The Guy With an Irish Accent {N.H}

Epiloog

D E R D E .... P E R S O O N
~~~~~~~~~~~~~~~

Tranen van verdriet mengen zich met de regendruppels die over Niall zijn wangen stromen. Aliyah heeft haar derde strijd tegen baarmoederhalskanker verloren op haar vijfendertigste. Niall slaat zijn arm om de schouder van zijn 15 jarige zoon Caleb. De meiden en jongens, allemaal staan ze twee meter achter Niall. Te kijken naar de kist van Allie die twee meter de grond in zakt.

Vanaf het moment dat Niall en Aliyah terug kwamen uit Parijs genoten ze van elkaar. Nog meer dan dat ze al deden. De late avonden met films, popcorn en de lieve woordjes die ze tegen elkaar zeiden wilde ze nooit meer missen. Beiden wisten ze dat dit was zoals het hoorde, beiden wisten ze dat ze bij elkaar hoorde.

Toen Aliyah de twintig bereikte kreeg ze te horen dat ze zwanger was.
"Niall, Niall, Niall!" Had ze die middag geroepen toen ze terug kwam van de controle in het ziekenhuis. Ze rende de woonkamer binnen en botste vol tegen Niall op. "Baby, babe, babygirl" zei hij net zo vrolijk als haar. Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd en had haar vragend aangekeken. "Ik heb nieuws" vertelde ze hem vrolijk. Nieuwsgierig zoals hij was had hij haar vragend aangekeken met een grote glimlach. "Ik-" ze pauzerende tussen ieder woord op hem te pesten. "Ben-" Niall leek zijn geduld te verloren. Net op het juiste moment riep ze het woord zwanger.

Hij had haar ongelovig aangekeken. Vervolgens haar naar hem toegetrokken en gekust als nooit te voren. Zijn hand op haar buik. Negen maanden later werd het gezonden jongetje geboren. Caleb, zo heette hij. "Proud of You babygirl" had Niall fluisterend tegen haar gezegd toen het kleine jongetje in zijn armen lag.

Toen Niall en Aliyah samen de 26 bereikte begon het derde gevecht van Aliyah tegen de verschrikkelijke ziekte. Dag en nacht was Niall bezig met Aliyah en hun zoon Caleb van inmiddels 6 jaar oud. "Ik kan niet meer" zuchten Niall vermoed naar weer een hectische dag. Eerst Caleb naar school brengen, dan naar Aliyah in het ziekenhuis. Na het bezoek uur terug naar de school van Caleb om hem op te halen voor zijn middag eten. Vervolgens bracht hij Caleb weer terug en begon in de studio. Iedere dag leefde hij zo... Hij kon er niks aan doen, zij kon er nog minder aan doen.

Op Aliyah's 35ste had ze de strijd verloren. Dood. Dat was het enigste woord wat er door Niall zijn hoofd spookte, ze waren inmiddels al getrouwd in de negen jaar durende strijd van Aliyah tegen haar rot ziekte. Niall liep samen met zijn zoon naar huis. De stromende regen kon hen beiden niks schelen. Zonder te eten liepen ze gelijk naar boven. Niall had Aliyah nu al horen klagen. "Eerst eten" had ze dan gezegd. Caleb had om zijn vaders gejammer gelachen en samen leefde ze verder als een gezin.

Helaas was het anders. Caleb groeide op met alleen een vader. Toen Niall de 59 bereikte werd hij dement, zwaar dement kon je wel zeggen. Hij verhuisde naar een speciale opvang. Hij werd ouder en ouder. Caleb had inmiddels een vrouw een twee kinderen. Niall was opa, een trotse opa. Iedere keer vertelde hij Becky, het tien jarige dochtertje van zijn zoon, en Blake, het 14 jarige zoontje van zijn zoon het verhaal van hem en Aliyah.
Ooit was het opgeschreven en uitgetypt door Aliyah, ze had het boek toen der tijd een naam gegeven.

The Guy With A Irish Accent

Dat was de titel..

Jaren na jaren vlogen voorbij. Niall zat eenzaam voor het raam van zijn appartement. Nog steeds dacht hij iedere dag aan zijn vrouw.
De moeder van zijn kind.
De liefde van zijn leven.

Zo gek als hij dacht dat hij was zag hij haar staan. In een mooie witte jurk leunde ze tegen de deurpost. "Aliyah?" Niall had vol ongeloof naar zijn vrouw Gekeken. Ze was geen haartje veranderen. Haar 35 jarige huid zag er nog altijd even mooi uit. Zij zelf zag er nog altijd even mooi uit. "Het is tijd, Niall" had ze gezegd. Langzaam stond Niall op uit zijn oude, vertrouwde stoel. Een briefje schreef hij voor zijn zoon.

Je moeder is me komen halen.
Ik ben niet gek, misschien dement maar niet gek.
Zorg goed voor je familie mijn zoon, zorg goed voor jezelf.

Ik houd van je
~X~
Papa (Niall Horan)

Hij had Aliyah bij haar hand genomen. Zijn lichaam veranderde naar de leeftijd van 35. Samen danste ze door de kamer, steeds hoger en hoger tot ze bij de hemel aankwamen en voor hun familie en vrienden niet meer waren dan een verlichte ster in een donkere nacht....