Nieznana

Niepokonana #10

Kiedy weszłam do jaskini wszyscy, oprócz Cartera spali. Black siedział przy stoliku, jedząc śniadanie. Dosiadłam się do niego i również zrobiłam sobie coś do jedzenia.

Idziemy już? - zapytałam go, używając myśli, aby nikogo nie obudzić, kiedy już skończyliśmy jeść.

Carter w odpowiedzi pokiwał głową.

Już po chwili szliśmy kamienną ścieżką w kierunku miasta.

Po godzinie doszliśmy do pierwszych zabudowań. Oboje ubraliśmy kaptury i wmieszaliśmy się w tłum. Nie minęła druga godzina, kiedy doszliśmy do rynku głównego.

Był to duży plac, na środku którego stała wysuszona fontanna, wokół której stały drewniane szubienice. Na obrzeżach rynku były poustawiane kramy z różnymi, nieznanymi mi produktami. Przy każdym ze stoisk stał jego sprzedawca, a przy niektórych jeszcze klienci. Ludzie ubrani byli tutaj zróżnicowane. Jedni bogato wystrojeni, w kolorowe szaty, a kolejni w zakurzone, połatane ubrania. Koło ludzi kręciły się smoki na łańcuchach.

Rozdzielamy się, musimy zyskać jak najwięcej informacji - usłyszałam głos Blacka w głowie. Spojrzałam w jego kierunku i nieznacznie pokiwałam głową.

Carter poszedł w lewo ja za to na prawo. Udałam się do kramu z jakimiś owocami. Sprzedawca był mężczyzna po trzydziestce o skośnych oczach. Obok niego stal smok o brązowym kolorze.

-Witam szanowną panią! - krzyknął uradowany, kiedy stanęłam przed jego produktami, udając, że coś wybieram. - Pomóc pani w wyborze, polecam wyśmienite landstorphy. Świeże, prosto z pola.

-Z których pól? - zapytałam, aby nawiązać konwersacje.

-Z północy.

-Ach tak... Słyszał pan o śmierci tych rycerzy? - zapytałam.

-Cicho kobieto! - uciszył mnie. - O takich rzeczach się nie rozmawia życie ci nie miłe?

-Dobrze im tak. Cholerni rycerze, chyba nie doczekam czasów panowania prawdziwych władców. Pamiętam czasy panowania króla Maxymiliana i Rose. To byli wspaniali władcy, tak samo, jak król Trevor i królowa Miriam - usłyszałam, rozmarzany pod koniec wypowiedzi, głos smoka.

-Nie byłabym taka pewna - mruknęłam pod nosem, zwracając uwagę smoka. Następnie odezwałam się, patrząc na brązowe stworzenie. - Król Trevor był zaiste wspaniałym władcą. Szkoda, że zmarł tak młodo.

-Jakie pani głupoty wygaduje. Król Trevor z tego, co wiem, żyje. Skąd pani jest, że pani nie wie takich rzeczy - odpowiedział sprzedawca.

-Króla Tervora zamknęli zwolennicy w lochach, kiedy przejmowali kraj. Nie wiadomo czy nie zmarł, ale chodzą pogłoski, że żyje, pani - odezwał się z szacunkiem smok.

Sprzedawca zajął się obsługa kolejnego klienta, a ja prowadziłam rozmowę ze smokiem. Mówiłam pod nosem, udając, że oglądam towar. Nie miałam ochoty tłumaczyć się, dlaczego mówię do nieswojego smoka.

-Gdzie powinnam się udać po informacje?

-Najwięcej wiedzą smoki rycerzy, lecz uważaj, z kim rozmawiasz. Niektóre popierają metody zwolenników. Pragną być nie zależne, a do tego muszą unicestwić więź. Jeśli zwolennicy tego dokonają, to te smoki najprawdopodobniej wymordują cały ludzki naród.

-Dziękuję - odpowiedziałam.

-Musisz stąd iść, jak najszybciej, zbliżają się - ostrzegł mnie nagle zdenerwowany Smok.

Ruszyłam szybko w kierunku Cartera.

Black stał oparty o jeden z kramów, a do jego boku kleiła się jakaś blondynka, ubrana bardziej jaskrawo niż papuga. Nie pojmuje tutejszej mody, ale widząc ją koło Blacka, chciałam wyrwać jej te wszystkie kudły.