The Guy With an Irish Accent {N.H}

Twenty-Seventh

N I A L L

Het regent, en hard. De regen toont mijn gevoelens, nutteloos en droevig. Wat daar de rede precies van is? De ouders van Aliyah zijn een rechtszaak gestart, om Aliyah mee te nemen naar Ierland, tot nu toe ''winnen'' wij, ik heb de voogdij en Simon ook dus eigenlijk is het nutteloos, maar dat willen die ouders van haar niet inzien. Op dit moment zitten we ook in de rechtszaal, Allie is aan het woord..

'Heeft u daar nog iets aan toe te voegen, meneer Horan?' ik slik, ik heb niet opgelet wat er is gezegd. Louis gaat snel staan en ik kijk hem dankbaar aan, 'Ik heb nog iets te zeggen, edelachtbare' begint Louis. 'Gaat u gang, meneer Tomlinson' Louis knikt en komt van zijn plek af, hij loopt naar de tafel van Zayn en gaat op het puntje zitten. 'Waarom zou Allie ineens meegaan? Ze heeft hier haar familie, haar vrienden en vriendje. Haar broer, en haar oom en tante die al meer dan zeven jaar voor haar zorgen. Waarom zou u dat willen afpakken? Edelachtbare' Iedereen kijkt Louis verbaasd aan, en het enige wat hij doet is de vrouw serieus aankijken.

'Luister meneer Tomlinson, u hebt gelijk dat weet ik. Maar ik heb hier niks mee te maken' Louis onderbreekt haar door zijn hand op te steken, 'Dat is een nog grotere onzin dan deze hele rechtszaak bij elkaar. Mevrouw luister, u neemt hier de beslissingen, gaat u voor de partij die El gelukkig maakt, dan moet u bij mij, Niall, Liam, Harry, Zayn, Simon, Tessa, Lou en Lottie zijn. Gaat u voor de partij waar El ongelukkig word en alles opnieuw moet doen. Kies dan voor de partij van haar ouders en de familie daarvan' Ze slikt en ik kijk naar de ouders van Allie, ze kijken verloren. 'Wil daar nog iemand iets aan toevoegen?' voor dat ik op kan staan staat Lottie al.

'Meneer en mevrouw Smith, met alle respect echt waar. Maar waarom wilt u Allie ineens terug. Je gebruikt de naam ''Allison'' waar ze een bloed hekel aan heeft. Ze moet ''moeder en vader'' zeggen in plaats van ''Mam en pap'' dat slaat nergens op. U, mevrouw Smith, heeft haar alles zelf op laten lossen en op haar tiende het huis uit gezet om dat ze fucking baarmoederhalskanker had en dat vond u een problemenkind?!? En dan nog-' Allie legt haar hand op de mond van Lottie, maar laat al gouw los als ze er aan likt. 'Gadverdamme' hoor ik haar mompelen. 'Wat ik dus wilde zeggen, ze is bijna achttien, over twee weken is ze volwassen en dan komt ze toch terug. Hoe wilt u die zeven, bijna acht, jaar inhalen door haar eerst twee weken mee te nemen waar ze dood ongelukkig van word. Ze komt terug, let op mijn woorden' sist ze als laatste, slaat een arm om El haar nek en zo lopen ze door de gang de deur uit.

De vrouw slaat met haar hamer op tafel en iedereen kijkt haar gelijk aan, 'Bij deze is de rechtszaak gesloten. Allie blijft hier' ze slaat twee keer op de tafel en wij springen allemaal tegelijk op en rennen naar buiten. 'Oh Yeah Bitchaasss!' roept Louis. ''Mag ik blijven?' vraagt Allie die ineens voor me staat, 'Jij gaat helemaal nergens heen Baby' antwoord ik en ze glimlacht van oor tot oor. 'Ik wist het wel, dank je jongens' zegt ze tegen iedereen in het algemeen. 'Kom hier El, groupshug' ik sla mijn armen als eerste om haar heen en verberg mijn gezicht in haar nekholte, niet veel later voel ik 16 armen om ons heen. 'Love you all' mompelt Allie. 'We love you too' antwoord ik.

'Allison, ik bedoel Aliyah, wil je even luisteren?' we laten haar los en Allie gaat voor me staan en ik leg mijn handen op haar schouders en geef er een bemoedigend kneepje in. 'Wat is er moeder?' vraagt ze en zucht eventjes. 'Ik, euh...' stottert ze. 'Jij kunt ook nooit iets fatsoenlijk doen' gromt haar vader en loopt naar voren, en Allie loopt een stukje naar achter waardoor ze tegen mijn borst aankomt met haar rug. 'Luister Aliyah, het spijt me van de afgelopen jaren. Het was nooit mijn bedoeling geweest om je weg te laten gaan, maar die van je moeder. Ik acteerde die act in het ziekenhuis een maand geleden, ik wil je wel thuis hebben, maar dan bij mij. Je moeder en ik zijn gescheiden, al vijf jaar. Ik hoop dat ik je ooit bij mij thuis zie' legt haar vader uit.

'Vader-' begint ze maar word onderbroken. 'Kun je pap zeggen? Alsjeblieft' ze knikt en begint opnieuw. 'Pap, ik zal er over na denken, dit is te veel informatie voor vandaag' 'Is goed Allie, ik zie je wel weer een keertje, hier heb je mijn adres en telefoonnummer-' hij geeft haar een briefje die ze aan mij geeft en ik stop het in mijn kontzak 'Voor als je een keer langs wil komen. Ik moet gaan, mijn vliegtuig naar Ierland vertrekt over een uurtje. Doei Allie' hij komt dichterbij en wil haar een kus op haar wang geven maar ze duikt weg en gaat op de grond zitten. 'Niet doen' sist ze en blijft zitten. 'Baby, ga staan' ze schud nee en blijft zitten. 'Babe, alsjeblieft ga staan' smeek ik haar. 'Nee ik zit hier prima' mokt ze.

'Aliyah Monica Anectacia Smith ga staan' hoor ik Simon streng zeggen. 'Best, ik ga al staan, rustig maar' mompelt ze en gaat staan. 'Moet u niet weg?' vraagt ze aan haar moeder. 'Ondankbaar kreng' sist ze. 'Zegt er eentje, tot nooit meer' Allie pakt haar sleutel en loopt naar haar auto. Ik zucht en loop snel achter haar aan. Ze stapt in en ik ren het laatste stukje en stap ook in, ze glimlacht even naar me voor ze haar gordel vast maakt en de parkeerplaats verlaat. 'Ik mag blijven' zegt ze zuchtend. 'Je mag blijven baby' fluister ik en druk snel een kus op haar wang