AĞLA(ma)YACAĞIM

Bölüm 62(Seni Sevmeye Korkuyorum)

Leyla fırından çıkardığı elmalı tarçınlı kurabiyelere hızlıca göz attı. Yaptığı iki tepsi o kadar hızlı satılmıştı ki, müşterileri boş göndermemek için, planda olmadığı halde bir tepsi daha yapmak zorunda kaldı. Duvardaki saat üçü gösterirken okuldaki toplantıya yetişmek için hemen çıkması gerektiğini hatırladı..

Bodrum katın çoğunu kaplayan koca mutfak, mis gibi kurabiye koktu. Pasta süslemelerini yapan Nihal, yanında ki kıza sabırla nasıl yapacağını gösterirken burnunu dikerek, havayı kokladı..

_Ne bereketli gün maşallah..Elmalı kurabiye aş eriyormuş Bursa...

_Nihal on dakika bekle, sonra tablaya diz..Ben kaçıyorum, toplantıya geç kalmayayım..

_Tamam...

Leyla önlüğünü duvardaki askıya asıp, paltosunu üzerine geçirdi. Mutfağın sıcağından sonra soğukla yüzleşmeyi hiç istemiyordu ama çocukları söz konusu oldu mu, akan sular dururdu. merdivenlerden çıkınca pastahanenin giriş katına geldi...Pencerelerden görünen bahçenin karlı manzarası, içeriyi oldukça cazip gösteriyordu. Ahşap döşemenin üzerinde zarif adımlarla yürürken, kendisini selamlayan müşterilerine gülümsedi.. İçerisi kahve, çiçek ve vanilya kokuyordu..

Kapıyı ilk açtıkları günü anımsayınca, tüyleri ürperdi. Kırık dökük pencereler, Tahta kurtlarının kemirdiği döşemeler, şu anda mutfak olarak kullandıkları bodrumun küf kokusu....Nihal içerinin halini görünce ağlamıştı.....O "burası adam olmaz, boşuna uğraşıyoruz "dedikçe Leyla "olacak" diye nasıl da inat etmişti..Tabii melek hanımın katkıları olmasaydı, hiç bir şey yapamazlardı...

Nihal "harabeden" bahsettiği gün, Melek hanım gelininin gözlerinden burayı ne kadar beğendiğini anlamıştı..Araştırdı, kaç paraya satıldığını öğrendi. Leyla kara kara düşünürken, bir torba parayı masanın üzerine bıraktı..

_Bu ne anne?

_Para kızım, neye benziyor?

_Onu anladım da, ne parası?

_Yatırım yapıyorum...Sen bu parayla o istediğin yeri alacaksın, bana da her ay kiramı vereceksin..

Leyla bir kayın validesine, bir önündeki paraya baktı..Melek hanım öyle laf cambazı, öyle akıllı kadındı ki, bütün itiraz yollarını kapatmıştı...Leyla'nın aklına daha iyi bir fikir geldi..

_Hiç mantıklı değil..Yani kazandığım üç kuruşu da kiraya mı vereyim?

melek hanım bozulduğunu saklamadı. Leyla gülmemek için kendini sıkıyordu...

"Ama başka bir yol daha var"

_Neymiş?

_Gel bize ortak ol...Hem koyduğun parayı geri alırsın, hem de ayıptır söylemesi para söz konusu olunca, değme bankerlerden daha iyi iş çıkarıyorsun..Bizim zarar etmemek için sana ihtiyacımız var..

Melek hanımın yüzünde güller açtı.. Gelinini bu kadar sevmekte haksız mıydı? Nasıl ince fikirli, nasıl nazik bir teklifti yaptığı...

_Kabul ederim ama yaşlıyım diye beni bir kenara atmayacaksınız..Ben de çalışacağım..

Leyla sevgiyle sarıldı kayın validesine..

_Sende kendini kenara attıracak göz var mı Meleğim benim...Çok teşekkür ederim...Orayı aldığın için değil, bana annelik edip hayallerime sahip çıktığın için...

Melek hanımın gözünden mutlulukla karışık hüznün yaşları döküldü..Onlar ana kız olmayı becermişlerdi ama ahmak oğlu bu canım kıza koca olmayı becerememişti ya! Kadıncağız kahroluyordu..