-The last dance-

{30} Όλα θα αλλάξουν..

Στο άκουσμα όλων αυτών ή καρδιά μου έγινε χίλια κομμάτια.
Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρια μου.

"Δεν μπορεί..όχι, λες ψέματα!" Άρχισα να φωνάζω ενώ εκείνος έμεινε ήρεμος και απλά με κοιτούσε.

"Δεν λέω.." Είπε και ήρθε δίπλα μου.

"Ο Αχιλλέας με αγαπάει." Είπα μέσα στα κλάματα μου με όση δύναμη είχα.

"Αν σε αγαπούσε δεν θα σου τα έκρυβε όλα αυτά και θα ήταν ειλικρινείς μαζί σου." Είπε χαϊδεύοντας μου τα μαλλιά.

Σηκώθηκα απότομα να φύγω μη ξέροντας πού να πάω μέσα στην θολούρα μου.

Άκουσα τον Χρήστο να με φωνάζει αλλά δεν έδωσα σημασία μέχρι που απομακρύνθηκα και συνέχισα να περπατάω μέχρι που έχασα τον προσανατολισμό μου, το μέρος φαινότανε γνώριμο μα τα πρησμένα μου μάτια δεν βοηθούσαν και πολύ στο να καταλάβω που είμαι.

Περπατούσα και περπατούσα.

Ίσως να έπρεπε να πάω κατευθείαν στο σπίτι του Αχιλλέα ή να μείνω με τον Χρήστο που ήταν καλός και ειλικρινείς μαζί μου και να με πάει σπίτι μα δεν έχω όρεξη να τον δω και δεν θέλω να με δουν έτσι οι γονείς μου.

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι όλα αυτά ήταν ένα καλοστημένο ψέμα.

Ότι δεν εννοούσε τίποτα και δεν με αγάπησε ποτέ.

Οι σκέψεις μου με έκαναν να αφερεθω εντελώς.

Πήγα να περάσω τον δρόμο αλλά βρέθηκα πεσμένη στο έδαφος και το μόνο που πρόλαβα να νιώσω ήταν ένας έντονος πόνος σε ολόκληρο το σώμα μου.

Μετά όλα σκοτείνιασαν.

Άσχημα τα πράγματα..😳

Κάντε vote ☆ και αφήστε ένα σχόλιο με την γνώμη σας για να μπει η συνέχεια. 💖💖