I'm Minatozaki

I'm Sorry

Sana
"Ne yaptım ben?"
"Efendim! Beni duyabiliyor musunuz?"
"Ne yaptım ben?"
"Efendim!"
Önümde duran kim olduğunu bilmediğim kişinin kollarını sıktım.
"Söyle ha? Ne yaptım ben?"
"Bir arkadaşınızı darp ettiniz ve hastaneye geldiğinizden beri 'Ne yaptım ben?'. Böyle diyorsunuz."
"B-ben..."
"Size dava açabilir."
Bir şey demedim. Hâlâ yaptığım şeyin şokundaydım.
"Herhangi bir psikolojik rahatsızlık veya şok durumu olabilir düşüncesiyle sizi buraya getirdik ama iyisiniz. Yaranız da yok."
"O nerde?"
"Kim?"
"Darp...ettiğim kız?"
"3.katta sanırım ama tam olarak ben de bilmiyorum."
"Ne zaman gidebilirim?"
"Aşağıda işlemlerinizi halledip gidebilirsiniz ama dediğim gibi dava açabilir."
Cevap vermedim. Gözlerim dolmaya başlamıştı.
"İyi günler."dedi ve odadan çıktı.
Ne kadar zamandır burda olduğum konusunda hiç bir fikrim yoktu.
Hayır hayır... Ne zaman burya geldiğim hakkında bir fikrim bile yoktu.
Hatta Momo'yu Tzuyu'nun üzerinde yarı çıplak gördüğümden beri kafam iyi değildi. İşin garip tarafı ise şu an o görüntüye kızmıyordum. Hatta umrumda bile olmayabilirdi. Umrumda olan Momo'ydu. Onu incitmiştim. Hem sözlü hem de fiziksel olarak.
Yatakta hafifçe doğruldum. Artık göz yaşlarımı tutamıyordum. Birkaç damla yaş aktı. Devam etmesini istemiyordum ama beni dinlemiyordu.
Dizlerimi karnıma çektim. Hıçkırıklarım odada yankılanıyordu.
Aklımdan geçen birkaç sahne ve birkaç ses...
Momo'nun sevgisiyle dalga geçişim...
Momo'nun bana sahip olduğum tüm özellikleri sayması...
Ona tokat atışım...
Üstüne atlayışım...
Burnundan ve çenesinden gelen kırılma sesi...
Yutkundum ve yavaşça dizlerimi indirdim. Momo'yu şimdi göremezdim. Yüzüne nasıl bakabilirdim ? Bakamazdım tabii...
Yan koltuktaki ceketimi aldım ve yavaşça kapıya doğru yöneldim. Birden durdum daha fazla ilerleyemedim. Gözlerimden yaşlar tekrar akmaya başladı.
Kapının açılma sesini duydum ama kafamı kaldırıp bakmadım. Birisi geldi ve karşımda durdu.
"Sarılabilir miyiz?"
Duyduğum sesle kafamı kaldırdım.
Buradaydı...
Yanımda...
Benim için...
Gülümsemeye çalıştım. Beni kendine çekti ve kollarını boynuma sardı. Ellerim çok yavaşça belini sardı.
Bir süre bu şekilde kaldıktan sonra dudağımda bir sıcakların hissettim. Bu normal bir zamanda olsa çok garip tepkiler verebilirdim ama şu an sadece güvende hissediyordum.
"Merak etme. Ben yanındayım..."
Sanki böyle diyordu.
Dudaklarını yavaşça ayırdı.
"Burdayım... Yanında..."
***
"İyisin..."
Gözlerimi gözlerine çevirdim. Her an ağlayacak durumdaydım.
"Değilsin. Hmm... Evde senden başkası yok mu?"
'Hayır' anlamında kafamı salladım.
"Yanında...kalmamı ister misin?"
"Senin... senin için sıkıntı olmaz mı? Benden pek hoşlanmıyorsun."dedim ve yutkundum.
"Kimden hoşlanıp kimden hoşlanmadığım seni ilgilendirmez. O yüzden kurcalama fazla."
Hafifçe gülümsedim. İçeri girdi ve kapıyı kapattı.
"Yanlış anlama. Kendini kesme ihtimalinden korkuyorum. Yani... Okulda senden hoşlanan bir sürü kız var ben olmasam da..." dedi ve gülümsedi ya da öyle bir şey yaptı.
"Evet... Sırf onlar için..."
Momo
