-The last dance-

{33} Θα ξυπνήσει;

Έτρεχα και έτρεχα μέχρι που βρέθηκα μπροστά στο ψυχρό νοσοκομείο και μπήκα μέσα.

Διέσχισα τους διαδρόμους και έφτασα στον όροφο της, έξω στεκόταν οι φίλες και οι γονείς της. Ένιωσα αμηχανία αλλά με παραξένεψε το ότι μου έριξαν ένα απλό βλέμμα και κάθισα σε μια απ'τις καρέκλες του διαδρόμου.

Η ησυχία κυριαρχούσε στο δωμάτιο.

Περιμέναμε και περίμενα.

Οι ώρες, τα λεπτά ακόμη και τα δευτερόλεπτα φάνταζαν αιώνας.

Η σιωπή άρχιζε να με ενοχλεί αφού ένιωθα σαν να μου γκρεμιζε όλες τις ελπίδες για το οτιδήποτε είχα και οι σκέψεις έκαναν τον πονοκέφαλο να μουδιαζει κάθε άκρο του κεφαλιού μου.

[...]

Ώρες μετά και πλέον έχει βραδιάσει, δεν έχω ιδέα ούτε τι ώρα είναι, ούτε τι γίνετε πέρα από αυτόν τον διάδρομο.

Ξαφνικά την ησυχία έσπασαν κάποια βήματα που πλησίαζαν με σταθερότητα το μέρος μας.

Τα βλέμματα όλων στράφηκαν εκεί και ένας από τους γιατρούς έκανε την εμφάνιση του.

Οι γονείς της πήγαν εκεί και ακολούθησαν και τα κορίτσια μα ο γιατρός με κοίταξε και έκανε νόημα να καθίσουμε.

Στάθηκε μπροστά μας γεμάτος σοβαρότητα.

"Μιλήστε γιατρέ!" Είπε αγανακτισμένη η μαμά της.

"Η δεσποινίς έχει πέσει σεκόμμα."είπε και η καρδιά μου πάγωσε.

"Θα ξυπνήσει;" απολογηθηκα.

"Ελπίζουμε.." απάντησε ξεφυσωντας.

"Δηλαδή μπορεί και να.." Είπε η Ελίνα αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει αφούξέσπασε σε λυγμούς και έπεσε στην αγκαλιά της Λίζας.

"Είναι πολύ δύσκολη και κρίσιμη η κατάσταση, ειδικά τα πρώτα δύο εικοσιτετράωρα. Ελπίζουμε για το καλύτερο.." Είπε ο γιατρός.

Ας ελπίζουμε και εμείς για το καλύτερο😰
Κάντε vote και αφήστε σχόλιο για να μπει η συνέχεια. ❤