Tropicielka (Uciekinierka 2.)

19. Idiotyczne pomysły stwarzają najwięcej problemów

Poniedziałek dłużył mi się niemiłosiernie. To był jeden z tych dni, kiedy nic nie chciało wychodzić. Czytałam papiery i nic nie zapamiętywałam. Szczerze dziękowałam, że akurat dzisiaj nie miałam żadnych terminów z klientami albo współpracownikami. Kiedy wybiła osiemnasta zebrałam swoje rzeczy i wyszłam z biura. Zazwyczaj wychodziłam ostatnia, o wiele później niż wszyscy, a teraz wyszłam ze wszystkimi. Kiwając im głową na pożegnanie ruszyłam do samochodu. Każdy chyba widział, że dzisiaj nie należy mnie zaczepiać.

W tempie ekspresowym dotarłam do domu i chwilę później już stałam w piwnicy przebrana w sportowe rzeczy przed workiem bokserskim. Założyłam rękawice i zaczęłam uderzać. Coraz mocniej i szybciej, do bólu w każdej części ciała. Musiałam się wyładować, ponieważ moje myśli u uczucia po prostu mnie zabijały od środka. Teoretycznie o niczym nie myślałam, po prostu miałam coś z tylu głowy. Coś niezidentyfikowanego, co jednak nie pozwalało mi normalnie funkcjonować.

Kiedy praktycznie straciłam czucie i nie mogłam już praktycznie podnieść ręki, zdjęłam rękawice i zaczęłam się rozciągać. Kiedy znowu poczułam kontrolę nad swoim ciałem, zabrałam się również za jogę. Dopiero kiedy skończyłam, poczułam się oczyszczona z tej przeklętej myśli.

Odwróciłam się i natrafiłam na uśmiechniętego szeroko Taylora.

- Nawet nie zdajesz sobie sprawy, jak przyjemnie się ciebie ogląda, kiedy wpadasz w ten trans.

- Nie chodzi ci bardziej o to, że mam na sobie legginsy i stanik sportowy, a trenowałam jogę?

- To czyni cię po prostu bardziej seksowną. Ten trans robi z tobą coś o wiele ciekawszego.

Podeszłam do chłopaka, a ten pocałował mnie czule. Po chwili rozłączył nasze usta i oparł się czołem o moje, patrząc dalej tylko na mnie.

- Nie zrobiłam nic do jedzenia.

Brawo Alex, zawsze umiesz zepsuć te romantyczne momenty. Chłopak zamknął na chwile oczy i uśmiechnął się pobłażliwie, wtulając się w moje ciało.

- Nawet nie wiesz, jak za tobą tęskniłem.

- Biorąc pod uwagę, że przytulasz mnie nawet kiedy jestem cała spocona, sugeruję że bardzo. Zrób coś do jedzenia, a ja się umyję.

Pocałowałam go w policzek i wyszłam z pomieszczenia. Nie spiesząc się, wykonałam wszystkie czynności. Doskonale zdawałam sobie sprawę z tego, że brunet mnie nie otruje. Gdy tylko zeszłam na dół, kolacja czekała już na stole. Zaczęliśmy jeść w ciszy.

- Jutro nie wracam do domu na noc - uniosłam głowę, słysząc wyznanie Taylora. Chłopak patrzył na mnie jakby się bał mojej reakcji. Ja natomiast zmarszczyłam tylko brwi, zastanawiając się nad powodem jego nieobecności. - Musimy nakręcić kilka nocnych scen w terenie. Wrócę do domu w środę nad ranem. Poradzisz sobie?

- Będę musiała.

Wzruszyłam ramionami, uśmiechając sie lekko. Przecież nie jestem aż tak uzależniona od tego chłopaka, żeby doby bez niego nie wytrzymać.

~~~~~~~~~~~

Nowa wiadomość od:

@kieranlemon : Alex? Masz może chwilę czasu, żeby się spotkać?

Moje zdziwienie po przeczytaniu wiadomości na Twitterze pomiędzy rozprawami było ogromne. Kieran Lemon napisał do mnie, czy chcę się spotkać. Ostatecznie stwierdziłam, że w pracy jestem ze wszystkim wyrobiona, więc dobrze by było mieć jakiś znajomych, żeby Tay się nie martwił. Nawet jeśli ma to być mój były niedoszły chłopak.