-The last dance-

{19} Το πρώτο λάθος

Δεν το πιστεύω οτι με φίλησε!

Χριστέ μουυ! Εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα να αντιδρασω μα τωρα, τωρα νιώθω ελέφαντες να χορεύουν στο στομάχι μου.

Ναι κανονικά θα έπρεπε να ένοιωθα πεταλούδες αλλά είναι πιο δυνατό συναίσθημα και μόνο με αυτό μπορώ να το παρουσιάσω.

Έτρεξα στο δωμάτιο μου και τηλεφώνησα στα κορίτσια.

Μέσα σε 15 λεπτά ήταν και οι δύο τους σπίτι μου αφού τους είπα ότι έγινε κάτι σοβαρό και το έκλεισα.

"ΤΙ ΈΓΙΝΕ??!?!?" είπαν λαχανιασμενες με μία φωνή και πέρασαν μέσα.

"Καθίστε!"

Είπα και βγήκαμε στην βεράντα.

Άρχισα να τους διηγούμαι όλα όσα συνέβησαν λίγο πριν και είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό χωρίς να ξέρουν τι να μου πουν.

Αρχίσαμε να το συζητάμε και φαινόντουσαν ενθουσιασμενες.

Μεριά Αχιλλέα.

Το απόγευμα ειπα να συναντηθω με τα παιδιά για να τους πω τι εγινε πριν.

Τους μίλησα για οτι εγινε αλλά φυσικά δεν ειπα οτι μου άρεσε και οτι το τράβηξα τοσο.

Ειχα κερδίσει το πρώτο μέρος του στοιχήματος και ετσι πηρα και τα πρώτα 50€.

Είχαν νευριασει μαζί μου αλλά ηταν λογικό αφού έχασαν.

[...]

Ειπα να παμε σε ενα μπραρακι να το γιορτασουμε και συμφώνησα αλλά απο μεσα μου οι τύψεις με έτρωγαν.

Πήγαμε σε ενα μπαρ και αρχίσαμε να παραγγελνουμε αλκοόλ.

[...]

Οι ωρες περνούσαν και το αλκοόλ ηταν άφθονο.

Ήμουν φτιαγμένος αλλά όχι και εντελώς μαθησμενος.

Όλοι χόρευαν και τα παιδιά είχαν ήδη πηδήξει κάποια που βρέθηκε τυχαία μπροστα τους και σκαναραν το μαγαζί για την επόμενη.

Μια ψηλή, με έντονα ξανθά βαμένα προφανώς μαλλια και κάστανα ματια κοπέλα που φορούσε ενα κόκκινο φόρεμα που ίσα ίσα κάλυπτε τα απαραίτητα και το τεράστιο στήθος της ήταν σε κοινή θεα ενω φορούσε ψηλά τακούνια και ειχε έντονο βάψιμο με πλησίασε όλο θάρρος.

"Θέλεις παρεα;" ειπε με ενα πονηρό χαμόγελο.

"Γιατι όχι;" ειπα αδιάφορα κοιτώντας την απο πανω ως κατω, σταματώντας το βλέμμα μου στο πλούσιο στήθος της.