Fix me / jariana

36

TYDZIEŃ PÓŹNIEJ

   Było późno, dokładnie pierwsza w nocy. O tej porze powinnam spać, a co robiłam? Siedziałam na łóżku z laptopem i przeglądałam fejsa. Tam nie było niczego ciekawego, więc zalogowałam się na Tumblra.

Brakuje Ci tylko jednej osoby, a masz wrażenie jakby wokół nie było nikogo.

Z człowiekiem jest podobnie jak z psem. Skrzywdzony przez złych ludzi, traci zaufanie nawet do dobrych.

Nie zdajesz sobie sprawy, że brak drugiej osoby może cię doprowadzić do takiego stanu, że jeszcze za życia zaczniesz kopać sobie grób.

   Są dwie opcje: nie powinnam obserwować blogów z takimi przygnębiającyni postami lub po prostu nie powinnam mieć konta na tym portalu. To doprowadzało mnie stanu depresyjnego. Mimo wszystko przewijałam dalej, nie mogąc oderwać wzroku od ekranu laptopa.

Czasami dopiero w momencie spotkania zdajesz sobie sprawę z tego, jak bardzo ci kogoś brakowało.

Nikt ani nic nie może Ciebie ograniczać. Twoim jedynym ograniczeniem jest twój umysł.

Myślę, że to ważne: uświadomić sobie, że możesz za czymś tęsknić i jednocześnie wcale nie chcieć tego z powrotem.

   Miałam nie odparte wrażenie, że te wszystkie cytaty opisywały moje uczucia. Nie potrafiłam sama w słowach wyjaśnić co czułam, więc kilka tych notek zrobiło to za mnie.

   Włączyłam drugą kartę i ponownie zalogowałam się na fejsa. Miałam jedną wiadomość od Louisa.

Louis Tomlinson: Nie wiem czy kojarzysz, ale Calvin William robi domówkę pojutrze. Wszyscy przyjdą. Ja, Gavin, Harry, Klara i Cass. Będziesz?

Ariana Grande: Przepraszam Lou ale nie przyjdę. Nie mam czasu ani ochoty. Miłej zabawy.

Louis Tomlinson: Szkoda
Louis Tomlinson: Miałem nadzieję, że się wybierzesz z nami :( Miłego wieczoru.

Ariana Grande: Na prawdę mi przykro, nie gniewaj się x

Louis Tomlinson: Jest ok x

   Włączyłam kartę z Tumblrem i przeglądałam stronę główną dalej, co jakiś czas reblogując jakąś notkę.

To prawda, że często nie można odzyskać tego, co się kiedyś miało, ale można zamknąć ten rozdział i zacząć od nowa.

Można przegrać lub wygrać, ale nie można, do cholery, rezygnować.

Człowiek miewa w życiu takie chwile, że lubi otaczać się przedmiotami, które przypominają smutek.

Chodzi mi tylko o to, że jeśli kogoś kochasz, powinieneś chcieć to okazać. Ponieważ mamy w życiu tylko jedną szansę. Jedną jedyną.

Nie musimy przecież być z kimś razem, żeby czuć się z nim związanym bardziej niż z kimkolwiek w świecie.

Nigdy nie zapomnisz, ale pewnego dnia obudzisz się i stwierdzisz, że już tak strasznie nie boli.

Im piękniejsza była miłość...

   Dość! Wystarczy. Gwałtownie zamknęłam laptopa. Przez dłuższą chwilę tak siedziałam wpatrując się w ciemność za oknem. Czułam jak buzowały we mnie emocje. Nagły przypływ smutku. Zechciało mi się płakać.