-The last dance-

{20} Το παραδεχομαι!

Πηρα το τηλέφωνο μου και αρχισα να πληκτρολογώ το νουμερο της. Το ξερω πως η ωρα ειναι ακατάλληλη αλλά δεν μπορω.

Καλούσε αλλά δεν πηρα απάντηση ετσι μεσα στην απογοήτευση άφησα το τηλέφωνο και αναψα ενα τσιγάρο.

Την σκεφτόμουν τοσο έντονα.

Ναι λοιπόν το παραδεχομαι! Την θελω! Ίσως και να την αγαπω..

Ξερω οτι δεν πρεπει να μπλέξει μαζι μου γιατί θα την πληγωσω και δεν της αξίζει αυτό, τις αξίζει κάποιος διαφορετικός απο μενα που να μπορει να την κάνει να χαμογελάει.

Αν μάθει για το παρελθον και την ζωη μου θα τρέξει μακρια και τότε θα πονεσω περισσότερο αλλά δεν μπορω να την αφήσω! Θα το ρισκαρω και οπου βγει..

Το επόμενο πρωί:

Η ώρα 10:00 το πρωί και ειμαι με 4 ωρες ύπνου.

Σηκώθηκα και ειπια έναν καφέ, πληθηκα και φόρεσα μια μαύρη φόρμα και ενα λευκό μπλουζάκι.

Άνοιξα την πόρτα και χωρις να σκεφτώ τιποτα έφυγα ξέροντας πολύ καλα τον προορισμό μου....

Ωχ για που το έβαλε ο Αχιλλέας;😱

Λέτε να κάνει καμιά βλακεία;😅

Κάντε vote και comment για να μπει η συνέχεια💋❗