Gözlerimi açmamla beyazlıkla karşılaştım.
"Tanrım... Öldüm mü?"
Ses gelmedi.
"Of... Neden öldüm ki? Sana mı öldürdü yoksa beni? Of ya! Daha Tzuyu'nun benden hoşlanıp hoşlanmadığını öğrenememiştim halbuki."diye mırıldandım ve iç çektim. Birden önüme doğru bir kafa uzandı. Bu küçük sınıflardaki renkli saçlı kızdı.
"Oha! Sen de mi öldün?"
Kız gülümsedi.
"Bir şey sorcam?"
"Yoo."
"Ne?"
"Öldüm ya biraz eğlenmek istedim sadece. Sor tabii..."
"Mal mısın?"
"Yoo."
"Ölmedin hastane tavanına bakıyorsun."
Gözlerim birden açıldı.
"Oha valla mı?"dedim ve kafamı başka yerlere çevirdim.
Chaeyoung yatağımın ayak ucundaydı.
Ve onu gördüm. Tzuyu karşımdaki sandalyede oturuyordu. Gözleri ağlamaktan şişmişti ve yanakları bir hayli kızarıktı.
Neden kızarıktı?
"Oh hayır!"
"Ne oldu?"
"Daha demin söylediğim şeyleri sesli söyledim de mi?"
"Biraz."dedi ve kıkırdadı Chae.
"Eee? Ben ne zaman çıkabilicem?"
"Doktor en az 4 gün kalsın dedi.
"Ne? 4 gün mü? Kafayı mı yediniz? Gidiyorum ben!"dedim ve kalkmaya çalıştım. İsmini hâlâ bilmediğim kız beni geri itti.
"Olmaz."
"Niye ya?"
"Olanları cidden hatırlamıyor musun?"
Bir an durdum ve her şey birden beynime istila etti.
"Ş-şey..."
Gözlerimi Tzuyu'ya çevirdim. Bana bakıyordu.
"B-biraz..."
"Dava açacak mısın?"
Dava mı?
"B-ben..."
Tekrar Tzuyu'ya baktım. Sanki 'evet' demedi bekler gibi bakıyordu.
"S-sanmıyorum. O benim-"
"Ben gidiyorum!"
Herkes kafasını Tzuyu'ya çevirdi.
"Umarım bir an önce iyi olursun Momo!"dedi ve sertçe kapıyı çarptı.
Mina
Sana'nın odasındaydım. Burası geniş ve güzeldi. Bir sürü kitaplık vardı ve ben bir süredir bunları inceliyordum. Okumadığım kitaplar nadir de olsa vardı.
"Burada giyinmem senin için sorun olur mu?"
Kafamı Sana'ya çevirdim. Üzerinde bornoz ve kafasında havlu vardı. Bu tür şeylerden etkilenmem gerekirdi ama bende en ufak bir etki yaramamıştı.
Omuz silktim.
Kitaplara bakmaya devam ederken dolap kapağının sesini duydum. Dikkatim dağılmıştı. Kitabı okumuyordum. Sadece yan tarafımdaki kızı düşünüyorum ve bu benim için garipti çünkü ben erkeklerin vücut hatlarını beğeniyordum. Gene de erkeklerin düşünce yapısı bana çok uzak geliyordu.
Sana ise...
Bir erkek gibi düşündüğünü düşünüyordum hep ama bu gün bu düşüncem değişmişti.
En sonunda kafamı çevirip ona baktım. İlk kafamı kaldırdığımda göremedim.Eğilmişti. Sanırım herhangi bir eşyası yere düşmüştü. Kalkınca sadece üzerinde külot vardı. Sırtı bana dönüktü.
"Vay be!"
Kaşlarımı çattım.
"Bayan Muoui de kız keser miymiş?"dedi ve kıkırdadı. Tepki vermedim. Ses vermediğimi duyunca bana döndü. Göğüslerini görüyordum ama aynısı bende de vardı o yüzden pek yadırgamamıştım.
"Sen... Eşcinsel değilsin de mi?"
Cevap vermedim.
"Erkeklerden hoşlanıyorsun?"dedi südyenini giyerken.
"Beni öpme nedenin de sadece bana güven vermek içindi?"
Cevap vermedim ve önüme döndüm.
Bir süre sonra kapı sesi geldi.
"Ben...bel altı düşünmeyen ve bana yakın olan insanlardan etkileniyorum. Evet eşcinsel değilim ama düz de değilim..."

Evet bir ay kadar beklettim üzgünüm... Ama geldi mi geldi dkdk
Beğenip yorum yaparsanız sevinirim.
Seviliyonuz!