Devil Beside Me ✓

Chapter 27

Third Person's POV

Sunod-sunod na ininom ni Jake ang alak na nasa shot glass nito, matapos nang mangyari ay dumiretso agad ang mag-kapatid sa isang club.

"I don't fucking no what to do."-Garagal na sabi ni Jake matapos nitong ibaba ang glass. Ipinatong ng kapatid nito ang kamay sa balikat ni Jake at bahagyang pinisil ito. Ngayong mga oras na ito, makikita mo ang lungkot at sakit sa mata nang magkapatid. At para sakanila, tanging alak nalang ang magpapawala ng sakit na nadarama nila kahit pansamantala lang.

Hindi magawang mag-salita nang kuya nito dahil inaalala pa rin nito ang sinabi ng lalaki sakanya, napahilamos ito sa mukha. 

Stephen's POV

Kanina ko pa inaalala ang sinabi ng lalaking iyon, parang isang sirang plaka na paulit-ulit. Nilingon ko ang naka-babata kong kapatid. 

"Protektado iyang kapatid mo, kaya pasalamat ka."

Why is he protected?

"Pero binabalaan na kita, baka ikaw ang isunod nila. Kaya ngayon pa lang, sumuko ka na."

Kanina pa tumatakbo sa isip ko ang dalawang katagang yan. Nawala na sa buhay namin si Ezekiel, at dalawang taon na rin ang lumipas pero ngayon ay hindi pa namin nahahanap ang katarungan. Ngayong kami na ang natitira ni Jake, bilang mas matanda sakanya, dapat alam ko kung ano ang tama at mali. At kanina ko pa pinag-iisipan, oras na siguro para magbago. 

"Jake. Listen. I think we should stop."-I said.

Unti-unti siyang lumingon and I can see sadness in his eyes, and it's covering him.

"W-what?"-Hindi makapaniwalang tanong niya.

"Lahat nalang nang mga nahuhuli natin pare-parehas ang isinasagot. They all said that she's protected and untouchable. We should stop Jake, we ---"

"Fucking no kuya! We should do this for Ezekiel ---"

"Jake! You know Ezekiel more than me, alam mo kung ano siya and do you think gusto niyang pumasok tayo sa naging buhay niya noon!? Ezekiel's different from us, leader siya ng ---"

I can't even say it. I sighed, deeply.

"Jake. Listen to me, dapat na tayong tumigil. Itigil na antin ti dahil isa sa'tin ay mapapahamak. Please Jake, let's give it a rest."

"Paano si kuya?!"-Malakas na sigaw niya.

"Iwan na natin yun sa mga awtoridad."

"They're useless!"

"And so are we! Jake, Ezekiel doesn't want us to do this, you know that! Kaya please Jake, dapat na tayong huminto!"

"No kuya! No!"-Malakas ring sigaw niya at nag-lakad palayo. I kept calling his name but he did not even turn his back. 

Hindi imporatante kung totoo o hindi ang sinasabi ng lalaking yun, pero nakapag-isip isip na rin ako, kailangan na naming tumigil. Because that's the right thing to do.

Nica's POV

I suddenly woke up when I heard a loud noise downstairs. Agad akong nag-lakad palapit sa pinto at binuksan ito, mabilis rin akong bumaba at tinungo kung saan nanggagaling ang ingay, and to my surprise, nakita ko si Jake na nagbabasag ng kung anu-ano.

"Jake!"-I shouted his name. Huminto siya at nang nilingon ako ay agad agad siyang tumakbo, wala sakanya ang pagtapak sa mga bubog at nang makarating siya ay agad niya aong niyakap. Napa kunot naman ang noo ko nang humihikbi ito.

"Anong nangyari?"-Mahinang tanong ko, pero iisa lang naman ang alam kong dahilan kung bakit ang isang katulad niya ay nagkakaganito. Si Ezekiel.

"Hindi namin siya mahanap Nica. Walang makapag-sabi kung nasaan siya."-Malungkot na saad niya. Napa-pikit ako sa narinig.