I'm Minatozaki

I'm Sad

Sana
Güzeldi...
Hem de çok güzeldi...
Hatta o mükemmeldi...
Kafasını bu tarafa doğru çevirmesiyle gözlerimi başka yere çevirdim.
"Unnie!"
"Hımm?"dedim ve gözlerimi tekrar ona çevirdim.
"Bu gün mutlu görünüyosun!"
"Evet..."diye mırıldandım. Mutluluk nedenim oydu. O mutluyu. Ben de mutluydum...
"Niye?"
"Ben hep mutluyum Tzuyu."dedim ve sırıttım.
"Ben de mutluyum..."
Birden Tzuyu hiç beklemediğim bi hareketle ayağa kalktı ve önümde dikildi.
"Tzuyu?"
"Unnie..."
"Efendim? "
"Ne zaman söylemeyi planlıyosun?"
"Neyi?"
"Benden hoşlandığını..."
Aha sıçtık!
"B-ben..."
"...belki daha sonra."dedim ve çarpık bi şekilde gülümsedim.
"Unnie ben..."
"...üzgünüm! "yutkundu.
"Ama seni sevemem..."
"...beni bağışla lütfen!"
"N-neden ki?"
Yavaşça ayağa kalktım.
"Çünkü sen benim unniemsin ben seni daha fazlası olarak göremiyorum üzgünüm..."
Kalbime sanki bir ok girmişti ve ben garip bir şekilde onu hissedebiliyordum.
"So-sorun değil..."
"...ben zaten...yani zaten o kadar da büyük bi şey değildi..."
Gülümsedi.
"Buna ne kadar mutlu olduğuma inanamazsın! Ben de bana tamamen aşık olduğunu sanmıştım!"
"Yok canım ne aşkı..."
Aşk bunun yanında sönük kalır!
***
İki saattir ismini bile bilmediğim bir kız yanımda dır dır ediyordu. Bir şeyler anlatıp gülüyodu ve ben de onunla birlikte gülmek zorunda kalıyodum.
Tzuyu ve Chae hala gelmemişti. Tzuyu'nun hem gelmesini istiyodum hem de istemiyodum.
Bu bir dramdır...
Ben okulu ararken çarpıldıklarını düşünürken Chae ' yle göz göze geldik. Bana gülümsedi. Yanında Tzuyu yoktu.
"Ben gitmeliyim..."
"Neden ama?"
"Sonra konuşuruz."
Kıza göz kırptım ve hızlı adımlarla Chae ' ye doğru yöneldim. Ona giderken birkaç kişi daha beni durdurup sohbet etmeye çalıştı ama ben onları geçiştirdim.
"Tzuyu nerde?"
"Sana da günaydın! "
"Günaydın..."dedim ve gülümsedim.
"Bi kıza çarptı ve kızın bütün kitaplarını dağıttı. Ona yardım ediyo.Gelir birazdan..."
"Tamam..."
Bir süre öylece durduk.
"Neden okulu gezmiyoruz? "
"Olur..."
Ona okulu gezdirmeye başladım ama aklımda hep Tzuyu vardı. En sonunda ona her yeri gösterdiğimi ve boş boş durduğumuzu fark ettim.
"Seni bizim grupla tanıştıriyim?"
Chae gülümsedi ve başını salladı. Bizim grup genelde bahçedeki çardakta takılıyodu. Bahçede bunlardan bi sürü vardı ama bizimki en ferah yerdi.
"Naber?"
Nayeon kafasını kaldırdı ve sırıttı.
"Sana !"dedi ve bana sarıldı. Yavaşça geri çekildi ve Chae ' ye baktı.
"Sen kimsin? Sevgilisi misin? Neden bana söylemedin?"
"Yavaş gel! Chae benim arkadaşım. Bu yıl okula yeni geldi."
Nayeon sırıttı.
"Ah öyle mi?"dedi ve elini uzattı.
"Ben Nayeon şurdaki arkadaş da Jihyo!"
"Memnun oldum ben de Chaeyoung..."
"Neden oturmuyosunuz? "
Oturduk ve oturur oturmaz konuşmaya başladılar. Ben ise sadece Tzuyu'nun gelmesini bekliyodum.
En sonunda onu görünce elimde olmadan gülümsedim. Biraz farklı görünüyodu. Yaylana yaylana geliyodu. Nerdeyse bi yere çarpıcaktı. Çok dalgındı ve arada sırada gülümsüyodu. Olamazdı!
Olmamalıydı!
Aşık olmuş olamazdı de mi?
Bunu düşünmek bile istemiyordum!
Chae ayağa kalktı ve Tzuyu'nun yanına gidip kolunu omzuna attı. Bir şeyler konuşarak buraya geldiler.
Tzuyu beni görünce bir an durdu. Yutkundu ve zoraki bir şekilde gülümsedi.
Bu çok koymuştu işte!
"S-sana unnie!"
"Unnie"yi vurgulu bi şekilde söylemişti.
"Tzuyu!"dedim ve kalkıp kolumu beline sardım.
"Tzuyu da Chae gibi okula yeni geldi!"
"Meraba Tzuyu!"dedi Jihyo. Nayeon da başıyla onayladı.
"Tanıştığımıza memnun oldum! "
Chae Nayeon'un yanına oturdu. Tzuyu da Chae'nin yanına oturdu.
O sırada Momo'nun bu tarafa doğru geldiğini görün. Sırtında öküz gibi çanta vardı o da yetmezmiş gibi bi de kolları kitap doluydu. Geldi ve Tzuyu'nun yanına oturdu. Kitapları masaya koydu ve çantasını çıkartıp yanına koydu.
Tzuyu ve Chaeyoung'u fark etmemiş gibi görünüyodu.
"Geç kaldın?"
"Geç uyandım ayrıca kızın biri bana çarpıp kitaplarımı düşürdü."
"Sana çarptı? Birisi sana çarptı? Yaşıyo mu hala?"
Momo gözlüğünü düzeltti ve omuz silkti.
"Ona kızmadım... Öyle sevimli ve güzel bir surata sen de kızmazsın Im."dedi ve kitabı bir kitap çıkartıp okumaya başladı.
Tzuyu Momo geldiğinden beri dik dik ona bakıyodu.
"Tzuyu ve Chaeyoung'la tanıştın mı?"
Momo kafasını kitaptan kaldırdı ve sağına baktı. Tzuyu'yla göz göze geldiler.
"Ah... O sendin...bana çarpan!"
"E-evet bendim! "
Tzuyu birden başını eydi.
"Tekrar özür dilerim!"
Momo Tzuyu'nun çenesinden tutup kafasını kaldırdı ve kendisine bakmasını sağladı.
"Suç benimdi özür dilemene gerek yok..."
Sinirlenmiştim hem de baya sinirlenmiştim!
Hızla ayağa kalktım ve Tzuyu'nun bileğini tutup onu okulun içinde insanların pek uğramadığı bi yere sürükledim. Sırtını duvara yasladım ve elimi başının yanına koydum.
"Momo ' yla yakın olmayacaksın anladın mı beni?!"
"Unnie..."
"Tzuyu!"
"Unnie biz o konuyu kapatmadık mı?"
Sinirle başını kaldırdı.
"Senden hoşlanmıyorum! Beni rahat bırak artık!"dedi ve beni itekleyip koşarak gitti. Derin bir nefes aldım ve duvara yaslandım. O sırada gözüme bir kız takıldı. Hızlı adımlarla gidiyodu.
Bir süre neden acele ettiğini düşündüm. Bizim görmüş olmalıydı!
Siktir!

Bu bizim ilk hikayemiz! Lütfen yorum yapın !