He Said, She Said

5 - Maine

Alam mo yung waley jokes ni Alden? Yung mga hirit niya na wala sa timing during Kalyeserye? Well, ganyan din sya in real life.

Long suffering victim ako sa mga kakornihan niya kasi wala naman akong choice, he's the boyfriend eh. Yung fans, willing victims naman. Buti na lang daw gwapo at may dimples kaya keri lang.

Pero ang problema kasi, hindi na ma-distinguish ng ibang tao kung joke ba ang sinabi niya or hindi. Case in point yung nangyari sa Tatay ko.

Well anyway, ganito kasi yun. Saturday night, sinundo ako ni Tatay para makauwi ng Bulacan. Nagka-family emergency kasi yung driver ko. Tatay was driving tapos ako nasa front passenger seat. Palabas na kami ng basement parking nung biglang nanigas si Tatay, as in kitang kita ko sa mukha niya yung pain dahil sa cramps.

Shempre ayoko rin siya mag drive na ganun yung situation niya kaya I offered to drive instead. Keri ko naman and kasama ko naman siya so gora na kami.

While we were on our way, I received a text message from Alden. Before I left my condo nasa rehearsals pa siya ng SPS and then after that, may shoot pa yata para sa bigas na iniendorse niya. Normally, hindi yan nagtetext pag alam niyang nagda-drive ako. Eh ngayon, ang akala niya si Tatay magda-drive going to Bulacan kasi yun naman talaga ang original plan.

Nasa stoplight pa kami so I pulled up the text message.

Shucks, nakalimutan ko na we made plans pala na susunduin niya 'ko sa Bulacan then dinner with the pemily tapos sabay kaming babalik ng Manila. Magta-type na sana ako ng reply ng biglang nag green na yung light. Ayaw pa naman ng Tatay na nagtetext while driving. Yan kasi ang isa sa mga rules niya which he strictly enforces. So binigay ko yung phone ko sa kanya, sabi ko siya na mag reply kay Alden. I just told him what to type.

Siguro mga after 30 minutes pa ulit bago sumagot si Alden. Since hawak na rin ni Tatay yung phone ko, siya na rin pinabasa ko nung message. Binasa niya pero he didn't tell me what it was. Basahin ko na lang daw pagdating naming ng bahay. Nagtaka ako pero hindi ko na siya pinilit kasi baka award lang ang aabutin ko, di ba. Sabi nga ni Andrew, "don't push it."

After 48 years, 18 months, and 12 days, nakarating din kami ng bahay. Pinasok ko yung kotse sa gate tapos tinulungan ako ni Tatay ibaba yung mga gamit ko. Weird lang kasi tahimik pa rin siya. Pagpasok ko ng kwarto ko, humiga ako sa bed tapos tiningnan ko yung message ni Alden.

Pechay ko?

At first, naisip ko, sira ulo talaga to, anong pechay pinagsasabi niya. Pero gets ko din yung sinasabi niyang pechay. Ang lakas ng tawa ko, please.

And in fairness ha, pechay ko lang pala ang makakapagpatahimik kay Teodoro.

*****

Happy 60th Birthday sa pechay ng nanay ko.