AĞLA(ma)YACAĞIM

Bölüm 54(Hayat Durmuyor)

Yiğit sabah gözlerini açtığında, karısını giyinmiş dışarı çıkmaya hazır halde sandalyede otururken görünce afalladı...Her gün yeni bir sürprizle karşılaşıyordu ve bunlar hoş sürprizler olmuyordu...Sabırlı olmaya çalışıyordu ama hem yaralı hem sabırlı olmak, gün geçtikçe zor geliyordu..Dişlerini sıkıp, cevabından korktuğu soruyu sordu...

_Nereye gidiyorsun sabah, sabah ?

Ayşe öyle bir şaşkınlıkla baktı ki, Yiğit gülmesine mani olamadı..

_Neden şaşırdın o kadar? Konuşabildiğimi bilmiyor muydun?

_Ondan değil...Dalmışım...

_Her zaman dalgınsın zaten..Dalgın, mutsuz...Nereye gidiyorsun diye sordum hatırlıyor musun?

Yiğit'in sitemli sözleri Ayşe'nin bir kulağından girdi, diğerinden çıktı..Zaten Erdal yüzünden tartışmışlardı, Ayşe hala o adam yüzünden yediği azarlardan dolayı kırgındı.. Şimdi bir de bu konuya kafa yormadı...Mutsuzluğunun hesabını verecek değildi..

_Can'ın okuluna gideceğim..İçeri girmeden bir kez göreyim, çok özledim...

_Yıllarca görmedin, biraz daha sabret bir şey olmaz..Yanında biri vardır, seni görür, bir tatsızlık çıkar.. Yalnız gitmeni istemiyorum...

_Erdal'ın bıraktığı ayılardan biri benimle gelir.. Zaten nereye gitsem peşimdeler, fena sıkılıyorum onlardan...

_Erdal ABİ senin başına bir şey gelmesin diye bıraktı adamlarını...Teşekkür et, sıkılma!!!! Senin önceliklerini düşünecek durumda değiliz...

_Yiğit senin derdin ne? İstemiyorsan Erdal ABİNİN yanına git...Burada kalıp, benim salaklıklarımla uğraşma...

_Ayşe....Kendine gel....Şımarıklık artık bu kadarı..Bir daha bu cümleyi kurarsan....

_Evet kurarsam...

_Git Ayşe...Ne cehenneme gidiyorsan git, elimden bir kaza çıkmasın...

Ayşe odanın kapısını vurup çıktığı anda hata yaptığını fark etti..Yiğit onun için kurşun yemişti..Hiç bir suçu sorumluluğu yokken, başına ne işler açılmıştı da gık dememişti...Kapıyı açıp odaya geri döndü...

_Affet saçmaladım...Kendimi tanıyamıyorum artık...Seni de perişan ettim,  yataklara düştün benim yüzümden..Kusura bakma ne olur...

Yiğit sinirinin bir anda buharlaşıp uçmasıyla karısını kollarına aldı.. Canı yanarken bile mutluydu, çünkü aşıktı...

_Ayşe'm güzel karım, düzelecek hepsi geçecek..Oğlumuzu alıp evimize gittiğimiz gün bütün bunlar unutulacak...Çok mutlu olacağız söz veriyorum...

*************************

Doğan sabah konağa vardığında neyle karşılaşacağını merak ediyordu.. Leyla "gel "demişti ama hatırlıyor muydu acaba? Çok aklı başında görünmüyordu çünkü....

Daha  kapıya varmadan Leyla göründü..Dünkü kadar solgun ve perişan olsa da, en azından daha temiz bir hali vardı..Mantosuna sıkıca sarınarak arabaya koşturdu. 

_Günaydın Leyla...Nasılsın?

_İyiyim....Gidiyor muyuz?

_Evet..Öyle istemiştin ya !

_Hı hı....

Doğan arabayı çalıştırıp yola koyuldu..Bakmamak için çaba harcıyordu ama Leyla'nın kırpık saçları bakılmayacak gibi değildi..Gözlerini kaçırmaya çalıştıkça, mıknatıs gibi çekiliyordu...