Son 2 Bölüm..
Nazlı'dan;
Canım o kadar çok acıyordu ki, bir an önce ölmeyi ve bu acıdan kurtulmayı istiyordum. Git gide hissizleşsem de canımın yanmasına mâni olamıyordum.
Düşündüm de; Miray nasıl zevk alıyordu bu acıdan? Nasıl gülümsetiyordu bu acı onu?
"Yeter!" Diye haykırdım bir kez daha.
"Yeter! Çıkar beni burdan Göktuğ!! Lütfen."
Gözyaşlarım dinmek bilmiyordu. En son ne güzel de gülüyordum oysa Emir ile..
Nasılda meraklanmıştır şimdi? Deliye dönmüştür, belki de kafayı yemiştir.
Göktuğ, Emir banyoya gittiğinde beni binanın yangın merdiveninden kaçırmıştı. Nasıl oldu bilmiyorum ama omuzumda hissettiğim acıdan sonra sesim çıkmamıştı. Hem zaten banyo odada olmadığından beni duyamazdı ki Emir..
Yaklaşık iki saat, Halka denen o adamla birlikte işkence yapmış sonra ise ikiside bulunduğum metal duvarlız odayı terk etmişti. Canım çok acıyordu, her bir yanım yanıyordu. Yüzümde ki o yanığın acısını anlatamıyordum bile..
Çakmak ile yüzümü yakmıştı şerefsizler. Ne kadar bağırdıysam, ne kadar çığlık atsam da kimse gelmemişti yardıma. Bir tane koruma vardı yanlarında sadece, o da hiç konuşmuyor, beni izlememek için sürekli başka yöne bakıyordu. Ve bu çocuk bana çok tanıdık geliyordu.
"Göktuğ!"
Metal kapının açılmasıyla kafamı o tarafa çevirdim. Kasılan yüzüm o kadar çok acıyordu ki.. Yaşamam mucize denilebilirdi. Üstelik karnımda ki o bebek.. o hâla yaşıyorsa benim için mucize gerçek oldu demekti..
"Adım Mertan." Dedi soğuk sesiyle.
"Kurtar beni ne olursun, yalvarırım! Canım çok yanıyor, lütfen! Ne istersen yaparım ama beni buradan kurtar lütfen! S..sen o çocuksun değil mi?" Dedim ağlamaktan ve çığlık atmaktan kısılmış sesimle zorla konuşarak.
"Sen, sen Miray'ın bahsettiği o çocuksun. Onun hatrına kurtar beni lütfen!"
"Seni ilk gördüğümde 16 yaşındaydın," diye başladı sözlerine.
"Çok masumdun ama masum olman Göktuğ için birşey ifade etmiyordu. O istediğini alır, istediği yapardı. O seni istedi ve istediğini aldı, daha sonra istediğini yapıp benim kayda almamı istedi. Bak Nazlı, hastayım. Beynimde ciddi sorunlar var ve bazen mantıklı düşünemiyorum.
Nazlı, ben Göktuğ seni tecavüz ederken kayıda alan çocuğum. Sizden iki yaş büyüğüm. Göktuğ ile aramda sorunlar olsa da ona itaat etmemi istiyor, şuan burada değiller ve ben istesem seni şuan buradan götürebil-."
"Götür o zaman!"
"-irim, ama etraf koruma dolu. Sana iyiliğim dokunsun isterdim ama üzgünüm. Birazdan su getirip geleceğim." Deyip odadan ayrıldı ve kapıyı örtüp defalarca kitledi.
"Emir! Kurtar beni lütfen, kurtar beni."
***
Mertan denen çocuk sürekli gidip geliyordu ama Göktuğ ve Halka gelince gene kapıya dikilip sessizce bekmeye devam etti.
"Baba," dediğimde Mertan kafasını bana çevirip bakmaya başladı.
"Hani seninle evcilik oynardık, sen beni bilerek bulmazdın. Sonra sen saklandın mı seni bulmak için bütün evi arar seni bodum katta bulurdum. Hatırladın mı? Ben hatırlıyorum baba, hani bir keresinde bodrum karanlık olduğu için seni ararken düşmüştüm ve dizimi soydurmuştum, sende 'büyüyünce geçicek' demiştin. Ağlamamıştım hiç o yüzden."
Derin bir nefes alıp burnumu çektim, "O acıyı istiyorum baba. Bu acıyı kaldıramıyorum baba, her bir santimim o kadar çok acıyor ki. Ölmeyi istiyorum baba. Ölürsem geçer demi baba? Değil mi!?"
