The Guy With an Irish Accent {N.H}

Sixteenth

A L I Y A H

De stemmen worden geteld en ik loop weer backstage. De jongens zijn allemaal heel rustig, waarschijnlijk omdat ze zenuwachtig zijn. Ze worden allemaal een laatste keer omgekleed. Ik zoek de kleren bij elkaar en geef ze een knuffel voor ze zich gaan omkleden. Voor Simon heb ik een pak, die ik hem overhandig. 'Allie je moet je medicijnen hebben' zegt Zayn als hij de kleedkamer uitloopt. Ik knik en volg hem naar het kantoor. Hij toets de code in en geeft me twee tabletten en een flesje water. 'Dankje' zeg ik zachtjes. 'Geen dank zus' zegt hij en neemt me in een knuffel.

'Je moet gaan' zeg ik als Simon binnen komt gelopen. Ik loop met hun naar buiten en geef ze allemaal nog een knuffel. 'Ga maar in mijn stoel zitten. Lou en Lottie zijn er ook' zegt Simon. Ik knik en loop weer terug naar het podium, Lou en Lot zitten in de stoelen van de andere jury leden. Ik ga in de stoel van Simon zitten en wacht geduldig af. 'Welkom terug bij de finale van de X-Factor. De stemmen zijn geteld, de uitslag is er. Pak je buurman of buurvrouw stevig vast. Hier gaan we' zegt de presentator. Lot pakt een hand van mij en met haar andere hand pakt ze de hand van Lou. 'Op de derde plek staat: One Direction' zegt hij en je hoort het publiek te keer gaan. Mijn gedachtes vallen uit en de rest hoor ik niet eens meer.

'Kom' hoor ik Lou fluisteren. Ik kijk op en sta op van de stoel. We lopen weer backstage, er word een feest gehouden. Ik loop naar Simon en tik op zijn schouder. 'Ik ga naar huis' zeg ik als hij is omgedraaid. 'Kom morgen vroeg maar even naar mijn kantoor. Ik moet weer gewoon werken' zegt hij en geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'Voorzichtig' zegt hij nog voor ik naar de jongens loop. 'Guys ik ga' zeg ik. Ze knikken en geven me allemaal een knuffel. 'Ik ga met je mee' zegt Niall. 'Nee, doe je niet' zeg ik. Hij wil tegen me ingaan maar op dat moment komt Lottie aangelopen. 'Ik ga wel met je mee' zegt ze. Niall zucht geïrriteerd maar geeft zich gewonnen. 'Bellen als er iets is. Ik meen het' zegt hij voor hij een lange kus op mijn lippen drukt. 'Bye' zeg ik en Zayn komt aangelopen met mijn medicijnen. 'Niet vergeten' zegt hij en geeft ze.

'Ga nu maar plezier maken' zeg ik voor ik hem een kus op zijn wang geef en samen met Lottie naar buiten loop. 'Aliyah, waarom moet je nu worden opgenomen in het ziekenhuis?' vraagt ze als we in de auto zitten onderweg naar het Campus. 'Ik heb een ziekte gehad in mijn baarmoeder. Baarmoederhals kanker. Dus iedere keer als er iets gebeurt en het daarmee te maken heeft, zoals nu, word ik twee of drie dagen opgenomen omdat ik gevoelig op dat gebied ben' leg ik haar uit. 'Oh my god' zegt ze en parkeert de auto. 'Ik heb een kinderwens, maar dat gaat niet meer' zeg ik en er rolt een traan over mijn wang. Dat vind ik nog het ergst van alles. Lottie trekt me snel in een knuffel. We blijven zo een tijdje zitten. 'Kom, we gaan' zegt ze en we stappen uit. Ik pak de sleutels uit mijn broek en we lopen naar de juiste deur. Ik maak de portiek open en we lopen de trappen op.

Ik maak de voordeur open en loop naar binnen. Lottie loopt achter me aan naar binnen en sluit de deur achter haar. 'Er is meer he?' vraagt ze als ik twee mokken thee op tafel heb gezet en in kleermakerszit op de bank zit. Ik knik langzaam. 'Je hoeft het niet te vertellen' zegt ze en pakt haar mok van tafel en slaat haar handen erom. Ik volg haar voorbeeld en zucht.

'Ik was tien, ik was het voor het eerst. Mijn moeder legde me niks uit dus ik wist van niks, er was iets raars aan de hand. Ik had veel meer pijn dan mijn vriendin toen der tijd. Ik had niemand, bijna niemand, die me wilde helpen. Alleen Jake, mijn bloedbroertje, hij is met me naar het ziekenhuis gegaan en ik heb me toe laten onderzoeken. Ik wist veel meer dan de mensen van mijn leeftijd. De dokter legde me uit dat ik baarmoederhals kanker had. Het enige wat ik wist is dat ik 20% overleving kans had. Ik kreeg een half jaar lang gemo's en werd uiteindelijk beter. Ik was 11 en een half toen ik begon met voetbal. Ik werd een keer in mijn buik geschopt en daar ging ik weer, met Jake naar het ziekenhuis. Twee dagen heb ik daar gelegen, geen bezoek, helemaal niemand. Alleen Jake die er dag en nacht was.' zeg ik en neem even adem. Lottie heeft tranen in haar ogen en ik ook. Ze legt een hand op mijn knie en ik ga verder.