Fifty Shades Of Gay《Larry》

Chapter 41.

*warning. Als je niet tegen hele emotionele/depressieve dingen kan, lees dit niet.*

Harry p.o.v
"Louis nee dit kan niet." Zeg ik snikkend. Louis houdt zijn ogen gesloten en de tranen blijven over zijn wangen rollen. Ik pak met twee handen één arm van Louis vast. Ik ga met mijn vingers voorzichtig over de wondjes. Louis drukt meteen zijn kiezen op elkaar. Ik kijk zorgvuldig naar zijn pols. Het zijn precies vier sneeën. Ze zien er nog best vers uit wat me in paniek laat raken. Zijn hele onderarm is rood, waarschijnlijk van irritatie.

"Louis? W-waarom?" Vraag ik gebroken.

"Je zal het-het niet be-begrijpen." Zegt Louis snikkend.

"Ik zal het zeker wel begrijpen. Je moet me dit vertellen Louis." Zeg ik doordringend. Louis opent zijn ogen en kijkt me aan. Zijn ogen zijn bloeddoorschoten.

'Zijn het je beide polsen?" Vraag ik. Louis kijkt naar beneden.

"Ja dus." Zeg ik zachtjes. Ik pak zijn andere arm en stroop zijn mouw omhoog. Hier zitten er twee diepere sneeën op zijn onderarm met rode krassen erom heen. Ik voel een pijn in mijn borst opkomen. Waarom? Waarom doet hij dit? Hoe? Wat? Waar? Vele vragen spoken door mijn hoofd. Het beeld van Louis die zichzelf pijn doet verlaat mijn netvlies niet. Het beeld laat mijn bloed sneller stromen en mijn ademhaling versnellen. Het beeld doet me pijn. Pijn van binnen.

'Louis waarom heb je dit gedaan?" Vraag ik snikkend.

"Nee Harry stel die vraag niet." Huilt Louis.

"Om mij? Heb je dit om mij gedaan? Omdat ik je de laatste tijd heel slecht heb behandeld en je heb gebroken?" Vraag ik gefrustreerd waarna mijn handen naar mijn haren grijpen. "Nou?" Vraag ik. Louis begint harder te huilen. Ik sta op en trek aan mijn haren.

"Fuckzooi." Schreeuw ik. "Het is allemaal mijn schuld!" Ik begin te huilen en ik bal mijn vuisten. Ik knijp zo hard in mijn vuisten dat ze knalrood worden.

'Verdomme!" Schreeuw ik luid. Louis begint nog harder te huilen. Uiteindelijk zak ik door mijn benen en leg ik mijn hoofd tussen mijn benen. De tranen beginnen te lopen. Ik ben de reden dat Louis zichzelf pijn doet. Ik ben de reden dat Louis' polsen helemaal kapot zijn. Ik ben de reden dat hij ongelukkig en verdrietig is. Dit kan zo niet langer meer. Ik kruip naar Louis toe en ga voor hem zitten. Hij is depressief door mij.

"Louis kijk me aan. Wat ik nu ga zeggen is heel belangrijk." Fluister ik zacht. Louis kijkt me aan.

"Ik ben de reden dat je ongelukkig bent, en dat je dit hebt gedaan. En jij verdiend dat niet. Je verdiend liefde, en een man die niet zo vreselijk en agressief als mij is. Dus ik geef je nu twee opties. Ik ga nu weg, en als je nog van me houdt, en een toekomst in ons ziet, kom binnenkort naar mijn huis, zodra je er klaar voor bent. Ben je over een maand nog niet bij me geweest, dan neem ik ontslag, zet ik mijn huis te koop en verhuis ik weer terug naar mijn geboorteplaats. Ik wil jou, of ik wil hier weg en je niet meer zien. Dat doet me teveel pijn." Zeg ik fluisterend.

"Oké." Fluisterd hij. Ik slik en knik. Ik sta op en leg mijn hand op zijn schouder.

