Farklıyım (TAMAMLANDI)

Farklıyım Bölüm 18

"Bu sana." dedi babam. Elindeki hediye paketine heyecanla bakıyordum. Gözlerimdeki sevinci ve içimdeki mutluluğu tarif etmem imkansızdı. Paketi yırtmamaya çalışarak açtım. "Baba! İnanmıyorum. Mükemmel bir şey bu!" diye bağırıp boynuna atladım. Geri çekildiğimde heyecanla kutuya sarıldım. Öyle basit ve sade bir kutu değildi. Üzerinde babamla birlikte çekindiğimiz fotoğrafların basımı olan bir kutuydu. Kapağında küçük bir kilidi bulunuyordu. Kilidi ufak anahtarı ile açıp içine baktım. İçi sırf siyahtı. Kapağın iç kısmında parça parça aynalar vardı. İçinde bir defter ve fotoğraf makinası bulunuyordu. "Bütün anılarının güzel olması dileğiyle kurbağam. İyiki doğdun." dedi babam. Tekrar sıkıca sarıldım babama. Hayatımın en güzel hediyesini almıştım.

***

"Beğenmedin mi?" Endişeyle bana bakan Berk'e gülerek boynuna sarıldım. "Bayıldım! Çok güzel." dedim

Bana bir hediye almamış vermişti. Odasının duvarları siyahtı, yatağının karşısındaki duvara yerden tavana kadar bizim fotoğraflarımızdan bir kolaj yapılmıştı. Fotoğrafların bütün hali de bizim sarıdığımız bir anı gösteriyordu. "Biz bu kadar fotoğrafı ne ara çekindik?" dedim. Biliyordum çünkü hepsini toplasak benim duvardaki gözümün kapladığı yer kadardı. "Bizim çocukları yanımda boşa mı gezdiriyorum. Bir işe yarasınlar." Alnımdan öpüp geri çekildi. "Çok beğendim Berk. Teşekkür ederim." dedim mutluluktan titreyen sesimle. Elim ayağım titriyordu. "Gel." dedi masanın üzerindeki spreyi eline alıp. "Ne yapacağız?" dedim yanına doğru yanaşırken.

Berk elini duvarın üzerine koyup kafasını bana çevirdi. "Elini elimin üzerine koy." Gülümseyerek dediğini yaptım. "Bana sövme tamam mı?" dedikten hemen sonra spreyi elimizin üzerine sıktı. Siyah duvarın üzerinde elimizin çerçevesi oluşmuştu. "Seni çok seviyorum yeşil gözlüm."

"Seni seviyorum Poyraz'ım." dedim hemen ardına.

"Hazırlanayım da çıkalım." kafamı tamam anlamında sallarken duvara iyice yaklaştım ve tek tek fotoğrafları incelemeye koyuldum. Her biri habersiz çekilen fotoğraflar birbirinden güzeldi. Berk hepsinde yakışıklı çıkarken benim güzel çıktığım sadece beş on fotoğraf vardı. Gerisi Allah'a emenetti. Bunu Berk'e de söyleyip güldürmek istemediğimden kendimde saklı tutacaktım.

"Çıkalım hadi." dedi. Hangi ara hazırlanmıştı da gidiyorduk bir fikrim yoktu ama en fazla bir dakika geçmişti. "Motorla gidelim mi?" aslında arabayla gitsek iyi olur diyecektim ama o kadar tatlı demişti ki onu kırmak istemiyordum. "Olur." dedim gülümseyerek. Kıyafetlermi süzdükten sonra "Bekle geliyorum." diyerek tekrar eve girdi. Arabanın arkasında duran motorun yanına geçtim. Geri geldiğinde elinde kendisine ait bir kapüşonlu uzun hırka getirmişti. Siyah hırkaya amaçsızca bakarken Berk,"Bunu giy." dedi. Elindeki hırkayı bana uzatıp motorun üzerindeki kaskı diğer eline aldı. "Neden?"

"Çünkü bu hırka..." Biraz duraksadı. "Giy işte." dedi ve diğer kaskı da bana uzattı. Fazla ısrar etmeden çantamı yere bırakıp ince hırkamı çıkarttım ve Berk'in giymem için direttiği kapüşonlu hırkayı üzerime geçirdim. Kendi hırkamı da çantaya tıktıktan sonra sırt çantamın iki kolunu da omzumda sabitledim. Kaskı da kafama takıp Berk'in arkasında yerimi aldım.

Fazla geç kaldığımız söylenemezdi. Çoğu kişi bahçede olduğuna göre ders de henüz başlamamış olmalıydı. Bizim çocuklar da her zaman oturduğumuz bankta oturuyorlardı. Berk motoru park ettikten hemen sonra koşarak onların yanına gittim. Özellikle Berk'ten önce gitmiştim. Aramızda beş saniyelik kısa bir zaman vardı. Vakit kaybetmeden hemen Cenk ve Salim'e fısıldadım. "Dün olan hiçbir şey bugün konuşulmayacak tamam mı?" dedim biraz şüpheyle. Sonuçta beden daha önceleri Berk'in arkadaşıydılar. Yine de bir umutla tamam demelerini bekledim. Beklediğim o sıcak cevap da Salim'den geldi. "Merak etme Cemre." dedi. Ben aynı cevabı Cenk'ten de beklerken Berk yanımıza geldi. "Ne koşuyorsun kızım! Gören de seni zorla yanımda tuttuğumu sanır." diye azarladı beni. "Bana hazırladığın hediyeden bahsediyordum." bu küçük yalanım hemen ortaya çıkmazdı umarım.