-The last dance-

{22} Μαζί;

"Οπότε μπορούμε να δοκιμάσουμε να.." ειπε κ την διέκοψα.

"Να ειμαστε μαζί." Είπα σπάζοντας ένα χαμόγελο και ανταπέδωσε.

"Ναι." Είπε και κοκκινησε.

Την πλησίασα και άρχισα να χαϊδεύω τα χείλι της με δικά μου και το προχώρησα σε ένα γλυκό, τρυφερό φιλί. Πέρασε τα χέρια της γύρο από το λαιμό μου και την έριξα ασυναίσθητα στον καναπέ και έσκυψα πάνω της καθώς το φιλί μας άρχισε να έχει περισσότερο πάθος.

Φαινόταν οτι και οι δυό το θέλαμε όλο αυτό.

Ξέρω ότι όλα έγιναν τόσο γρήγορα αλλά έπρεπε. Τις μέρες αυτές ένιωθα σαν να άρχιζα να τρελαίνομαι, την ήθελα κοντά μου και το μόνο που φοβάμαι είναι να μην την πληγωσω.

Δεν θα τις πω τίποτα για το στοίχημα γιατί σίγουρα αν το μάθει θα πληγωθεί και θα την χάσω και αυτό δεν το θέλω καθόλου.

Μετά από αρκετά λεπτά κοιταχτήκαμε προσπαθώντας να ξανά βρούμε τις ανάσες μας μέχρι που ακούσαμε βήματα από το παράθυρο.

Η Ροζαλία τρομοκρατηθηκε στην ιδέα ότι οι γονείς θα μας έβρισκαν εκεί μαζί.

Κοίταξε από το παράθυρο και....

Χμ είναι μαζί τα παιδιά μας τελικά! Ελπίζω να τους βγει σε καλό και να μην έχουμε δράματα...

Ποιος να είναι άραγε; 😮

Κάντε vote & comment για να μάθουμε την συνέχεια! Kisses💋💑