-The last dance-

{47} Ας ανοίξει η αυλαία!

Τότε έκλεισα τα μάτια και ολοκληρώθηκε η χορογραφία.

Ενας κόμπος ειχε σφίξει ολόκληρο το σώμα μου μέχρι να ακούσω το αποτέλεσμα.

Τότε ο ήχος απο παλαμάκια διέκοψε τις σκέψεις μου.

Άνοιξα τα ματια μου και ειδα την καθηγήτρια χορού μου να !ε πλησιάζει συγκινημένη και με αγκάλιασε.

"Ήξερα οτι θα τα καταφέρεις" ειπε.

"Δηλαδή κύρια, αυτό σημαίνει οτι.." ξεκίνησα να λεω σαστισμένη

"Ναι! Θα εισαι στην παράσταση την επόμενη εβδομάδα." ειπε με ενα ζεστό χαμόγελο.

Αρχισα να ουρλιαζω, να χοροπηδάω και να την ευχαριστώ.

[...]

Αφού άλλαξα βγήκα τρέχοντας απο την σχολή και έπεσα πανω στον Αχιλλέα που ήρθε να με πάρει μιας και ηταν αργά το βράδυ.

"Αγάπη μου." ειπε και έπεσα χαμογελαστή στην αγκαλια του.

Μέχρι να παμε σπιτι του ειπα όλα οσα έγιναν και έδειξε σαν να είχε και αυτος μέρος της ευτυχίας μου.

Αυτο ειναι που αγαπω πανω του, νοιάζεται πραγματικα και δεν φοβάται να το δείξει.

Το φίλησα και έφυγε.

Μπήκα στο σπιτι και ειπα στους δικούς μου οτι εγινε και έδειχναν τοσο περιφανοι.

5 μέρες μετά.

Οι μερες κύλησαν γεμάτες απο προπόνηση και χορό.

Αυριο ειναι η παράσταση γιαυτό μαζευτικαμε σπιτι μου με τα κορίτσια και αφού αυριο ειχαμε την παράσταση αποφασίσαμε να κανουμε κοριτσίστικα πράγματα και να χαλαρώσουμε.

Το βράδυ δεν άργησε να ερθει και κοιμηθηκαμε νωρίς.

Το επόμενο πρωί αφού ξυπνησαμε φορεσαμε φόρμες και πήραμε τα πραγματα μας.

Πήραμε πρωινό και φύγαμε για τημ σχολή.

Κάναμε ολη την ημερα πρόβες και η παράσταση ηταν στης 21:30.

Οι ωρες πέρασαν με πολλές πολλές πρόβες.

Μας άφησαν μια ωρα να χαλαρώσουμε και μετα αρχισαμε να ετοιμαζομαστε.

Μαλλια, make up, ρούχα, φιγούρες και πολύ ταραχή υπήρχε πισω απο την αυλαία.

Ήμουν έτοιμη και πλησίασα την αυλαία και κρυφά κρυφά κοίταξα τον κόσμο.