπνησα και αφού έφαγα πρωινό ανέβηκα στο δωμάτιο μου να ετοιμαστώ.

Φόρεσα το λευκό μου κορμάκι και ενα γκρίζο σορτσάκι και ζακέτα.

Μάζεψα τα μαλλιά μου και αφου ετοίμασα τον σάκο μου κατέβηκα.

Μπήκα στο αυτοκίνητο και μετά από λίγα λεπτά είχαμε φτάσει στην σχολή.

Αφού μπήκα στην ταξη, φορεσα τις πουεντ μου και αρχίσαμε το μάθημα.

Μερικες φορες το ποδι μου πονουσε αλλά δεν το εβαλα κάτω και δεν σταμάτησα.

2 ώρες μετά.

Το μαθημα τελειωσε και τα κορίτσια εφευγαν εγώ όμως όχι.

Η καθηγήτρια μου επέστρεψε και αρχίσαμε.

[...]

Η ωρα ειναι έντεκα το βράδυ και μολις τελειωσα και επέστρεψα σπιτι.

Νιώθω εξαντλημένη και ποναω παντού.

Εκανα μπάνιο και κοιμήθηκα.

Οι μηνες πέρασαν ακριβώς με την ιδια ρουτίνα.
Δεν έβλεπα συχνα τον Αχιλλέα αφού απο της εντεκα το πρωι ήμουν στην σχολή μέχρι μετα της έντεκα το βράδυ και μετα συνέχιζα σπίτι ως τα ξημερώματα. Μέχρι να εξαντληθω εντελώς.

Στην σχολή μου έλεγαν οτι τα παω παρα πολύ καλα αλλα θα πρέπει να δώσω μια συνολική ιδέα για να επιβεβαιώσω την δασκάλα μου οτι ειμαι ικανή να μπω και εγω στην παράσταση, δηλαδή να χορεψω.

Σε λιγότερο απο μια εβδομάδα ειναι η παράσταση και για μενα ολα κρίνονται τωρα.

Αφού άδειασε η αίθουσα μπήκα μεσα και η η κυρία με αγκάλιασε και μου ειπε οτι ειναι πολύ σίγουρη για μενα.

Αυτο μου έδωσε περισσότερο θάρρος.

Ξεκίνησα την χορογραφία και ένιωθα πολυ σίγουρη για τον εαυτό μου και έβλεπα την καθηγήτρια μου να με κοιτάει με σιγουριά.

Η χορογραφία συνεχιζόταν και ήμουν ήρεμη και τα πήγαινα πολύ καλα.

Μέχρι που στο τελείωμα έπρεπε να κανω μια φιγούρα που έκανε τα πόδια μου να πονανε αφάνταστα αλλά δεν έπρεπε να δείξω κάτι τέτοιο.

Δίστασα, μα τότε ειναι που μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια του Αχιλλέα και η πίστη που έχει σε εμένα και τοτε ψυθιρισα στον εαυτό μου 'Θα τα καταφερω; Θα τα καταφέρω!' και με σιγουριά οταν ηρθε η στιγμή που το εκανα.

Αφού πατητα τα πόδια μου στο σανίδι ξανά και η μουσική έκλεισε ένιωσα μια περίεργα κα μαλλον όμορφα.

Όλα τωρα θα κριθούν.

Το τραγουδι πάνω "Hall of fame." το λατρεύω. 🙆💜

Προτελευταίο κεφάλαιο λοιπόν και μπορω να πω πως στεναχωριεμαι που τελειώνει η ιστορία αλλά θα ερθουν πολλές αλλες και μαλιστα ηδη ετοιμαζω αλλη μια σχετική με τον χορό.

Κάντε vote και αφήστε σχόλιο για να μάθουμε το φινάλε.🙈💕

Καληνύχτα, τα λεμε αυριο. ❤🎀