-The last dance-

{31} Άσχημα νέα.

Μεριά Χρήστου.

Έπρεπε να τις τα πω..

Δεν μπορουσα να αφήσω τον άλλο τον μαλακα να την έχει μεσα στο ψέμα και αργά ή γρήγορα να την πληγώσει.

Τον είχα προειδοποιήσει πως θα την ερωτευτεί και είχα δίκιο. Να όμως που το έπαθα και εγώ.

Την ερωτεύομαι κάθε μέρα και πιο πολύ και θα κάνω τα πάντα για να μην είναι με τον Αχιλλέα και οποιονδήποτε άλλο.

Την θέλω δικιά μου. Και θα την κάνω σύντομα.

Αποφάσισα να πάω σπίτι του να τον 'πειράξω' λίγο μιας και είναι εντελώς ανυποψίαστος για όσα έγιναν και με θεωρεί φιλαράκι.

Έτσι και έκανα.

Πήγα και χτύπησα τρεις φορές το κουδούνι και μου άνοιξε.

"Επ" είπα με ένα χαμόγελο που έλεγε πολλά.

"Πως και μας θυμήθηκες." Είπε και μου άνοιξε διάπλατα για να περάσω.

"Έ, είπα να περάσω να σε δω. " είπα.

"Μάλιστα" είπε.

"Τα ξέρει όλα.." είπα κάνοντας τον να με κοιτάξει.

"Ποιός; τι ξέρει;" ρώτησε ξαφνιασμένος.

Μεριά γονιών Ροζαλιας.

Μπαμπάς.

Ήμουν στο γραφείο και χτύπησε το τηλέφωνο μου επίμονα.

Ήταν η Ροζαλία.

"Έλα κορίτσι μου." Απάντησα.

"Γειά σας." Αποκρίθηκε μια άγνωστη γυναικεία φωνή.

"Ποιά είστε;" ρώτησα παραξενεμενος.

"Από το νοσοκομείο σας καλούμε. Η κόρη σας είχε ένα ατύχημα, την βρήκαμε και νοσηλεύεται και έπρεπε να πάρουμε κάποιον δικό της και βρήκαμε από το τηλέφωνο που διέθετε μαζί της."

"ΤΙ; ΣΕ ΠΟΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ;" Ρώτησα έντρομος.

Αφού μου ειπε το νοσοκομείο στο οποίο την είχαν έτρεξα στο διπλα γραφείο να φωναξω την γυναίκα μου.

[...]

Τρεξαμε σαν τρελοί στο αμάξι και με την ταχύτητα που ειχαμε μεσα σε λιγα λεπτα ήμασταν στο νοσοκομείο.

Τρεξαμε στους διαδρόμους αναζητώντας κάποιον γιατρό και βρήκαμε την γραμματεία και μας ειπε σε ποιο δωμάτιο έχουν την κόρη μας.

Αφού ανεβήκαμε τους ορόφους βρεθηκαμε εξω απο την πόρτα της και εκει η γυναίκα μου λύγισε και ξεσπασε σε κλάματα.

Προσπαθούσα να την ηρεμισω μέχρι που ο γιατρός έκανε την εμφάνιση του επιτέλους.

"Γιατρε τι γινετε;" Ρώτησα.

"Η κόρη σας ειχε κάποια σύγκρουση με αυτοκίνητο.. Την χτύπησε άσχημα και τώρα είναι σε ένα μικρό κόμα.. " απάντησε.

"Ειναι δύσκολη η κατάσταση;" Ρώτησα προσπαθώντας να μείνω ψυχρεμος.

"Θα δείξουν οι εξετάσεις.." Είπε και αποχώρισε.

Μείναμε να μας τρώνε οι σκέψεις.

Λίγη ωρα μετα χτύπησε το τηλέφωνο της γυναίκας μου.

Μαμά.

Χτύπησε το τηλέφωνο μου και ηταν η Λίζα, η φίλη της Ροζαλίας.

"Ναι;" ειπα με την φωνη μου αδύναμη.

Μου εξήγησε οτι έψαχναν την Ροζαλία αλλά το κινητο της δεν απαντά και ετσι πήραν εμενα.

Εξήγησα στα κορίτσια όσο πιο ψυχρεμα μπορούσα τι συνέβει και κατάλαβα οτι όχι απλα ταραχτηκαν αλλά σοκαρίστηκαν.

Ειπαν πως σε λιγο θα ερθουν και αυτες εδώ..

Γεια σας!👄

Αυτο το κεφάλαιο μου πηρε 4 ήρεμες για να το γράψω, παντα κάπου κολλούσα και η έμπνευση με εγκατέλειπε.😋

Ελπιζω να σας άρεσε.❤

Δύσκολα τα πραγματα μου φαίνονται.

Μάθαμε τα αισθήματα του Χρήστου και ο Αχιλλέας δεν ξερει ακομη τιποτα για την κατάσταση της Ροζαλίας.

Πως λέτε να αντιδράσει; 😿