"Denk goed na. En doe jezelf geen pijn meer, het maakt jou en mij kapot. Goodbye Louis." Fluister ik waarna ik een kus op zijn voorhoofd druk en zijn huis verlaat. Ik loop de trappen van de flat af en loop naar mijn auto. De tranen rollen over mijn wangen wanneer ik de auto start. Ik rijd meteen vol gas naar huis. Ik heb geen zin meer om te werken. Ik heb er geen behoefte aan om op dat kut kantoor te zitten met die stomme collega's die veel te veel van me vragen.

Zodra ik thuis ben ga ik op de bank liggen. Nog steeds komen alle beelden van net terug. Het maakt me gek en ontzettend verdrietig. Waarom? Ik snap nog steeds niet waarom. Ja ik ben de reden dat dit is gebeurd. Maar hoe kan dit zoveel effect hebben op een persoon.
Omdat hij van je houdt.
Zeggen mijn gedachtes. Ik vraag me af of hij nog steeds van me houdt. Na alles wat ik hem heb aangedaan. Of hij nog over me droomt. Of hij nog aan onze leuke momenten denkt. En of hij me nog steeds terug wilt. Dit wordt een lange maand voor me. Wat hoop ik dat hij binnen 31 dagen voor mijn huis staat. En zo niet, dan geef ik mijn leven hier op. Dan is dit hoofdstuk van mijn leven afgelopen en ga ik terug naar Holmes Chapel. Ik kan het namelijk niet aan om Louis dan nog tegen te komen. Dat zal mijn hart breken. Ik moet hem deze maand met rust laten. Geen sms'jes en appjes sturen, niet bellen en hem al helemaal niet opzoeken. Hij heeft tijd nodig om na te denken en bij te komen. Hij heeft tijd voor zichzelf nodig. En ik geef en gun hem dat. Ik hoop dat een maand lang genoeg voor hem is.

De deurbel gaat en ik sta chagrijnig op. Ik open de deur en ik vergroot mijn ogen als ik zie wie er staat. Gemma. Wat doet zij hier?

"Gemm, je komt een beetje ongelegen." Zeg ik zachtjes. Ze kijkt me bezorgd aan.

"Je ziet er uit alsof je de hele dag hebt gehuild." Zegt ze geschrokken. En het is ook nog eens helemaal waar. Ik knik.

"Harry wat is er gebeurd?" Vraagt ze bezorgd.

"Wat kom je doen?" Vraag ik negerend haar vraag.

"Paps bruiloft is over vier weken. We moeten een pak voor je kopen en een jurk voor mij." Zegt ze voorzichtig. Wetend dat ik chagrijnig ben en alleen maar bozer wordt als het over mijn vader gaat.

"Kan dat morgen?" Vraag ik. "Ik kan vandaag even niets meer doen."

"Ehm ja. Als je me verteld wat er is gebeurd waardoor je zo van streek bent. Ik maak me zorgen." Zegt ze.

"Prima. Je mag blijven slapen." Fluister ik. Gemma slaat haar armen om me heen en ik houd haar stevig vast. Ze drukt een kus op mijn kaak en pakt me alleen maar steviger vast.

'Ik ben je echt nodig Gemm." Snik ik.

Okay wajoh.. dit was tbh erg lastig om te schrijven en idk of ik het goed heb gedaan.... Vele mensen gaven commentaar op het vorige hoofdstuk. Nou sorry hoor dat dit in het boek voorkomt. Ik heb het hele boek al uitgedacht en dit moest erin komen. Ik snap dat het een gevoelig onderwerp is maar ik weet wat ik doe en hoe ik dit doe. Ik wil dit gwn graag van me afschrijven. Ik maak niet zomaar een lul verhaal, ik schrijf met gevoel en ervaringen. Einde mini rant. Danku.

Ily all so much and keep voting and commenting :)

Xxx chantal.