AĞLA(ma)YACAĞIM

Bölüm 25(Git....)

Leyla doktorlara emanet edildikten sonra, Tekin enişte bir telefon bulup Doğan'ı aradı.Olanları kısaca anlatıp Cesur nerede? diye ona da sordu.Cevap aynıydı "bilmiyorum"

Kısa bir süre sonra Cesur'un bütün ailesi hastanede toplandı..ablaları bir yandan annelerini sakinleştirmeye çalışıyor, bir yandan da gelinleri için dua ediyorlardı..Hemşire elinde bir kağıtla yanlarına geldiğinde, aile heyecanla kadının  etrafını sardı..Onlar bir bilgi kırıntısı için bekleyedursun, hemşire hiç vakit kaybetmeden kağıdı uzattı..

_Acele kan bulmanız gerekiyor. Bu kağıtla kan bankasına gidin . her ihtimale karşı kan verecek kişiler de bulun, hazır beklesinler. Çabuk olun!

Hemşire  aceleyle görev yerine geri dönerken, kan lafıyla korkudan canı çekilen Melek hanım kadının koluna yapıştı..

_Kızım Allah rızası için bir şey söyle...Gelinim o benim, kızım.Durumu nasıl? 

Hemşire yürümesine ara vermeden cevapladı...

_Doktor bilgi verir teyzem, biraz daha sabredin. Dua edin, çok kan kaybetmiş...

**********************************************

Cesur gece yarısını biraz geçe bağ evinden ayrıldı..Dönüş yolu her zaman daha uzun sürüyordu, çünkü yollar rahat araba kullanılamayacak kadar bozuk ve karanlık oluyordu..Eve dönerken çok düşündü ve bir karar verdi. Ayşe'nin en azından bir süre daha burada kalacağı belli olduğuna göre, artık karısına olan biteni anlatmalıydı.Bir daha Ayşe'yi görmeye gelirken, Leyla'yı da getiririm diye düşündü. "O da gözüyle görsün, anlasın ki bu kızı sokağa atamam"...

Saatine göz attığında ikiyi geçtiğini görünce" Leyla çoktan uyumuş olmalı" diye düşündü. Karısının sıcacık bedeni, ipeksi teni ve mis kokusu aklına gelince, bedeni hızla uyarıldı. Sanki elleriyle sıcaklığını hissediyor, kokusu burnuna doluyordu. Kalbi  Leyla yanındaymış gibi hızlı bir ritim tutturmuş, heyecandan yerinde duramaz olmuştu. Karımın hayali bile beni mest etmeye yetiyor diye düşünüp, gülümsedi. ardından ekledi"Kusura bakma karıcığım bu gece uyumak yok. Seni çok özledim" Önce karısını doyasıya sevecek, sonra Ayşe'den bahsedecekti...

Tekin enişte kan bankasının,  Doğan karakolun yolunu tuttu. Şansına Komiser Cevdet'e hızla ulaşıp olanları anlattı. Polis telsizinden  anons etmek  en hızlı çözümdü  ve bir kaç gönüllü polis, hemen hastanenin yolunu tuttu. Herkes telaş ve endişe içinde  koştururken,  Cesur arabayı bahçe kapısından içeri soktu. Evin alt katta ki ışıklarının açık olduğunu görünce gülümsedi. Meraklı küçük karısı, onu bekliyordu demek ki. Hızla eve doğru yürürken karısının az önce döktüğü kanların üstüne bastığını fark edemedi. Sokak kapısını açmak için cebinden anahtarlarını çıkartırken, gülümsemesi sürüyordu. Biraz önce hayal ettiği ten, az sonra ellerinin altında olacaktı.

Kapıyı açıp içeri girdiğinde  Leyla'nın ayak seslerini duymayı beklerken, sessizlikle karşılaştı. Salona girdiğindeyse, gördüğü manzara karşısında midesi bulanmaya, başı dönmeye başladı..Panik bütün vücudunu sararken tutunacak bir yer aradı.  nefes alamıyor, beyni çalışmıyordu. Her yeri kan içinde ki salona bakarken dizlerinin üzerine çöktü. Nefessiz kalan göğsü hızla inip kalkıyor, ama Cesur hava alamıyordu....

Hastahanede ki bekleyiş devam ederken Doğan tekin eniştenin kulağına eğildi" Ben çıkıp Cesur'u bulmaya çalışayım abi, Nasılsa burada yapacak bir şey kalmadı"Tekin enişte ayaklanan bacanağını kolundan çekip geri oturttu..

_Bırak! Nasılsa gelecek. Cesur'un sorumsuzluğuyla uğraşacak halde değiliz. Adam dediğin bu saatte karısının yanında olur.

Arayıp gelmesini rica ettikleri doktor Kemal kapıdan girince, Doğan Cesur'u bulma planlarını unuttu. Doktor, Melek hanımın yanına geldi..