-The last dance-

{24} Πες το.

"Εγώ αγάπη μου δεν.." ξεκίνησε να δικαιολογηθεί και πήγε να με αγκαλιάσει αλλά έστριψα και πήγα προς τον καναπέ.

"Εσύ τι Αχιλλέα; Με κρύβεις; Γιατί; " είπα ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής μου.

"Όχι απλά.." ξεκίνησε να μου απολογηται αλλά τον κοίταζα τόσο έντονα που έσκυψε το κεφάλι του.

"Συγγνώμη.. Θα το πω σε όλους.." είπε ξεφυσωντας.

"Όχι έτσι δεν θέλω, δεν θέλω να σε αναγκάζω." Είπα και σηκώθηκα.

"Θα το πούμε σου είπα. " είπε.

"Ωραία..θα μου πεις όμως τον λόγο που τόσο καιρό κρυβόμαστε; " είπα πλησιάζοντας τον.

"Μωρό μου..Δεν μπορώ.." είπε θλιμμένα τρίβοντας το σβέρκο του από αμηχανία.

"Μέχρι να μάθω τον λόγο μην με ξανά ενοχλήσεις." Είπα με ψυχρό βλέμμα και έφυγα από το σπίτι.

Μεριά Αχιλλέα.

Γαμωτο γιατί τώρα όλα αυτά; έχει δίκαιο το ξέρω αλλά δεν μπορώ γιατί θα μάθει για τον στοίχημα και θα την χάσω και ξέρω ότι δεν θα το αντέξω να με μισήσει γιατί αυτό θα γίνει.

[...]

Όλη την νύχτα προσπαθούσα να επικοινωνήσω μαζί της αλλά τίποτα.

Στα μυνήματα και στις κλήσεις απαντήσει δεν έπαιρνα και με τα πολλά προς το ξημέρωμα με πήρε ο ύπνος.

Το επόμενο πρωί ξύπνησα εξουθενωμενος και έπρεπε να μιλήσω στα παιδιά..

Σήμερα θα κριθούν όλα τελικά.

Όταν πήγε πλέον οκτώ και άρχισε και νυχτώνει πήρα τηλέφωνο τον Χρήστο και του είπα να πει και στους άλλους να μαζευτούμε σπίτι μου.

Δέχτηκε και μισή ώρα μετά ήρθαν όλοι με φιλική διάθεση και καθίσαμε στο σαλόνι.

Όταν η ατμόσφαιρα είχε ομορφύνει αποφάσισα ότι ή τώρα ή πότε έτσι πήρα μια βαθιά ανάσα και..

"Παίδες, πρέπει να σας πω κάτι" ανακοίνωσα.

Λέτε να δυσταει τελικά;
Κάντε σχόλιο και ψηφίστε για να το μάθουμε. 🌊💘