Αυτή ήταν σε όλα τελεια. Πειθαρχημένη, αθώα και δωσμενη στον χορό.
Αυτός ανεξέλεγκτος, χωρις όρια και με μια διαλυμένη οικογένεια πίσω του.
Ένα στοίχημα θα τους φέρει κοντά αλλά τίποτα δεν θα πάει όπως ήταν σχεδιασμενο και όπως περίμεναν.
Θα παραμε...
Ανέβηκα προσεκτικά στο δωμάτιο μου μαζί με τα κορίτσια.
Χάρηκα που κατάφερα να ανεβω την σκάλα μόνη μου αλλά οταν ανέβηκα στο δωμάτιο μου φόρεσα πιτζάμες και ξαπλωσα.
Ένιωθα πολύ κουρασμένη.
Τα κορίτσια έμειναν να μου κάνουν παρέα μέχρι αργά το βράδυ και περάσαμε πολύ όμορφα.
Αφού έφυγαν ξαπλωσα και έκλεισα τα μάτια μου.
Δεν εχω ιδέα τι ωρα είναι.
Κάποια στιγμή τον ύπνο μου διέκοψε το χτύπημα του τηλεφώνου.
Στιριχτηκα στο ενα μου χερι καθώς σηκώθηκα ελάχιστα για να πιασω το κινητό με τα ματια μισό κλειστά.
Η φωτεινότητα της οθόνης με ενόχλησε.
Μπόρεσα να διακρινω το όνομα, ηταν ο Αχιλλέας.
"Ναι" απάντησα.
"Μικρή μου, σε ξύπνησα;" ειπε και με έκανε να χαμογελασω.
"Οχι όχι.." ειπα και άφησα ενα γελακι, το ιδιο και αυτος.
"Εεμ..να..έλεγα..αν θέλεις βέβαια, δηλαδή αν μπορεις.." ειπε διστακτικά και γελασα.
"Σπιτι ειμαι, ελα αν θες." ειπα αφού καταλαβα τι θα μου ζητούσε.
"Έρχομαι." ειπε και το έκλεισε πριν προλαβω να πω το οτιδήποτε.
Ειδα οτι τελικα η ώρα δεν ηταν και πολύ αργά, ηταν 23:48.
Και οι γονείς μου ηταν ακομη ξύπνιοι και κατω στο σαλόνι.
Δεν ανησυχισα γιατί δεν έδειξαν να έχουν κάποιο πρόβλημα με τον Αχιλλέα, αντιθέτως δείχνουν να τον συμπαθούν. Περίεργο.
Το γεγονός οτι φορουσα μια ροζ πιτζάμα με την Hello Kitty κατω και πανω ενα λευκό κολλητό φανελάκι με λεπτές τιράντες με εκανε να ντραπω αλλά σιγά.
Λιγα λεπτα μετα μετα η πόρτα χτύπησε και ο Αχιλλέας ηταν πλέον μπροστα μου.
Θεέ μου ειναι τοσο όμορφος.
Κάθισε διπλα μου στο κρεβάτι και του χαμογελασα.
"Δεν φαντάζεσαι ποσό χαίρομαι που βλεπω παλι το χαμόγελο σου."
Έπεσα με την μια στην αγκαλια του και με έσφιξε. Παλι νιώθω ασφαλής.
Αρχίσαμε να μιλάμε για διάφορα μέχρι που πηρα την απόφαση να ρωτησω αυτό που ηθελα εδω και ωρα.
"Αχιλλέα;" ειπα ήρεμα κάνοντας του γλυκα ματάκια.
"Πες μου.." ειπε με πλαϊνό χαμόγελο.
"Να..Εμεις δηλαδή τωρα..δηλαδή τι ειμαστε;" ειπα μπερδεύοντας τα λογια μου.
Με κοίταξε μπερδεμένος.
"Εννοώ ρε παιδι μου..ειμαστε να..εεμ..μαζι;" ειπα με μια ανάσα γρήγορα.
Γέλασε. Καλο ειναι αυτό; τον κοίταξα περίεργα.
"Ναι αν το θέλεις και εσυ ειμαστε μαζι. Σε όλα θα ειμαστε μαζι μικρή μου." ειπε κοιτώντας με βαθιά στα ματια και πέρασε μια τούφα απο τα μαλλια μου πισω απο το αφτί μου.
"Θελω." ειπα και έμπλεξα τα χέρια μου με τα δικά του.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
