Anna Dumbledore - Potter [ ZMIANY ]

Rozdział 43

Ranek nastał bardzo szybko, przez całą noc nie zmrużyłem oka na wypadek gdyby Ania się obudziła. Siedziałem na jej łóżku i trzymałem jej dłoń, od dzisiaj nie spuszczę jej ani na chwilę z oka. Nie mógłbym dalej żyć gdybym ją stracił, jest wszystkim co mam. Nagle poczułem jak porusza palcami

- Ania - zawołałem

Powoli otworzyła oczy i spojrzała na mnie. Jednak,że na jej twarzy nie pojawił się uśmiech lecz przerażenie, czym prędzej wyszarpnęła swoją dłoń

- Kim ty jesteś, co robisz w moim pokoju? - krzyknęła

- Ania, to ja

- Skąd znasz moje imię?

- Przestań to wcale nie jest zabawne - powoli stawałem się coraz bardziej poirytowany

- Dobrze powiedziane to wcale nie jest zabawne, jak zaraz stąd nie wyjdziesz to zawołam moją ciocie

W tym momencie zaczęło do mnie dociera,że to wcale nie jest jakiś głupi dowcip 

- Czy ty mnie nie pamiętasz? - spytałem przerażony

- A niby skąd mam cie pamiętać

- Ania posluchaj mnie - przybliżyłem się do niej - Jestem Harry

- Harry, Harry, ja nie znam żadnego Harrego

- Spójrz na mnie 

- Harry? - jej oczy zaczęły wodzić po mojej twarzy - o boże - dłonią zakryła usta - ty jesteś Harry Potter

- Dokładnie, widzisz przypomniałaś sobie - na mojej twarzy momentalnie zagościł uśmiech

- Ale ja cie nie znam osobiście, widziałam cie tylko nie raz na okładce Proroka

Schowałem swoją twarz w dłonie, nie mogłem uwierzyć w to co się teraz dzieje, gdzie jest moja Ania? Postanowiłem jeszcze raz spróbować

- Aniu kochanie, proszę cie skup się, jestem Harry twój chłopak. Jesteśmy razem już prawie 8 miesięcy

- O czym ty mówisz? - patrzyła na mnie z niedowierzaniem

- Spójrz na swój brzuch - rozkazałem ściągając z niej koc - będziemy mieli razem dziecko

Natychmiast spojrzała na swój już lekko zaokrąglony brzuch

- Co ty mi zrobiłeś? - zaczęła zanosić się płaczem

- Ania proszę cie przypomnij sobie

- Nie rozumiesz, ja cie nie znam - krzyknęła, a po jej policzkach nadal spływały słone krople łez