Limon Çiçeği'm

32. Bölüm " Ay Vil Fak Yu Eray, Ay Vil Fak Yu"

Multi; Erayayayayay

Amk Zayn'i kötü rollere koymak gibi bir huyum var difjsjnxndks Önce Daniel sonra Eray skfjjsdbs

Okuyun sürtükler!

Aşağı indiğimizden beri bana kınayıcı bakışlar yollayan Eray'a göz devirdim. Hâlâ Kültigin'le tanıştıklarına inanamıyordum. Kardeşim dediler lan birbirlerine! Kültigin'de ama suç! Ulan bu piçin ne bok olduğu yüzünden okunuyor salak!

"Eray oğlum sen neler yaptın?" diyerek ortadaki gergin havayı dağıtmak istercesine konuşan Ümmiye teyze odakları kendisine çekmişti.
"Açık konuşacağım. Yaklaşık iki yıl öncesine Kültigin gibi iyi bir dostum ve Ateş gibi bir kız arkadaşım vardı..."
"Vardı Eray." diyen Toprak'la derin bir nefes aldım.
"Aksini söylemedim Toprak. Ama senin ve Su'nun da hatırladığı gibi Ateş beni terk et..."

"Bu kadar yeter! Beni dinle Eray! Ne yapmaya çalıştığını bilmiyorum ama bir daha eski defterleri açmaya kalkma! Zararlı çıkacağını bil! Kültigin'in dostusun ve buna saygım sonsuz ama bir daha bunları bu evde konuşmayacaksın!" diye bağırdığımda sesimden okunan öfkeye ben dahi şaşırmıştım. Diğerleri beni daha önce hiç bu kadar öfkeli görmemişti tabi!
"Ne oldu Ateş? Zoruna mi gitti?" deyip sırıttığında sırıttım.
"Ne oldu Eray? Beni aldattığının bilinmesi zoruna gittiğinden üste çıkmaya mı çalışıyorsun?" dediğimde herkes şokla bana baktı.

Siktir! Açık sözlülük sınırlarına sıçıyorsun seni mal!

"Ne?" diyen Bumin'i geçiştirdim
"Tamam her neyse sakinim ben. Siz devam edin." dedikten sonra ayaklanıyordum ki İlteriş amcanın sözleri beni durdurdu.
"Hiçbir yere gitmiyorsun Ateş. Konuşacağız."
Paşa paşa yerime geri oturdum.
"Anlat guzum sen bir." diyen Hafize teyzeyi onayladım.
"Pekala... Eray da dedi ya zaten iki yıl önce sevgiliydik, beni aldattı, bu iş bitti. İki yıl geçti, Eray ismini dahi unuttum ve şuan Kültigin'in sevgilisiyim. Onu seviyorum." dediğimde Eray bana 'YALANINI SIKEYIM' bakışları atıyordu.

Ebenin amı Eray... Ebenin amı...

"Eray? Sen neden bu mevzuları ikide bir açıyorsun çocuğum?" diyen İlteriş amcayla Eray bana yandan bir bakış attı.

Siktir.
Siktir.
Siktir.
Siktir.
Siktir.
Siktir.
Siktir.

Bu bakışı biliyorum ben.

Sıçtık.

Vallahi sıçtık.

Kesin bir şey olacak.

Kesin.

"Şu yüzden İlteriş amca... Ben Ateş'i hâlâ seviyorum." diye sakince konuştuğunda yanımda oturan Kültigin hızla kalkıp Eray'ın yüzüne yumruğu geçirdi.
"Ne diyorsun lan sen?" diye kükrediğinde sıçradım.

Ben bile korkuyorsam düşünsenize oğlum ses tonunu!

"Seviyorum Kültigin. Duydun!" dediğinde onun üzerine yürüyen Kültigin'i kolundan yakaladım. Ama adam davar gibi. Beni de sürüklüyor arkasından. Tüm ağırlığımı veriyorum tık yok pezevenkte. Anası buna ne yediriyorsa artık sıçamamış kas yapmış pis Kültigin!

