The Guy With an Irish Accent {N.H}

Thirty-Fourth

A L I Y A H

Geschrokken laat ik los, in plaats van gewoon weg te lopen, geef ik hem een klap tegen zijn wang en ren naar boven. Ik ram op de deur van Zayn die vrijwel opengaat. Ik duw hem naar binnen, tegen de muur en sla de deur met mijn voet dicht. 'Hij zoende me' sis ik, zijn ogen zijn donker van woede. 'Zoende jij terug?' Vraagt hij fluistert bang om te schreeuwen. 'Ja, helaas' grom ik. Zayn duwt me van hem weg. 'Verdomme Aliyah!' Roept hij. 'Rustig Zayn' sus ik hem. 'Allie!' Ik schiet twee meter de lucht in van schrik. 'Wie zei dat?' Vraagt Zayn. 'Ik' de deur gaat open en ik zie Lottie. 'Kom, we moeten naar de concertzaal.' Ik knik zachtjes, Zayn geeft me nog een kus op mijn wang, zachtjes duwt hij me de deur uit en sluit hem achter me.

'Gaat het?' Ik knik afwezig en loop achter Lottie aan naar buiten. We stappen in de taxi die ons naar de concertzaal brengt. 'Wil je het kwijt?' Vraagt ze voorzichtig. 'Het is gewoon. Niall en ik hebben gekust' mompel ik zachtjes. 'Dan is dat het teken dat jullie van elkaar houden' zegt ze zachtjes. We stappen de taxi uit als ik heb betaald. Lottie slaat haar arm om mijn schouder. 'Misschien heb je gelijk Lot, maar ik kan het niet' 'Hoe bedoel je?' Vraagt ze en maakt de deur open. 'Hij is vreemd gegaan met Gomez, en laat nooit iets van zicht horen' leg ik uit. Ik hang het pasje aan mijn nek en doe de vest uit, veel te warm. Nog geen twee minuten later komen de jongens binnen, als ze mij zien zijn ze gelijk stil. 'Ik... Eh, kan beter gaan denk ik' zeg ik zachtjes, ik trek mijn vest aan en leg mijn handen tegen mijn wangen zodat je de tranen niet ziet, ik trek het pasje van mijn nek en loop de podium ruimte in. Zuchten ga ik op de trap zitten en verberg mijn gezicht in mijn handen, een rivier van verdriet stroomt over mijn wangen.

'Mag ik naast je komen zitten?' Het Ierse accent is opnieuw te horen, sterk en dik. 'Tuurlijk' bij mij is het ook te horen, nog erger als bij Niall. Zonder iets te zeggen slaat hij zijn armen om me heen en trekt me tegen zich aan. Ik zet mijn voorhoofd tegen zijn borst en kijk naar beneden terwijl hij rustgevende cirkels over mijn rug wrijft. 'Wil je het vertellen?' Vraagt hij fluisterend. 'Het, maakt niet uit' fluister ik terug. 'Als het om jou gaat, maakt het altijd uit' fluistert hij terug. 'Niall, het is gewoon dat ik je mis. En ik houd van je, maar ik kàn niet samen met je zijn. Want dat doet pijn' leg ik fluisterend uit. Ik voel hem slikken. 'Baby, I love You Too, And I miss You Too. And I understand You. But i can't miss You anymore, And Yeah I know it's my Fault. But, can i ask You One thing?' 'You can ask me everything You want' 'I love You so much that it hurts... And I know You don't wanna be my girl Again. But can i Kiss You For The last time? Please?' Smeekt hij me. 'You can' fluister ik. Hij tilt mijn kin op, zijn hemelsblauwe ogen staan vol tranen, vol verdriet en vol spijt. Spijt van zijn eigen fout.

Zachtjes legt hij zijn lippen op die van mij, verplaats mijn handen opnieuw naar zijn nek, en zijn handen naar mijn heupen. Voorzichtig kus ik hem terug, onze tranen mengen zich samen als een zoute druppel op onze lippen. 'I love You so much' fluistert hij tegen mijn lippen. 'I love You Too, so much'