"Kültigin dur!" dediğimde kolunu hırsla ellerimden kurtarıp bağırdı.
"Niye durayım Ateş? Herif gelmiş burada ne diyor?" dediğinde ben de ona bağırdım.
"O senin dostun!"
"Dostlar birbirlerinin kız arkadaşına onu sevdiğini söylemez!" deyip derin bir nefes aldı. Ellerini saçlarının arasına geçirip ofladı.
"Eray... Kalbini kırmak istemiyorum kardeşim. Lütfen, gider misin evden?" dediğinde Eray sırıtarak ayağa kalktı.
"Tabi kardeşim. Bu arada dert etme. Yaklaşık iki ay sonra Ateş ile nişanımıza bekleriz seni." dediğinde Kültigin onu bakışlarıyla hamile bırakmıştı resmen.
"Ulan!" diye bağırdığında Eray sırıtmasını bozmayarak omuz silkti.
"Dost acı söyler kardeşim." dedikten sonra kapı tarafında oturan benim yanıma doğru gelip yanağımı okşadı. Hızla elini ittirdim.
"Görüşürüz Ateş. Bu arada, Havva yaşıyor güzelim." deyip sırıtmasını genişletti.

Dizlerim titrerken dünyanın tersine döndüğünü hissettim. Dizlerimin bağı çözülürken bana korkuyla bakanları fark ettim. Gözlerim kararırken beynin onun sesiyle çalkalanıyordu.

Havva yaşıyor güzelim.
Havva yaşıyor güzelim.
Havva yaşıyor güzelim.
Havva yaşıyor güzelim.

Kağanlar'ın yaptığı soykırımda kurban verdiklerimden biriydi Havva. Kardeşlerimden ayırmadığım kuzenimdi. Canımdı. Beraber büyümüştük onunla... Onu kaybettiğim için hâlâ içim yanarken ölmediğini duymak bende şok etkisi yaratmıştı.

Sesleri duyabiliyordum. Kültigin'in, Su'nun ve Toprak'ın sesi netti. Bilge ise bağırıyordu. Sesleri kulağıma biraz ekolu gelse de Bilge'nin Eray'ı kovduğu anlaşılıyordu. Bumin ise birisine bağırıyordu. Gözlerimi açmak istesem de göz kapaklarımın üzerine oturan 'mini Kültigin'ler buna izin vermiyordu.

Madem gözlerim açılmıyor, ben de uyurum amına koyim!

*****
"Ateş? Lan!"

Yerimden sıçrayarak uyandığımda tüm aile başıma toplanmış şekilde bekliyordu. Odamdaydım.
"İyi misin Ateş? İyi misin guzum?" diyen Şirin teyzeye gülümsedim.
"İyiyim Şirin teyze iyiyim." dediğimde zılgıt çekti. Kıkırdadım.
"O çocuğu sikeceğim." diyen Kültigin’in ağzına Hafize teyze vurdu.
"Düzgün konuş Kültigin!" dediğinde Kültigin göz devirdi.
"Eray böyle biri değildi. İyice sapıtmış çocuk! Kızım kusura bakmadın değil mi?" diyen İlteriş amcaya gülümsedim.
"Estağfirullah İlteriş amca. Sen benim kusuruma bakmadın ya?"
"Senin ne kusurun olacak kızım? Sen sevmişsin. Suç Eray'da! Sıkma sen canını.

Su ve Toprak'a baktım.
"O değil de Havva yaşıyor dedi lan!" diyen Toprak'a gözlerimi devirdim. Yine aklıma getirmişti şerefsizin evladı.
"Hatırlatma şunu be!" dedi Su sanki aklımı okumuş gibi.
"Öyle bir şey varsa aha şuraya bayılırım bak!" dediğimde Su ve Toprak göz devirdi.
"Sallıyor be!" dediler aynı anda.
"Havva kim Toprak?" dedi Selma abla.
"Ailemizin tümünü kaybettiğimiz yangında ölen kuzenimiz." dediğinde Selma abla kafa salladı.

"Sarışın?"

İçeri elinde bir demet çiçekle giren Eray'a yataktan kalkmadan bağırdım.

"AY VİL FAK YU ERAY, AY VİL FAK YU!"